Czym jest nerwica i skąd się bierze? Początkowo impuls psychologiczny, czyli potrzeba, działa na próżno, na próżno, z powodu braku kontaktu człowieka z otaczającą rzeczywistością, co oznacza, że ​​​​nie ma pełnej wymiany z otoczeniem. Człowiek przetwarza obrazy, programy, moralność, waży decyzje, ale w rzeczywistości nie działa lub buduje swoje działanie w oparciu o jakąś ideę, którą uważa za wartościową, ale nie podziela jej naturalnego porządku. Albo jednostka polega na wierze. Tak powstaje niezdecydowanie i niepewność. Później następuje przejście do drugiego etapu: jałowa czynność przesuwa się w stronę jednego z narządów, w wyniku czego albo funkcje, albo budowa tego ostatniego ulegają w coraz większym stopniu zniekształceniu. Tak objawia się objaw - bezsenność, ból głowy, zapalenie jelita grubego, niestrawność itp. Wizyta u lekarza i dalsze stosowanie leków to kolejny rodzaj przemieszczenia, który również nie daje rozwiązania. Zamiast studiować pierwotną formę z Pozycji „Ja”, pacjent stara się uniknąć patologii, przenosząc najpierw problem na ciało osobiste, a następnie na tego, który zapewnia alopatię. Zawsze widzi „winę” nie w sobie, ale w kimś innym. Tak zawsze objawiają się chroniczne patologie, AIDS, narkomania i wiele innych chorób. Ontopsychologia pokazuje, że na samym początku nerwica to formy energetyczne podmiotu zablokowane w planie podstawowym. Psychika jest nieskończenie precyzyjną energią, wewnętrznie indukowaną przez samo życie. I to nie punkt widzenia, przekonania, moralność czy przekonania podmiotu kontrolują cały jego system organiczny i umysłowy. Ta ustalona i ustrukturyzowana forma, którą zbiorczo określa się jako „życie”, początkowo określa niewzruszone i niezniesione współzależności w związkach. Nasze fizyczne samopoczucie ma pewien próg tolerancji: jeśli przekroczymy wyznaczone granice, z pewnością pojawią się między nimi nieporozumienia sposób działania podmiotu i to, co zapewnia architektura jego energii. Zdrowie witalne poprzez smutek i udrękę wskazuje na kryzys tolerancji i jeśli nadal będziemy nalegać na określone zachowanie, zbłądzimy. Wtedy następuje dramat (śmierć podmiotu). Eliminuje błąd i przywraca władcę życia Wszechświata do przejrzystości i porządku. Zdrowie jawi się zawsze jako wyznacznik prawidłowego działania w odniesieniu do wielkiego prawa życia. Moralność oceniana jest na podstawie integralnych owoców podmiotu, a przede wszystkim na podstawie jego elementarnego stanu zdrowia. Poczucie winy prowadzi do zakłócenia działania kanałów aferentnych pomiędzy jednostką a środowiskiem zewnętrznym, zastępując je wbudowanymi, niezmiennymi i niezmiennymi. powtarzająca się wiadomość. W rezultacie zamiast podstawowego metabolizmu, zachowania i wzrostu, pogarsza się informacja komórkowa, co z kolei prowadzi do narastającego wielofunkcyjnego zaburzenia organizmu. Wtedy najpierw zostaje zakłócony porządek psychiczny, potem emocjonalny, a na końcu cielesny. Terapia ontopsychologiczna rekonstruuje kluczowe informacje o jedności działania człowieka, wzmacnia schemat jego powstawania i zaciera ślad pamięciowy, który zastąpił obraz życia. . W efekcie życie wraca do normy. Shota Takaishvili