Bardzo często spotyka się ludzi, którzy chcą się radykalnie zmienić. Niektórzy chcą pozbyć się agresji, inni chcą pozbyć się niepewności. Ludzie tak zaciekle chcą coś w sobie zmienić, pozbyć się czegoś, jakby w środku osiadło ciało obce. Oczywiste jest, że pewne zachowania uniemożliwiają budowanie zdrowego kontaktu z innymi i uniemożliwiają osiągnięcie szczęścia. Oczywiście warto nad tym pracować i rozwijać się, ale moim zdaniem ludzie popełniają duży błąd; chcą pozbyć się tych cech charakteru i zapomnieć o nich, jak zły sen. Ale szczerze mówiąc, te cechy charakteru powstały z jakiegoś powodu. Dawno, dawno temu, gdy nasze życie zależało od otaczających nas dorosłych, byliśmy zmuszeni nabyć pewne cechy charakteru, żeby przetrwać, wtedy po prostu nie mieliśmy innego wyjścia. Oznacza to, że nam to pomogło i musimy traktować te cechy z szacunkiem. Czasami czuję się nieswojo, gdy ktoś mówi, że chce raz na zawsze pozbyć się tego czy tamtego, na przykład agresywności. Jak wtedy ochronisz siebie i swoich bliskich? Ale niestety o tym nie myślą. Oczywiście chcesz być akceptowany i jak najlepiej odpowiadać wymaganiom otoczenia. Jest okej. Człowiek jest istotą społeczną. A wspaniałe słowa o tym, co napisał Kipling: „Ty i ja jesteśmy tej samej krwi”, są zawsze aktualne. I tutaj człowiek może wpaść w taką zasadzkę: z jednej strony chce zachować swoją wyjątkowość i nie stracić swojej tożsamości, a z drugiej strony musi dopasować się do społeczeństwa, bo nie ma nic gorszego niż brak akceptacji lub wydalony. A ten wewnętrzny konflikt osobisty pogłębia silne pragnienie szybkiego pozbycia się tych przeszkadzających cech charakteru. Moim zdaniem jest to autoagresja. Nasza psychika nie jest taka prosta, jak po treningu nabrać 100% pewności siebie, żeby się zmienić i stać się tak odważnym jak zawsze. Jak w takim razie z tym żyć? Psychika nadal będzie nieświadomie wytwarzać stare stereotypy behawioralne. Pewnie teraz myślisz sobie, że naprawdę nie da się siebie zmienić, czyż wszystko nie jest bezużyteczne? Nie martw się, zmiany są możliwe! I to jest pewne! Trzeba po prostu pójść inną drogą. Ta ścieżka dotyczy zmian paradoksalnych. Był taki psycholog jak terapeuta Gestalt Arnold Beiser. Jego odkrycie nazywa się „Paradoksalną Teorią Zmiany”, która opisuje zasadę, według której zachodzą zmiany u klienta w terapii Gestalt i u człowieka w życiu. Jej istota polega na tym, że zmiany zaczynają się pojawiać, gdy człowiek staje się tym, kim jest przestaje być tym, czym nie jest. Świadomości takiej towarzyszy uczucie ulgi, gdyż uwalnia się duża ilość energii, która służy przepaści pomiędzy realnym a wyobrażonym. Zmiany zachodzą w wyniku mechanizmu samoregulacji. Chirkova Ella.