Dasha poznała fajnego mężczyznę. Przystojny, inteligentny, poważny. Całkiem zamożny. Już na pierwszym spotkaniu zorientowałem się, że to on. Taki właśnie miał być. W jakiś sposób jej marzenie o posiadaniu silnej rodziny natychmiast odbiło się echem w dziewczynie. Aby były dzieci, aby małżeństwo było ukoronowane. Aby wszystko było uczciwe, oparte na miłości, wzajemnym szacunku i zgodzie, mam już dość tych relacji bez zobowiązań. Chciałem teraźniejszości i na zawsze Wybrany Dashy był w bardzo harmonijnym nastroju. Jego dotychczasowe relacje z kobietami i nieudane pierwsze małżeństwo doprowadziły do ​​zrozumienia wartości rodziny. Że nadszedł czas, aby znaleźć partnera życiowego o bliskich poglądach, przytulnego i życzliwego. Tak więc, po zbieżności wzajemnych sympatii i wspólnych ideałów życiowych, młodzi ludzie zaczęli się komunikować, spędzać razem czas, poznawać swoich rodziców. Wkrótce zaproponował wspólne zamieszkanie. Przyjęła tę propozycję jako znak do zaproponowania małżeństwa. Wprowadziłem się do niego. Zdecydowałem się szybko, niemal bez wątpienia. W końcu mężczyzna miał już wszystko do dostatniego życia. Twój własny, nowoczesny, duży dom to gotowa przestrzeń dla szczęśliwej rodziny. Historia potoczyła się jak w bajce. To, co otaczało i przydarzało się młodym ludziom, było dla Daszy spełnieniem opowieści o Kopciuszku, który czekał na swojego księcia. Kiedy śnisz przez długi, długi czas, wyobraź sobie, jak powinna potoczyć się przyszłość, wtedy sny, które stały się rzeczywistością, są postrzegane bardzo naturalnie, a tylko czas mijał, a nie pojawiały się żadne propozycje małżeństwa. I Dasha zdecydowała porozmawiać i zrozumieć, o co chodzi? Gdzie podziały się te słowa o szczęściu rodzinnym, długiej i wiernej miłości? W końcu oboje nie są już tacy młodzi. Jeśli zdecydujesz się na dzieci, to po co czekać? Po co tu jestem, skoro sprawy nie potoczyły się dalej? I tak wprost, z oburzeniem, powiedziałam o tym mężczyźnie. W odpowiedzi usłyszałam: „Tak, rozumiem, że musisz wyjść za mąż i czas mieć dzieci . Okazuje się jednak, że jestem tylko sposobem na zaspokojenie Twojego pragnienia. Sama nie jesteś mi potrzebna i nie jestem interesująca. Dla każdej kobiety słowa o jej obsesyjnej chęci zawarcia związku małżeńskiego są bolesne i nieprzyjemne. Dlatego Dasha się poddała. Poczuła się oszukana i niechciana. I pozostawiła siebie z rozczarowaniem, urazą, nieufnością do życia i mężczyzn. Co stało się z tą parą? Z ich dobrymi intencjami? Według mnie przyczyną niepowodzenia jest to, że oboje się nie widzieli. Za pięknymi zdjęciami z podróży, planami ślubu w Paryżu, domami o modnym designie tak naprawdę się nie widzieli. Nigdy nie przyszło im do głowy zapytać: „Jak ci się, kochanie, żyje z dala od syna z pierwszego małżeństwa?” „A jak ci się żyło, kochanie, przede mną? Jak możesz się teraz bać i niepokoić, skoro żyjesz w niepewności co do przyszłości?” Jest mało prawdopodobne, aby ludzie rozmawiali ze sobą tak często w życiu codziennym. Jednak próba poczucia, co dzieje się z kimś, kto mieszka obok ciebie, może pomóc ci znaleźć właściwe słowa lub stworzyć poczucie bliskości w ciszy, bez słów. Oboje młodzi ludzie byli zafascynowani ideą idealnej rodziny. Prowadź piękne i dostatnie życie. Ta historia opowiada o tym, jak czasami chcesz „uczynić” szczęśliwe życie. Odlej go ze złota. Nadaj mu idealny kształt. Zrealizuj scenariusz, który kreślił się od dawna. I ani przez chwilę nie przyznają, że mogą pojawić się odstępstwa od scenariusza. W tej opowieści o relacji mężczyzny i kobiety samej relacji nie było. Każdy tutaj jest tylko przedmiotem, który pełni określoną rolę „Musisz się ożenić, ale sam nie jesteś mną zainteresowany” – to męskie zdanie mówiące o pragnieniu bycia kochanym dla kobiety, wartościowej osoby. w jej życiu Słowa kobiety „Nie mogę już dłużej czekać, „wykorzystujesz mnie” – to słowa o pragnieniu bycia wybranym, pożądanym. Ani jedno, ani drugie nie miało odwagi zrobić kroku . Przynajmniej spróbujcie się poznać i usłyszeć. Współczujcie sobie w samotności i bezbronności. Dlaczego zdarza się, że mężczyźni nie chcą się pobrać? Może dlatego, że są mniej podatni na programy wypełniania zadań społecznych? Programy reprodukcyjne i opowieści o wielkich.