Od autora: Trochę o jesieni, innych wymiarach i Miłości... Czy poezja jest nam potrzebna? Kolekcja „Pytania? Odpowiedzi?”, Część 9 ***Błogosławiony jest nasz sen I radosne przebudzenie Uśmiechy, łzy i jęki, Wróżby, złudzenia? Błogosławiony jest nasz dom Ze schodami na wysokość... Błogosławiony, w nim czysty... Straciwszy coś, odnajdę coś ponownie. Błogosławiona nasza ścieżka, Brzmiąca jak rura na wysokościach... Niebo jest odbiciem, esencją Wszechświata na cienkiej osi. Nasz świat jest obdarzony Światłem boskich fraz, holistycznie pojemny, bez dziur, liczący od stu do razy. *** Kiedy przyjaciele milczą, co to oznacza? Od razu wykluczam zdradę. Sylwetka wyłania się na tle nieba... A wiatr powtarza znaczenie tego wyrażenia. Są zrozumiałe dla wrażliwej świadomości, A części ponownie splecione w całość Rozproszą mgłę i rozpoznanie, Jak słowo potrzebne w piosence. Gdy przyjaciele milczą, wiem, że szykują się do wędrówki, jak ptaki gromadzą się w stadzie, aby ci, którzy złapią, nie dostali. Milczą i milczą o świcie, nie pozostawiając śladów, na cześć tego, który po spotkaniu idzie, ponownie udając się do „szkoły”. Lekcje życia też są w szkole, W świecie, gdzie leciało stado, Zbierało zboże, dojrzewało na polu, Zniknęło, jakby dym się rozwiał. ***Jaka może być miłość do idei, osoby? „Bóg”, Za ziemię, przyrodę i proroka, Miłość do przestrzeni, radości i światła, Przeszłość, jaka będzie, ta... Miłość ziemska, jasna, skąpa... W harmonii i najprościej. Różowo, jak marzenie i błękit, Miłość, tak swojska. Branie, dawanie, chore.. Miłość jest „zimna”, „gorąca”, Ogromna, zawierająca wszystko... Bez dna, samolubna, ślepa... I jak stado latających ptaków. ... Przychodząc jak grzmot z nieba, który pochłania i z przedrostkiem „na zewnątrz”. Miłość, która oślepia i uciska, Ojciec i matka, która prowadzi. Bez krawędzi, bez początku i końca... I po prostu godna Korony ... *** Gdzieś w innym wymiarze żyje „niewidzialny” człowiek ” W powszechnej opinii - płatek śniegu, który wpadł w dłoń. Rozpłynęło się i już go nie ma, jakby w ogóle go nie było. Przeciąg w drzwiach... I komfort gołych ścian. Brzmienie innej oktawy, Ma sens i jest zrozumiałe dla tych, którzy nie uważają się za właściwych, Banał tematów z przeszłości. Kim on jest i gdzie mieszka, Nasz niepohamowany charakter? Co sieje i kiedy zbiera? Komu jest królem, komu jest paziem? Zadawać pytanie, szukać odpowiedzi... I żyje dla siebie, więc pokornie zdobywa wieczne Światło i jest zestrojony z Istniejącym. ***Jesień wygląda jak jesień, Wieczorami coraz mniej przechodniów... Zdaje się, że gdzieś się chowają, Wspominając minione lato... Jesień wygląda jak jesień, Dziś i wczoraj są inne... Liście w naręczach na wietrze... I często o nich w stylu retro. Jesień wygląda jak jesień, Coraz bardziej zła pogoda... A gałęzie zdają się opadać, Rozpędzając spokojne wiatry... Jesień wygląda jak jesień, Ochładzająca się ziemia... Przyroda zasypia, przygotowując się do wiosennych skurczów i porodu. .. ***Dzielę się i znowu zawrę... Zatrzymam, rozpoczęty. Bez zrozumienia słucham, nie tępiąc Ostrza. Prawo jest w rozsypce, Powód jest w krzątaninie, Biegniesz nie oglądając się za siebie, Przechodzisz przez fouetté. Przyjmowanie tych, którzy przychodzą, otwieranie drzwi przez pukanie, obdarowywanie niepłodnych, tworzenie spełnionych. Powstrzymanie i miara, czyli Świadomość, Miłość i wiara Z pochwy złotego miecza. *** Pół-demon, pół-bóg, pół-żywy, pół-martwy, pół-stylowy, pół-kolor, pół-tło, pół-światło i półton Pół szept, pół westchnienie, pół pot, pół ciasto, pół sen i pół cień - Ciasto Pół świeże, Pół bułka, pół chleb, pół prawda, pół kłamstwo Pół-skrzydło, pół-płomień, pół-przekleństwo, pół-tortura, pół-jęk, pół-przyjaciel, pół-dziewczyna.. Półkola, Pół obwodu, Pół wiary, Pół miarki, Pół kształtu, Pół normalne, Pół byka, Pół krowy, pół zdrowe? I tak liczenie zaczyna się w odwrotnej kolejności.