Co zwykle jako pierwsze przychodzi na myśl, gdy słyszymy słowo „czas”? Wiele osób spotyka się ze stwierdzeniem: „Czas to pieniądz”. Zdanie jest krótkie, ale kryje się w nim tak wiele treści. Na pierwszy rzut oka brzmi to bardzo pragmatycznie. A jeśli się nad tym zastanowić, pieniędzmi mierzymy coś bardzo cennego, coś, z czym należy obchodzić się ostrożnie. Oznacza to, że czas jest dla nas wartością, ale nie całkiem zwyczajną, której nie można dotknąć, zobaczyć, można ją tylko zobaczyć. odczuwaliśmy Nauczyliśmy się mierzyć czas, do tego mamy przebiegłe urządzenie, które stało się tak znajome - zegarek. Zegar odlicza czas zawsze dokładnie i w stałym rytmie, a jednocześnie mamy wrażenie, że leci, lub odwrotnie, czasami wydaje się, że wskazówka zegara zamarła i w ogóle się nie porusza. Jak inaczej można mierzyć czas? Gdyby w pobliżu nie było zegara, skąd wiedzielibyśmy lub wyczuliby jego ruch? Czas wyznacza rytm zmian wokół nas – okresowo dzień ustępuje wieczorowi i nocy, a znów nastaje poranek. Pory roku zmieniają się nawzajem, księżyc przechodzi z fazy woskowania do fazy zanikania, a na morzu obserwujemy przypływy i odpływy. Takich zmian jest ogromna ilość, jak zegar, one też pokazują nam upływ czasu, gdzie zaczyna się czas, czy też jest on nieskończony i nie ma początku ani końca? To pytanie do fizyków i filozofów. Jeśli spojrzeć z punktu widzenia zwykłego człowieka, początkiem czasu jest dla niego dzień jego ziemskich narodzin. Często lubimy obchodzić to jako święto. Przed narodzeniem nie było człowieka i JEGO czas nie istniał. Czas przydzielony człowiekowi to jego życie. Ona jest skończona. Zwykle nie lubimy rozmawiać o końcu życia, boimy się o tym myśleć, a nawet nazwać to słowem – śmiercią. Wzbudza strach i przerażenie, za które nie chcesz patrzeć dalej. Dlatego też naturą ludzką jest marzenie o nieśmiertelności. Ale to na razie tylko marzenia. Jeśli zbierzemy się na odwagę i zrozumiemy, co mówi nam strach przed śmiercią, zobaczymy, że chce nam powiedzieć, jak cenny jest dla nas czas naszego życia. To naprawdę skarb. Być może ten strach przychodzi jako przyjaciel, aby przypomnieć nam, że w pośpiechu i wirze codziennego życia zapomnieliśmy o czymś bardzo cennym i ważnym, że marnujemy nasz skarb, wydając go nieświadomie. Społeczeństwo i styl życia często nas konfrontują sytuacja braku czasu. Czujemy wysokie tempo życia, które jest nam dyktowane. Jesteśmy zmuszeni wiele robić i decydować, jakbyśmy ślizgali się po powierzchni, nabierając coraz większej prędkości, aby wszystko zrobić. Cywilizacja wymyśla ogromną liczbę rzeczy, które powinny pomóc nam zaoszczędzić czas. Ale paradoks polega na tym, że te rzeczy nie mogą zmienić JAKOŚCI życia. Może to zrobić tylko osoba, która nie straciła kontaktu ze swoimi uczuciami. Przecież tylko ludzkie uczucia mogą nam wskazać, co jest wartościowe, określić, co jest ważne, a co nie. Każdy człowiek jest indywidualnością, każdy z nas ma swoje wartości i niepowtarzalne cechy. Dlatego to, co jest cenne dla jednego, może nie być cenne dla innego. Znalezienie dokładnie tego, co ma dla ciebie znaczenie i uniknięcie omyłkowego podniesienia tego, co należy do kogoś innego, jest zadaniem. Możesz „spisać” jej decyzję na straty, jak to czasem robiłeś w przypadku zadań domowych w szkole, ale czy będzie to dla ciebie ważne i wartościowe? Sama logika nie wystarczy; musisz zwrócić się do swoich uczuć..