Od autora: Artykuł ukazał się w czasopiśmie „Russian Family Physician” Tom 15, 4-2011 Czasopismo znajduje się na liście publikacji rekomendowanych przez Wyższą Komisję Atestacyjną za publikację materiałów do prac kandydackich i doktorskich (wydanie 22.10.2010) w 18 specjalnościach Grupowe formy pracy psychoterapeutycznej i psychokorekcyjnej z osobami starszymi są obecnie dość powszechnie stosowane. Zazwyczaj jednak nacisk kładzie się na różnego rodzaju szkolenia, grupy arteterapeutyczne, grupy wzajemnej pomocy i wzajemnego wsparcia, kluby dyskusyjne itp., jako bardziej „łagodniejsze” formy pracy grupowej. Jednocześnie tak skuteczny kierunek jak interpersonalna terapia grupowa (ID Yalom) jest spychany na peryferie, gdyż specjaliści często obawiają się, że stres emocjonalny charakterystyczny dla tego rodzaju pracy terapeutycznej przewyższy siły osób starszych. Materiały i metody Na oddziale doraźnej pomocy psychologicznej dla obywateli Starsi GU KTsSON z obwodu moskiewskiego pracowali przez rok w długoterminowej otwartej grupie terapeutycznej skupionej na interakcjach międzyludzkich. Koncentracja takiej grupy na interakcjach międzyludzkich pojawiających się „tu i teraz”, czyli na doświadczeniach interpersonalnych. W ciągu roku skład grupy nieznacznie się zmienił, ale trzon złożony z pięciu osób pozostał. Uczestników włączano do grupy po wstępnej rozmowie kwalifikacyjnej, podczas której wyjaśniono wstępną prośbę, omówiono stan zdrowia, sprawdzono zachowanie funkcji intelektualnych oraz zdolność do współdziałania z innymi ludźmi. Płeć, wiek, poziom wykształcenia, status społeczny status, a charakter prośby nie miał wpływu na selekcję. W pewnym sensie grupa była niejednorodna. Grupa spotykała się raz w tygodniu, czas trwania spotkania wynosił 75 minut. Przez cały rok monitorowano stan uczestników grupy, w związku z czym okresowo przeprowadzano indywidualne konsultacje z każdym z uczestników i ich dyskusję. Metody prowadzenia grupy nie powinny z natury rzeczy różnić się od tych stosowanych przy prowadzeniu grup interakcji interpersonalnych dorosłych, ale muszą być dostosowane do potrzeb osób starszych, co oznacza, że ​​od moderatora wymaga się większej aktywności, ale jednocześnie bardzo wsparcia. Niezbędne jest także pozytywne nastawienie do osób starszych; takie powinno być główne stanowisko lidera. Grupa interakcji interpersonalnych jest wskazana dla osób, których kompetencje społeczne i psychiczne nie są zauważalnie obniżone, a poziom wykształcenia nie ma znaczenia. Decydującym kryterium włączenia do grupy i pomyślnej pracy uczestnika nie są objawy, ale osobowość osoby starszej, sposób, w jaki odnosi się ona do swoich objawów i co robi lub próbuje z nimi zrobić strategiczny cel terapeutyczny pracy grupowej w tym formacie to świadomość starzenia się jako procesu pozostawiającego możliwość indywidualnego wyboru i tym samym wzmacniającego poczucie indywidualnej wolności. W rzeczywistości nacisk położony jest na kwestie egzystencjalne – to właśnie możliwość poważnego zajęcia się kwestiami egzystencjalnymi i konfrontacji z nimi w warunkach bezpieczeństwa i wsparcia zadecydowała o efekcie terapeutycznym dla większości uczestników grupy. Oprócz zaakceptowania starzenia się jako superzadania, a zidentyfikowano szereg problemów, które są nie mniej istotne i nie mniej skutecznie rozwiązywane w terapii grupowej. Należą do nich problemy związane ze zdrowiem fizycznym (możliwość uzyskania wsparcia, porady, dowiedzenia się, że inni borykają się z tymi samymi trudnościami) - wszystko to pomaga zmienić nastawienie do własnych chorób. Wielu członków grupy doświadczyło utraty bliskich te. Temat straty jest bardzo dobrze opracowany w grupie, gdyż bardzo wyraźnie ukazano tu powszechność cierpienia, a także doświadczenie, że cierpienie nie trwa wiecznie, prędzej czy później ból ustępuje. Równie powszechny problem w starszym wieku jest samotność. Grupa terapeutyczna zmniejsza poczucie samotności, które.