Dzisiaj porozmawiamy o trzech ostatnich typach według klasyfikacji V. Ponomarenko – lękowym, paranoidalnym i schizoidalnym. Osoby z bardzo słabym, wrażliwym układem nerwowym, który jest całkowicie nietolerancyjny na stres i inne silne wpływy. Ciągle dręczą ich niepokoje i wątpliwości co do jakiejkolwiek, nawet najmniejszej przyczyny; każdy wybór jest dla nich źródłem niekończących się wewnętrznych udręk. Ich dusza jest jak delikatna mimoza, którą należy chronić, chronić przed dotykiem surowej rzeczywistości. Mają skłonność do boleśnie zaniżonej samooceny, nadmiernego samokrytycyzmu – aż do „samokrytyki”. Z reguły są bardzo sumienni, wrażliwi na ludzi, sumienni w swojej pracy, nadpobudliwi i życzliwi. Nie do pomyślenia jest, aby sprawiali ból innej osobie; zawsze dręczą ich wątpliwości, czy nieumyślnie kogoś urazili. Zatem cechy moralne takich ludzi są w pełni uporządkowane. Jak możesz postępować źle, jeśli z góry przewidujesz cały ból, jaki zadasz komuś innemu, a ten ból jest czasami dla ciebie bardziej bolesny niż twój własny?! Ci ludzie są bardzo „wygodni” dla innych - a także, podobnie jak emocje, przyczyniają się do utrwalania mitu, że „dobrzy ludzie mają złe życie”. Dopiero teraz niespokojnym ludziom źle się żyje nie dlatego, że są dobrzy, ale dlatego, że zawsze trawi ich podejrzliwość, niepokój i wątpliwości: czy zrobiłem wszystko dobrze? Co się stanie jeśli...? co jeśli...? Co dziwne, dzieje się źle nie tylko dla nich samych, ale także dla ich bliskich: ludzie mają tendencję do „jedzenia” nie tylko siebie, ale także członków swojej rodziny. Jeśli to matka, monitoruje minuta po minucie, kiedy jej dziecko wraca do domu - i nie daj Boże, spóźnia się o 5 minut: matka wyobraziła sobie już wszystkie możliwe nieszczęścia i zaczyna „nękać” dziecko za spóźnienie. Dlatego traktuje go nad każdą najdrobniejszą rzeczą, ponieważ nieustannie widzi przyszłe okropności i niebezpieczeństwa. Jeśli jest to żona lub mąż, to biada ich „połówce”: muszą wysłuchiwać niekończących się wątpliwości i lęków, pocieszać, uspokajać, zachęcać, żeby… po 5 minutach usłyszeć nowe „co jeśli” i „co jeśli” ”. I tak przez lata i dziesięciolecia. Czasami są całkowicie nie do zniesienia, ale cechy moralne nie mają z tym nic wspólnego, nie są w stanie celowo urazić: winny jest ich nieustanny niepokój, ale z WILLEM jest tu źle. Wrodzona słabość układu nerwowego nie pozwala na rozwój silnych procesów wolicjonalnych. Potrafią ciężko pracować, ale wyłącznie w oparciu o sumienność i nadmierną odpowiedzialność. Osoby niespokojne stawiają sobie wysokie wymagania. Przy chronicznym braku zasobów energii zmuszeni są do ciągłego działania „na pełnych obrotach”, siłą, wyczerpując się, nie znając odpoczynku i odpoczynku, co sprawia, że ​​są jeszcze bardziej wyczerpani. Drodzy Rodzice, jeśli Wasze dziecko ma psychotyp lękowy, to Wy nie będzie miał z nim problemów w nauce. Takie dzieci są posłuszne i skuteczne, grzeczne i zazwyczaj dobrze się uczą. Jako nastolatek najprawdopodobniej zauważysz u swojego syna lub córki niską samoocenę i problemy z komunikacją z rówieśnikami. Może skonsultuj się z psychologiem, bo zaczniesz się martwić o swoje dziecko. W mojej praktyce matki niespokojnych dzieci zgłaszały się do psychologa tylko z powodu dziecięcych lęków i niechęci dziecka do samodzielnego spania. Ale matki niespokojnych nastolatków przychodzą do nas dość często. Chociaż uważam, że wskazane jest, aby rodzice martwili się wcześniej i podejmowali działania wzmacniające wolę i wytrzymałość dziecka. Po prostu nie zapisuj takiego chłopca czy dziewczynki na boks, spadochron lub wspinaczkę górską - jest to sprzeczne z ich typem układu nerwowego i raczej złamie dziecko niż je wzmocni. Lepiej jeździć z nim na rowerze, pływać, spacerować razem po lesie, chodzić za rękę po ciemnym mieszkaniu: „Widzisz, to wcale nie jest straszne! Jaki jesteś odważny!” Kiedy przez dwa lata pracowałam jako psycholog w sanatorium dla dzieci, organizowałam zabawne szkolenie dla niespokojnych nastolatków, którzy bali się ciemności. Późnym wieczorem, gdy reszta dzieci była w kinie lub na dyskotece, byliśmy z grupą takich nastolatków,chłopcy i dziewczęta zabrali ze sobą