Od autora: Artykuł przygotowany na prezentację w „klubie rodziców” w przedszkolu nr 1806. Moje dziecko wkrótce pójdzie do szkoły i ten temat jest również dla mnie bardzo aktualny. Chcę poruszyć temat odpowiedzialności za naukę, który jest aktualny w naszych czasach. Coraz częściej rodzice, mając dobre intencje, tak bardzo angażują się w proces uczenia się dziecka, że ​​praktycznie uczą się za niego. Śledzą i sprawdzają pracę domową, a czasem nawet robią to za niego, pakują jego teczkę itp. Wielu rodziców, zwłaszcza tych nadmiernie kontrolujących, żywi niepokojące przekonanie, że wszystkie dzieci są z natury leniwe, nieodpowiedzialne i myślą tylko o tym, jak się dobrze bawić. Większość dzieci jest gotowa do prowadzenia działalności gospodarczej, całkiem rozsądnie łącząc ją z odpoczynkiem, chcą odnieść sukces, móc pracować i uczyć się w skupieniu, gdy zrozumieją, że to ich sprawa, że ​​jest pod ich kontrolą i zarządzaniem. Kiedy wszystkie zwycięstwa są ich udziałem, a błędy i porażki również są ich udziałem. Dzieci łatwiej i szybciej reagują na działania, które same mogą zorganizować, na których wynik mogą mieć wpływ i na które same mogą podzielić swój czas i wysiłki. Nauka w naszych nowoczesnych szkołach jest trudnym, ale wykonalnym zadaniem, z którym dzieci mogą sobie poradzić z na własną rękę. Oczywiście pod warunkiem, że rodzice nie mają wygórowanych ambicji, a dziecko nie zostało wysłane do miejsca, gdzie wymagania edukacyjne przerastają jego możliwości. Należy przygotować dziecko, aby najpierw nauczyło się uczyć, a następnie z łatwością, samodzielnie i tak skutecznie, jak to tylko możliwe, zrozumiało program szkolny. Obecnie coraz częściej spotykamy dzieci, które są nieuważne, pozbawione zahamowań i niezdyscyplinowane, ponieważ nigdy tego nie robiły nauczył się radzić sobie sam w wieku przedszkolnym. Wiele za nich zrobiono i zdecydowano, nie wyznaczono im granic, ani nie zabezpieczono ich przed wszystkim, a oni nie mieli możliwości samodzielnego wykonania tej pracy od początku do końca. Wielu rodziców wierzy, że dziecko może odnieść sukces szkole, jak szczęśliwe i dostatnie będzie jego późniejsze życie. Jest w tym trochę prawdy, ale nie wszystko. Przecież ważne jest nie tylko to, jakie oceny będzie miał z przedmiotów, ale także jakie umiejętności, zdolności i uczucia będzie miał po ukończeniu szkoły. Jeśli dziecko w czasie nauki w szkole przeżywa głównie napięcie, stres, strach, jeśli często czuje się krytykowane, nie odnosi sukcesów, jeśli ma poczucie, że nauka to ciągły przymus, to tego nienawidzi. Potem, gdy skończy szkołę, trudno będzie mu pokochać naukę. Będzie starał się szybko zakończyć ten proces w swoim życiu i nigdy do niego nie wracać. Wiele dzieci po ukończeniu szkoły muzycznej nigdy więcej nie otwiera pokrywy fortepianu, nienawidzą czytać, bo zostały do ​​tego zmuszone, nie potrafią nawet napisać listu itp. Istnieje zasada: im więcej kontroli zewnętrznej, tym mniej wewnętrznej. Rodzice coraz częściej biorą kontrolę w swoje ręce, a co za tym idzie, dziecko ma jej coraz mniej. Okazują wobec niego coraz większą wolę rodzicielską, a on sam ma jej coraz mniej. Im bardziej uczenie się i jego ocena stają się ich sprawą, tym mniej staje się ich sprawą. Ponadto rozwija trwałą i silną odporność na ich nacisk. Opór może być pasywny i wyglądać jak lenistwo, niekończące się wyjścia do toalety, picie, zabawa, marzenia. Lub bardziej aktywny w formie kaprysów, oburzenia, skandali, absencji, konfliktów. Im bardziej naciskasz, tym większy opór. W tym przypadku rodzice wytykają dziecko palcem, nazywając go leniwym, głupcem, chuliganem itp. Stopniowo dziecko ma coraz mniej sił i chęci, aby spróbować poradzić sobie z tym, z czym jest dla niego niemożliwe. Bo przy ciągłej zewnętrznej kontroli traci własny motyw do działania i dużo energii idzie w opór. Co robić? Jak pomóc dziecku wykształcić w sobie motyw do nauki, jeśli go jeszcze nie ma i nie pozbawiać go, jeśli już ma, jeśli dziecko uparcie nie chce się uczyć, odwołując się do swojej świadomości, odwołując się do wartości dorosłych (np na przykład zastraszenie biedą lub niskim statusem) nie ma».