Miłość jest zła...To powiedzenie ma jedno bardzo proste i jednocześnie złożone wyjaśnienie. Faktem jest, że zakochując się, nie zakochujemy się w osobie... ale w stosunku do siebie. Lub w nasze fantazje na temat tego, jak ta osoba może nas potraktować. Tak, oczywiście, kryje się za tym piętno relacji z matką. A wszystkie tutejsze mielizny mają jaskrawe kolory. Ale to nie zmienia istoty. Reagujemy nie na samą osobę, ale na to, jak nas traktuje, a co za tym idzie, na to, jak się wokół niej czujemy. Co daje nam ta wiedza? Po pierwsze, zrozumienie, dlaczego czasami zakochujemy się w takich „kozach” i „ suki”, od których jeżą ci się włosy. I stąd zrozumienie, co z tym zrobić: przepracuj swoje otwarte gesty w relacjach z mamą/tatą i naucz się świadomie szukać troskliwego i delikatnego podejścia do siebie (a nie frustrującego, jak to było w przypadku mama lub tata). Po drugie, daje zrozumienie, jak szukać partnera. Nie patrz na to, co zewnętrzne, ale na to, jak ta osoba odnosi się do siebie, do innych, do życia, do świata. I po trzecie, z tego wciąż możesz zrozumieć coś nowego i interesującego o sobie :) Ale o to chodzi, jak upadamy zakochani lub dlaczego tak bardzo pociąga nas ta czy tamta osoba. Ale to, jak następnie zbudujemy te relacje, to osobna historia. Rzecz w tym, że relacje, tj. interakcje i wzajemne relacje są w zasadzie systemem porozumień. I możesz polubić jakąś osobę sto milionów razy, będziesz przez nią popychany i popychany, poniżany i gapiony, ale nie będziesz w stanie dojść z nim do porozumienia. Bo... a opcji jest milion: system wartości, hierarchia potrzeb, strategie życiowe i masa innych rzeczy nie pasują do siebie. Chociaż zrozumienie i wiedza, dlaczego nadal nie możesz się z nim porozumieć, może również dać ci do myślenia i rozwiązania. Mam na ten temat wszystko, powodzenia w twoich zauroczeniach, świadomych i troskliwych związkach oraz marzycielskich kochających partnerów :) Pozdrawiam serdecznie, jestem psychologiem, Tatianą Kirichenko.