Moja córka ma 13 lat. Ma na imię Valeria. I od czasu do czasu czule nazywam ją „Moim małym zwierzątkiem”. Często zdarzało się to w chwilach, gdy znajdowałem się w filmie fantasy. Pamiętacie, jak wilk zmienia się w człowieka, jakiś popularny dziś amerykański film o wilkołakach?) A więc dzieje się tak... Może gdyby teraz czytały mnie matki nastolatków, ich metafora byłaby podobna około 11 lat temu... Przez jakiś czas byłam idealną córką: czułą i delikatną, odpowiedzialną i przyjazną, wszystko jej układa się dobrze, w pokoju takim jak Śnieżka i przy rodzinie, mruk-mruk. Wszystko Ci powie, doradzi, przytuli. I tak bardzo, że aż ciarki przechodzą.... Sportowiec, członek Komsomołu, piękność! Pomoże na wszystko... A innym razem patrzysz na swoją twarz i pojawia się grymas niezadowolonego, widać cynizm, irytację na wszystko. W pokoju panuje zamieszanie, wyglądem przypomina starzejącą się wiedźmę z miotłą... I warczy na wszystko i wszystkich. Prawdziwe zwierzę! I wszyscy są wściekli! A ja nie chcę nic robić! I jakoś zupełnie niespodziewanie... Jeszcze nie wiem gdzie jest ten włącznik... To są dwa zupełnie różne byty i to poczucie, że ona sobie ciężko radzi... Z jednej strony oczywiście, jestem psychologiem i wszystko zrozumiałem! Z drugiej strony jestem mamą! Chociaż bardzo się cieszę, że jestem psychologiem, bo dla po prostu dobrych matek to jeden z trudniejszych okresów. Mam nadzieję, że mój artykuł Ci pomoże! Jak żyć z nastolatkami i jak się z nimi dogadać? Jak możesz pomóc swojemu dziecku rozwijać się i być szczęśliwym? Jak reagować na nagłe zmiany u niemowlaka, jak się z nim zachować: jak z dorosłymi czy jak z dziećmi? Jak dobrze??? Gdy tylko to wszystko zaczęło się z moim dzieckiem, postawiłem sobie za cel oczywiście zbudowanie z nią relacji opartej na prawdziwym zaufaniu, chroniąc siebie. A jednocześnie pomóż jej rozwijać się POZYTYWNIE I KONSTRUKTYWNIE! Ja podkreślę główne tezy, które będą odzwierciedlać podstawę, a Ty sam zdecydujesz, czy skorzystasz z mojego zrozumienia i doświadczenia, czy nie.1. Dla nastolatka NAJWAŻNIEJSZA komunikacja to komunikacja z rówieśnikami. Kiedy rodzice przyzwyczajają się do tego, że dziecko zawsze było przy nich, zwłaszcza w zżytych i troskliwych rodzinach, och, jak trudno jest pozwolić dziecku odejść od siebie do przyjaciół i przyznać, że przyjaciele są teraz ważniejsi. Puścić! Sama kieruję swoją córką, gdy widzę, że ma ona możliwość komunikowania się z rówieśnikami częściej niż ze mną czy rodziną. Uwierz mi, wraca wdzięczna i zainspirowana po zajęciach z rówieśnikami o podobnych zainteresowaniach (Centrum Tula Valeo), siatkówce czy klubie turystycznym. I z przyjemnością dzieli się: co i kogo widziała) A tak przy okazji: „Jedliśmy, poszliśmy, postanowiliśmy zrobić…my…” – niezbyt przystoi w przypadku nastolatki! Daj sobie szansę na bycie sobą, a swojemu nastolatkowi na bycie indywidualnością!2. Nastolatek jest nadal dzieckiem i naprawdę pragnie miłości i uczucia, zwłaszcza jeśli w rodzinie są młodsze dzieci. Należy to wziąć pod uwagę i nie lekceważyć. Nie musisz być całkowicie wysyłany do świata dorosłych. Problemem tego wieku są silne konflikty wewnętrzne. Przytulaj je i całuj jak małe dzieci! Nastolatek jest już dorosły i potrzebuje szacunku, własnego terytorium i odpowiedzialności. Wydaje się, że jest to sprzeczne z poprzednim punktem, ale takie jest piękno wieku. Muszą pomyśleć o życiu, o sobie, o tym, czego chcą, a CIEBIE MOŻE NIE BYĆ! Okaż zrozumienie i szacunek, oddaj na chwilę odpowiedzialność za siebie swojemu dziecku! Nie wchodź do swojej duszy, jeśli cię nie wpuści! Dziękuj jako dorosły lub jako kolega za wszystkie dokonane czyny i pożyteczne uczynki. Zapytaj ich o zdanie! Nastolatek to osoba, której uczucia są wyeksponowane jak druty, a co najważniejsze, traktuje je ze zrozumieniem, wdzięcznością i uczciwością. Nastolatek naprawdę pragnie wszystkiego, co jest modne i prestiżowe wśród swoich rówieśników. Daj mu szansę ZARABIAĆ i mieć to. Nie dawaj mu wszystkiego, o co prosi, ZA DARMO! Daj mu szansę być z siebie dumnym i dorosnąć! Wielu rodziców popełnia straszliwy błąd, myśląc, że wystarczy więcej pracy! Niech idzie do szkoły i na studia, niech mieszka z rodzicami, niech... Jedną z najsilniejszych potrzeb nastolatka jest potrzeba!