Cudzołóstwo, niewierność, cudzołóstwo - rozumie się przez to wejście osoby pozostającej w związku małżeńskim w stosunki seksualne z osobami z innych małżeństw lub z samotnymi mężczyznami i kobietami bez zgody partnera . Może mieć charakter epizodyczny lub systematyczny. Porozmawiajmy o kilku modelach zachowań małżonków w sytuacjach zdrady: 1. „Zdobywca” Model typowy dla partnera małżeńskiego, który jest ciągle zajęty zdobywaniem nowych obiektów seksualnych. W literaturze można ich spotkać jako „silnego gracza”, „siłowego gracza”, „walkera” itp. Często jest to mężczyzna, rzadziej - męska kobieta. Badania kliniczne częściej odwołują się do koncepcji narcystycznej lub aspołecznej (antyspołecznej) struktury charakteru. Zwykle jest to niezaangażowany emocjonalnie, odległy partner. Może mieć doświadczenie kontaktów seksualnych z call girls, regularnego oglądania pornografii, masturbacji, klubów ze striptizem itp. Taka osoba wewnętrznie może być przepełniona wstydem, poczuciem własnej „złości” i niegodności. Inne osoby, w tym partner małżeński, wydają się kontrolujące, odrzucające i niedostępne. Wraz ze wzrostem liczby „zwycięstw” wzrasta poczucie własnej wartości i ważności takiej osoby. Osoby tego typu nawiązują krótkotrwałe znajomości, nie myśląc o możliwych konsekwencjach. Trudno im utrzymać bliskie relacje emocjonalne ze swoimi partnerami małżeńskimi ze względu na brak doświadczenia w zakresie zdrowych relacji przywiązania. Żyją zazwyczaj w funkcjonalnym związku partnerskim (daję ci pieniądze, kupiłem ci nowy samochód, dzieci chodzą na tenisa – czego jeszcze chcesz?).2. „Zależny emocjonalnie” Współzależny wzorzec zachowań jest bardziej charakterystyczny dla partnerów, których cechuje brak niezależności, niedojrzałość i skłonność do uzależnienia emocjonalnego. Częściej model ten jest charakterystyczny dla kobiet z przywiązaniem lękowo-ambiwalentnym. Oszukiwanie z reguły ma miejsce na tym etapie życia rodzinnego, kiedy zależny emocjonalnie partner jest zmuszony do maksymalnego zaangażowania się w interakcje wewnątrz rodziny i wychowywania dzieci. Poczucie bezużyteczności, znikomości dla partnera, spadek zainteresowania z jego strony, bycie traktowanym jedynie jako funkcja (dawanie, odbieranie, dawanie pieniędzy itp.) prowadzi do poszukiwania nowych relacji. Zaistnienie romansu pozamałżeńskiego spowodowane jest przede wszystkim niezadowoleniem emocjonalnym 3. „Niewinny” Model zachowania związany z sytuacją, gdy po przypadkowej zdradzie lub krótkim związku seksualnym kochanek lub kochanka inicjuje kontynuację związku. i próbuje zniszczyć małżeństwo. Partner, który nie planował długotrwałego związku, próbuje „unieważnić” zaistniały związek, ale spotyka się z poważnym oporem ze strony kochanki. Dość często, gdy wychodzi na jaw fakt niewierności, zdradzający małżonek dąży do zawarcia koalicji z partnerem małżeńskim przeciwko osobie trzeciej. 4. „Idealista” Model charakterystyczny dla tych, którzy nieustannie szukają nowego, „lepszego”. partnera małżeńskiego. Dzieje się tak w przypadkach, gdy utrzymanie małżeństwa niesatysfakcjonującego małżonków odbywa się z powodów pozapsychologicznych: konieczności wychowywania dzieci, problemów mieszkaniowych itp. Rozczarowany partnerem „idealista” popada w kocha, myśląc, że w końcu znalazł prawdziwą miłość, ale po chwili ponownie rozumie, że jego kochanka/kochanek nie jest osobą, której szukał przez całe życie. 5. „Wypalony” Model, w którym rodzi się niewierność przez zmęczenie współmałżonka związkiem małżeńskim. Romanse pozamałżeńskie w takich przypadkach najczęściej wynikają z wypalenia zawodowego – jedno z małżonków od wielu lat stara się dotrzeć do partnera, zbliżyć się, uzyskać wsparcie, opiekę, intymność, ale najczęściej spotyka się z wycofaniem. Zdradzający partner próbuje poradzić sobie z bólem wynikającym z lat odrzucenia, szukając nowego związku. W terapii często spotykamy się z faktem, że zdradzający partnerzy nie mają chęci utrzymywania lub kontynuowania relacji ze swoim współmałżonkiem. Mogą jednak pozostać w związku małżeńskim z poczucia obowiązku,.