Od autorki: Z szacunkiem i wiarą w swój potencjał, Pavlova NataliaMandala... Nie pamiętam, kiedy pierwszy raz usłyszałam tę nazwę, nie pamiętam, czy wtedy zrozumiałam, co ona oznaczała, ale Pamiętam dokładnie to, czego doświadczyłam, gdy pierwszy raz zobaczyłam mandalę: radość, harmonię, nieodparte pragnienie poznania jej – Mandali. To właśnie mandala zaprowadziła mnie do arteterapii. To właśnie tej mandali szukałam, gdy trafiłam na program szkoleniowy dla arteterapeutów. W mojej głowie wciąż krąży wiele definicji tego cudu, oto tylko kilka z nich : „Mandala (w sanskrycie – okrąg) to wieczny, wszechogarniający symbol – jeden z największych w ludzkim doświadczeniu. Jest to model świata, który wyraża boski porządek w całym stworzeniu – we wszystkim, co istnieje.” „Mandala symbolizuje królestwo bóstw, czyste krainy Buddów. W zasadzie mandala jest symbolem geometrycznym o złożonej strukturze, interpretowanym jako model wszechświata, „mapa kosmosu”. Typową formą jest okrąg zewnętrzny, wpisany kwadrat, w który wpisany jest okrąg wewnętrzny, często podzielony na segmenty lub w kształcie lotosu. Zewnętrzny okrąg to Wszechświat, wewnętrzny okrąg to wymiar bóstw, bodhisattwów, buddów. Kwadrat pomiędzy nimi jest zorientowany na punkty kardynalne.” „Mandala – w hinduizmie i buddyzmie symboliczne obrazy uważane za święte lub sprzyjające medytacji.” „Mandala jest odzwierciedleniem osoby świadomej i nieświadomej, jej archetypowej pamięci, identyfikacji Jaźni. KG. Jung „Zawsze był dla mnie aksjomatem, że to, co odbija się na różnych kontynentach, wśród różnych ludów i kultur, ma szczególne znaczenie, a także to, co można znaleźć w naturze, a następnie odzwierciedlić się w działaniach człowieka, ma potężne wewnętrzne znaczenie można wymienić chodzenie po rozżarzonych węglach, które występuje niemal na wszystkich kontynentach, mające ogromne znaczenie religijne i rytualne: inicjacje w Indiach, rytualny taniec na węglach w Bułgarii, indyjskie tańce wojenne w kręgu płonących węgli, zdobywanie sił od Kozaków Charakterystyka... I wszędzie mandala! Niezależnie od kultury, do której się zwrócisz, wszędzie możesz znaleźć święty krąg z wyraźnym środkiem i symetrycznymi symbolami w środku. Oczywiście mandala stała się najbardziej rozpowszechniona w buddyzmie, ale nie oszczędzono też prawosławia; pamiętajcie, jak pomalowane są nasze kościoły, a zrozumiecie, co mam na myśli. Wszędzie znajdziemy mandale: narodziny osoby zaczynają się od jednej okrągłej komórki, naszej uczeń to także mandala, kółka na polach, coraz częściej pojawiające się znikąd, planeta Ziemia, Słońce, Księżyc to także mandale... Mandale są rysowane, haftowane, lane, tkane, rzeźbione z metalu, drewna, a nawet oleju , medytuje się o nich, kontempluje i niszczy... Mandale mogą być zarówno dwuwymiarowe, przedstawione na płaszczyźnie, jak i trójwymiarowe, w formie reliefu. Naprawdę fascynujący zabieg tworzenia mandali przez buddystów. Przygotowanie piasku do masowych mandali, umycie go, wysuszenie, pomalowanie, a następnie ponowne wysuszenie i przesianie zajmuje wiele dni. Następnie starannie przygotuj miejsce; musi być całkowicie równe i czyste. Następnie cienką białą nitką wykonuje się oznaczenia, które tradycyjnie powinna kupić bez targowania się niewinna dziewczyna. I dopiero wtedy mnisi za pomocą specjalnych szczotek w kształcie lejka wlewają mandalę, co może trwać godzinami, a może i dniami. Gotowa mandala przez jakiś czas służy jako źródło kontemplacji i medytacji, przynosząc harmonię i spokój duszom mnichów i świeckich. Jednak przychodzi dzień, w którym wielka prawda „Jeśli umiesz tworzyć, umiesz odpuszczać”. pojawia się na oczach wszystkich i przenika w głąb duszy. Mnisi zaczynają „składać” mandalę. Bardzo powoli i ostrożnie, od krawędzi mandali do jej środka, mnisi zamiatają wzór małymi miotłami i szufelkami, pozostawiając jedynie czysty i równy obszar. Bywają jednak chwile, gdy mandala ulega zniszczeniu jednym ruchem, falą pędzli, zamieniając oszałamiający obraz w kupkę szarego piasku. Zniszczenie mandali jest szczególnym rytuałem, mającym na celu podkreślenie jednej z najważniejszych zasad buddyzmu: nietrwałości i.