Tak czy inaczej, wszyscy dążymy do miłości/w miłości, czy to w relacjach ze sobą, z innymi, bliskimi, czy społeczeństwem. Oczywiście najlepiej zacząć od siebie. Ale wielu nie przychodzi do tego od razu. Najpierw pozwalamy, żeby ktoś nas skrzywdził, i zaczyna się droga do nas samych, do miłości. A kiedy oddajemy wodze drugiej osobie, zaczyna się uzależnienie emocjonalne. Który oddycha tylko tą osobą i nic nie jest potrzebne. Horyzont zawęża się do jednej osoby, jest w nim cały świat. Oprócz dziecięcych historii, w których nie byliśmy kochani, rozwija się scenariusz relacji, tego, jak znaczący dorośli nas traktowali. Na przykład ojciec chłodno traktował swoją córkę. Moja córka stworzyła wewnętrznie taką więź – miłość jest wtedy, gdy traktują mnie chłodno. Dlaczego? Dzieci apriorycznie myślą, że ich rodzice je kochają. Nie mają innych możliwości. Dlatego scenariusze rodziców są przykładem miłości „Uderza, to znaczy, że kocha”, „ignoruje, to znaczy, że kocha” i tę listę można kontynuować przez długi czas scenariusz, w którym musi zabiegać o względy mężczyzny. Jest zimny, stopię go, zabiję, ale będzie mój. I zaczyna się unoszenie się nad obiektem miłości. Co robić? Śledź podobieństwo scenariuszy. Jak dorośli cię traktowali i co ci pokazali? A jak obecnie układają się Twoje historie o miłości. Czy możesz najpierw opisać, najlepiej pisemnie, czym jest dla mnie miłość? A potem spójrz, co jest niepokojącego w tych nagraniach? Co Cię uszczęśliwia? Oprócz powyższego chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jedną opcję uzależnienia. Kiedy wiążemy naszą przyszłość z jakąś osobą, stawiamy na nią zakłady. Wszystko już zaplanowaliśmy, każdemu przydzieliliśmy miejsca. Jak będziemy żyć? I jak wspaniale będzie. albo pokładaliśmy w tej osobie ogromne nadzieje. I to właśnie ta emocjonalna inwestycja utrzymuje nas z tą osobą i sprawia, że ​​rozłąka jest tak bolesna. Każdy ma inną ścieżkę/start. Niektórym związki przychodzą bardzo łatwo, innym zaś wszystkie wiążą się z wpływem scenariuszy rodzicielskich. Jednak droga zaczyna się od świadomości – tego, jak chcę, jak możesz, a jak nie możesz mnie traktować. I stopniowo mentalne pułapki blokujące pożądaną ścieżkę ulegają transformacji.Z.Y. Czasami do pisania tekstów lub opowiadań wykorzystuję karty Tarota lub MAC), więc dzisiaj to zdjęcie).