Ze względu na dominację układu limbicznego mózg kobiety jest zbudowany nieco konserwatywnie, ale jest doskonale zrównoważony, harmonijny i niezawodny. Nawiasem mówiąc, inteligencja kobiety może być bardzo, bardzo wysoka, po prostu działa na rzecz podstawowych celów i zadań. W przeciwnym razie ludzie mogliby wyginąć jako gatunek już dawno temu. Obydwa układy w ludzkiej czaszce mają jednakową siłę, dlatego często działają przeciw sobie. System racjonalny ze swą dumą, nieustraszonością, lojalnością wobec obowiązków, oddaniem pracy itd. nieustannie przeciwstawia się układowi limbicznemu z jego węchowo-seksualnymi biologicznymi skłonnościami. Paradoks polega na tym, że kora mózgowa wyrosła z węchowo-hormonalnej części starożytnego mózgu. Każda decyzja podjęta przez system racjonalny jest oceniana z emocjonalnego i seksualnego punktu widzenia. W rezultacie człowiekowi trudno jest podjąć krok sprzeczny z zestawem wrodzonych programów zachowań, a walka między systemami jedynie niszczy jego organizm. Dzięki takiej organizacji człowiek, a co za tym idzie jego mózg, jest zawodny, nieharmonijny i często destrukcyjny. Ale to właśnie czyni go kreatywnym i postępowym – ten sam reformizm, który mężczyźni uwielbiają. Oprócz organizacji struktur mózgowych kobieta ma inny system, który wymusza na niej bycie kobietą – hormonalny. Dla kobiety decydująca jest hormonalna regulacja zachowania. Sam mózg kontroluje układ hormonalny, działa na siebie pośrednio za pomocą hormonów płciowych i nadal zmusza kobietę do pełnienia funkcji rozrodczej. Żeńskie hormony płciowe mogą zmieniać tło chemiczne mózgu i jakość jego pracy. Nawiasem mówiąc, to jest powód tej bardzo kobiecej nieprzewidywalności. We krwi kobiety nie ma hormonów - przed tobą stoi jedna osoba, we krwi pojawiają się hormony - i ta osoba całkowicie się zmieniła. Kobieta to perfekcja, mężczyzna to awangarda. Kobieta jest konserwatystką, mężczyzna reformatorem. Kobieta jest na ewolucyjnym tyłku, mężczyzna na ewolucyjnej linii frontu. Jak wszystko genialne, jest jednocześnie proste i nie leży na powierzchni. Aby skutecznie walczyć ze zmieniającym się środowiskiem, natura czyni ludzi bardzo różnymi, zmiennymi, bardzo różniącymi się od siebie, ponieważ nie wiadomo, jakiej cechy gatunek będzie potrzebował jutro. Wręcz przeciwnie, kobiety mniej się od siebie różnią: ich zadanie - rodzenie dzieci - jest zawsze takie samo. Wszystkie próby i błędy natury poddawane są ludziom. Dlaczego mężczyźni? Ponieważ śmierć jakiejkolwiek kobiety jest szkodą dla populacji. A śmierć mężczyzny przynosi więcej korzyści. Jeden ocalały na stu, którzy walczyli, najprawdopodobniej będzie najlepszy. I da potomstwo stu kobietom. Dlatego misją kobiet jest zapewnienie wymaganej liczby dzieci, a misją mężczyzn – zapewnienie ich jakości. Należy pamiętać, że nie można być jednocześnie postępowym i doskonałym. Im bardziej jesteś doskonały, tym bardziej jesteś zmuszony pozostawać w tyle. Królowej nie stać na podążanie za najnowszą modą. Mężczyźni i kobiety różnią się zasadniczo i tę różnicę należy rozumieć nie jako „konkurencyjność”, ale jako „komplementarność”. Mężczyznami kieruje poczucie własnej wartości, kobietami zaś chęć poczucia się wiarygodnie i bezpiecznie. Zatem drogie panie chwalcie mężczyzn, podziwiajcie ich, doceniajcie wszystko, co robią i nie karcijcie ich. Jak powiedziała jedna z bohaterek starego filmu: „Mężczyzna jest kapitanem statku. Jego zadaniem jest bieganie po pokładzie, machanie rękami, tupanie nogami, krzyczenie do megafonu, a statek jest w dłoni kobiety. Jeśli Wy, drogie kobiety, chcecie dowiedzieć się więcej, przyjdźcie na moje szkolenie: „Czego chcą mężczyźni lub po prostu skomplikowane!"