Czerpiąc inspirację z wykładu Sapolsky'ego (2011), eksperta w dziedzinie neurologii, chciałbym omówić użycie języka, a dokładniej komunikację jako lekarstwo na ból psychiczny. Zawód psychoterapeuty w początkach nazywano „terapią rozmową” (Freud i Breuer, 1895). Dosłownie oznacza to rozmowę jako sposób na złagodzenie jednego z objawów natury psychicznej, a często także somatycznej. Termin „rozmowa” nie opisuje „słuchania” drugiej osoby. W psychoterapii uzdrawiająca jest rozmowa z kimś, kto aktywnie słucha. Język występuje w komunikacji werbalnej i niewerbalnej. Mówienie i słuchanie to komunikacja. Kiedy myślimy o komunikacji, myślimy o dialogu i języku. Język, według Sapolskiego, to coś więcej niż mowa i pismo. Neuronauka wykazała, zwłaszcza badając neurobiologię uczenia się języka migowego przez osoby całkowicie głuche, że proces komunikacji werbalnej i niewerbalnej jest taki sam. Oznacza to, że język nie jest po prostu procesem motorycznym (tj. ruchem warg i języka), ale raczej procesem poznawczym. Język jest unikalny dla ludzi. Komunikacja międzyludzka ma cechy uniwersalne. Wszystkie formy języków ludzkich mają semantykę, wbudowane zdania, każdy język ludzki może „mówić o rzeczach”, może mówić o strategii. Istnieje arbitralność języka, w którym słowa nie są powiązane ze znaczeniem. Ludzie mogą kłamać, mówić jedno, a mieć na myśli/czuć co innego. Na nowo wymyśla się także język. Ludzkie dzieci mają wrodzoną zdolność do wymyślania fraz i mówienia rzeczy, których nigdy wcześniej nie słyszały (N. Chompsky). W przeciwieństwie do zwierząt, które wydają specyficzne wokalizacje wyrażające określone emocje, ludzki język nie jest powiązany z konkretnymi emocjami. To wyjaśnia, dlaczego w terapii zauważamy jakość komunikacji, w której występuje „rozdźwięk między treścią a afektem”. Niewerbalny aspekt języka Komunikujemy się nie tylko słowami, ale także tonem werbalnym, dźwiękami, ruchami ciała, gestami rąk, mimiką. . Terapeuci Gestalt również zwracają na to uwagę podczas terapii, ponieważ język niewerbalny często ujawnia dużą część emocjonalnej treści komunikacji. Oczywiście komunikacja online za pośrednictwem komunikatorów internetowych nie pozwala na komunikację niewerbalną. Być może dlatego wielu z nas uważa, że ​​komunikowanie się za pośrednictwem sieci społecznościowych jest bezpieczniejsze niż nawet rozmowa przez telefon Neurocentra w mózgu wpływające na mowę Dziewięćdziesiąt procent ludzi przetwarza mowę werbalną w lewej półkuli mózgu. Druga (prawa) półkula przetwarza niewerbalną i emocjonalną treść przekazu. Obszar Broki jest powiązany z motoryczną naturą wytwarzania języka. Centrum Wernickego odpowiada za rozumienie języka. Połączenie między tymi dwoma ośrodkami łączy te dwie funkcje. Dzięki badaniom nad biologicznymi dysfunkcjami mózgu spowodowanymi chorobą, zwyrodnieniem lub urazem naukowcy byli w stanie określić, która część mózgu jest wykorzystywana do danej funkcji. Z neuroobrazowania wiemy, że np. w zespole Tourette’a, gdy pacjent przeklina w niekontrolowany sposób, układ limbiczny jest nadaktywny. Nie wiadomo, czy układ limbiczny jest odpowiedzialny za emocje, a nie za wytwarzanie języka, ale wiele osób udowodniło, że śpiew pomaga osobom, które mają uszkodzenie ośrodka Broki (i dlatego mają problemy z mową). Śpiew aktywuje prawą półkulę i ośrodki emocjonalne mózgu. Stąd też fenomen terapii rozmową. ciężar emocjonalny spada z jego barków, gdy prowadzi emocjonalną rozmowę z kimś, kto chce go wysłuchać. Można również zauważyć, że język werbalny jest tylko częścią komunikacji. Klienci, którzy mają problemy z mową (w szczególności pacjenci z chorobą Alzheimera) reagują na komunikację poprzez muzykę. Wykorzystany wykład Sapolsky'ego Umów się na telegram wstępnej konsultacji +380961776270Jeśli artykuł był dla Ciebie przydatny, powiedz „dziękuję” i zasubskrybuj Z poważaniem, Psycholog kryzysowy, seksuolog Klimenko Julia Nikołajewna.