W dzisiejszych czasach w rodzinach dominuje postawa skoncentrowana na dziecku „Jego Królewska Mość DZIECKO”. Powstaje koncepcja, według której skoro z dzieckiem zawsze można spokojnie negocjować, to on „. powinien” zachowywać się jak zrównoważony dorosły i zawsze słuchać. A kiedy dziecko nie jest posłuszne, a rodzic lub nauczyciel odczuwa na przykład złość, wkrada się myśl, że nie wszystko jest w porządku z dzieckiem, jeśli jest tak nieposłuszne. Jest to całkowicie normalne, gdy od czasu do czasu dziecko jest nieposłuszne opinia nie zgadza się z opinią osoby dorosłej – wówczas dziecko zaczyna „nie być posłuszne”. Jeśli przedszkolak absolutnie zawsze jest posłuszny, jest to reakcja neurotyczna. Przyjrzyjmy się sześciu sytuacjom, w których za nieposłuszeństwo dzieci winni są dorośli. Dlaczego dzieci nie słuchają nauczyciela. Sytuacja ma miejsce, gdy nauczyciel nie jest świadomy niektórych emocji związanych z pracą z dziećmi, np. boi się dzieci, wpada w złość i łatwo się na nie irytuje. Zazwyczaj takie zachowanie prowokuje dzieci i najczęściej zaczynają one nieświadomie prowokować nauczyciela, a następnie cieszą się, gdy wybucha krzykiem lub czymś podobnym. Aby rozwiązać tę sytuację, nauczyciel może przystąpić do terapii indywidualnej lub zastosować w swojej pracy praktykę świadomej analizy własnego zachowania. Nauczyciele krytykują rodziców dziecka lub jego przyjaciół. W wieku przedszkolnym najważniejszymi dorosłymi są rodzice. Nie krytykuj, nawet jeśli krytyka jest uzasadniona. Dlaczego dzieci nie są posłuszne rodzicom. Dla własnego bezpieczeństwa dzieci potrzebują w przybliżeniu przewidywalnego zachowania znaczącej osoby dorosłej. W przeciwnym razie dziecko łatwo nie będzie wiedziało, jak się zachować. Nadmierna łagodność w kontaktach z dziećmi może prowadzić do nieposłuszeństwa. Dzieci „sondują” nas niemal bez przerwy. Często dziecko ocenia reakcję osoby dorosłej nieświadomie i celowo. Dzieci pamiętają przypadki, gdy nie było kary za nieposłuszeństwo, a wzorzec zachowania zostaje wzmocniony. Dzieci często starają się zwrócić na siebie uwagę rodzica pretensjonalnym zachowaniem, bo np. gdy rodzic zwraca uwagę negatywnie przysięga, to lepsze niż brak uwagi.