klatkę i metalowy łańcuch i chodzili po ciemnych podłogach w celu „znalezienia i złapania swojego strachu”. Jednocześnie wszyscy otrzymali zadania: uczynić taką wycieczkę jak najbardziej zabawną. Osobiście z udawanym przerażeniem wskazywałem im zasłonę lub kapcie: „Patrzcie, to potwór! To jest mój strach! Włożyliśmy kapcie do klatki i przywiązaliśmy zasłonę lub koc do łańcuszka. Śmiech usuwa strach, udowodnione! Nabierając odwagi, niektórzy chłopcy wczołgali się pod łóżka i warczeli, chwytając towarzyszy za nogi. Nie myśl, że ktoś się poważnie przestraszył. Wręcz przeciwnie, po tak zabawnym szkoleniu prawie wszyscy uczestnicy zgłosili, że ich strach przed ciemnością zmniejszył się lub całkowicie zniknął. Takie zabawne „ćwiczenia przeciw strachowi” można również wykonywać w przypadku innych fobii: strachu przed zwierzętami (przy użyciu zwierząt-zabawek). , lęk wysokości (z daleka chodzenie na palcach lub czołganie się do zamkniętego okna i wypatrywanie jednym okiem zza parapetu) - tak, na przeróżne źródła lęku, możesz wymyślić dla swojego dziecka coś zabawnego i uspokajającego. Wiedzcie drodzy rodzice: „wygodne” dziecko nie zawsze jest szczęśliwym człowiekiem w przyszłości. Zwróć uwagę nie na pocieszenie ze strony doskonale posłusznego syna lub córki, ale na to, co go czeka w przyszłości, czy jest gotowy na samodzielne życie w dalekim od prostego świecie. PARANOJA. Czołg. Z WILLEM wszystko jest w porządku: jest to najsilniejszy ze wszystkich istniejących psychotypów. Osoba niezwykle celowa, absolutnie odporna na stres, zawsze osiąga swój cel i potrafi przewodzić innym. Cele osoby paranoicznej (w przeciwieństwie do padaczki) są zwykle szeroko zakrojone i bardzo atrakcyjne dla wyznawców. Jeśli chodzi o życzliwość i moralność, w przypadku osoby z paranoją jest to wyłącznie zadanie edukacyjne. Jeśli rodzice wychowali w takim dziecku pasję do dobrych uczynków, współczucie dla ludzi i zwierząt oraz humanitarne cele, wyrośnie idealny pozytywny przywódca. Jeśli zaszczepiliśmy (chcąc lub niechcący) coś przeciwnego, wyrośnie jakiś fuhrer-niszczyciel, celowy egoista, który przerasta jego głowę, który skreśli was, drodzy rodzice, i pojedzie jak czołg przez wasze przeznaczenie oczywiście są emocjonalni paranoicy, najmilsi, silni ludzie, których dzieciństwo, a zwłaszcza okres dojrzewania poświęcony jest samokształceniu i wyznaczaniu długoterminowych, humanitarnych celów. Mahatma Gandhi czy Matka Teresa mogą z nich wyrosnąć (co było już omawiane w moim artykule „Nastolatek z paranoją: po prostu idź naprzód!”). Typ paranoiczny kształtuje się stosunkowo późno – w wieku 15–25 lat. W młodszym wieku może i jest dzieckiem cichym, posłusznym (ale uwaga, posłusznym „z przekonania”, a nie z braku woli), ale ma odporność na stres, tolerancję na ból i skłonność do pokonywania trudności. trudności z wolą (na przykład w szkole) od wczesnego dzieciństwa. Dla rodziców przydatna będzie ogólna zasada: KAŻDE DZIECKO należy wychowywać jako CZŁOWIEKA. Jeśli w przyszłości okaże się, że Twój syn lub córka ma psychotyp paranoidalny, cóż, będziesz dumny z jego zwycięskiego marszu przez życie ku wysoce humanitarnym celom, w otoczeniu równie humanitarnych współpracowników! Ci ludzie żyją we własnym świecie, sprawiają wrażenie „dziwnych ekscentryków nie z tego świata”, co więcej, z całych sił strzegą swojego wewnętrznego świata i zwykle nikogo tam nie wpuszczają. To ludzie marzeń, oderwanej wyobraźni, niezwykłych uczuć, reagujący na otaczające zdarzenia zupełnie inaczej niż wszyscy. Mogą sprawiać wrażenie zimnych, wycofanych, zdystansowanych. Jak już pisałem w artykule „Dziecko schizoidalne: marzyciel nie z tego świata”, zdaniem psychiatry Kretschmera, „wiele schizoidów przypomina pozbawione ozdób rzymskie domy, wille, których okiennice są zamknięte od jasnego słońca, ale o zmierzchu w swoich komnatach obchodzą święta. „W tym psychotypie nic nie przeszkadza w wychowaniu moralnym. Schizoidy z natury nie są związane ani ze złośliwością, ani z egoizmem. Ich pozorny chłód i brak reakcji emocjonalnej jest więcej niż kompensowany przez ich zdolność rozumienia problemów ludzi poprzez silne i niezwykłe myślenie. Z nich: +79687465967