Żyjemy w świecie emocji i doświadczeń. I potrafimy określić, jaka emocja nas w danej sytuacji ogarnia, co ją powoduje. Ale jak pokazuje praktyka, nie zawsze można to zrobić dokładnie. Oczywiście silne emocje są tak oczywiste, że nietrudno rozpoznać, czym są. Są to strach, zazdrość, radość, złość, uraza. Są jednak warunki, w których trudno to zrozumieć. Powiedzmy, że nie objawia się jedna jasno określona emocja, ale cała gama uczuć mieszanych. Lub w niektórych sytuacjach emocje tracą siłę i ostrość, stają się bardziej wygładzone. A wielu z nas wciąż ma trudności z określeniem swoich stanów emocjonalnych, co powoduje, że nie możemy się z nimi skontaktować, przeżyć ich, pozwolić im odejść, jeśli są dla nas nieprzyjemne, lub odwrotnie, żyć w nich dłużej, jeśli są pozytywne. Aby nauczyć się regulować lub kontrolować swój stan emocjonalny, pożądane jest przede wszystkim rozwinięcie umiejętności dokładnego rozpoznawania emocji i prawidłowego odróżniania jednej emocji od drugiej. Jak regulować lub kontrolować emocje, jeśli nie wiemy, co regulować? Jak możemy wykorzystać emocje dla własnego dobrostanu psychicznego lub osiągnięcia sukcesu, jeśli nie wiemy, co reprezentują nasze emocje? Tak jak trzeba nauczyć się alfabetu, żeby nauczyć się czytać i pisać, tak trzeba najpierw opanować umiejętność trafnego rozpoznawania i opisywania emocji, aby przejść do techniki ich posługiwania się. Skąd biorą się nasze reakcje na emocje i odpowiadające im zachowania? A nauczyliśmy się ich w rodzinie: uczyli nas rodzice, bracia, siostry, w procesie komunikowania się z ludźmi: nauczycielami, przyjaciółmi. Nauczyliśmy się ich przez lata osobistych doświadczeń. Wpływ na nas mają książki, filmy, być może bohaterowie sportu, aktorzy, piosenkarze, przywódcy polityczni i inne osobistości, które pamiętamy. Dzięki nim nauczyliśmy się skutecznych i nieskutecznych, a także szkodliwych sposobów reagowania na określone zdarzenia. I często działo się to nieświadomie. Emocje to informacja. To emocje dają nam pojęcie o tym, jak oceniamy ludzi, rzeczy, sytuacje, pomysły. Lubimy je czy nie? Determinujemy to przede wszystkim emocjonalnie. Dlatego zrozumienie własnych emocji daje nam możliwość uzyskania dokładniejszych informacji o sobie: co lubię, jakie są moje potrzeby. Emocje dostarczają nam ważnych wskazówek na temat najbardziej odpowiedniego zachowania. Wiele emocji to sygnały, na co należy zwrócić uwagę. Czujemy, że coś jest nie tak, ta sytuacja już wywołała naszą reakcję. Powiedzmy, że jesteśmy źli, co oznacza, że ​​coś jest sprzeczne z naszymi koncepcjami. Wtedy możesz zareagować na różne sposoby. Możesz zażądać swojego. A ktoś złości się w milczeniu, wtedy złość kumuluje się w środku i niszczy nas od środka. Ale to jest nasz wybór. Jeśli jednak nieprawidłowo zidentyfikujesz emocje, nie będziesz w stanie wybrać odpowiedniego zachowania. Stan emocjonalny powoduje pewne zmiany w określonych obszarach ciała. Ważne jest, aby w badaniach w dowolnym kraju istniały w przybliżeniu takie same opisy emocji i wrażeń w ciele. Badanie przeprowadzono online i wzięło w nim udział ponad 700 osób z Finlandii, Szwecji i Tajwanu. Naukowcy wywoływali u uczestników różne stany emocjonalne, następnie otrzymywali zdjęcia, na których zaznaczali kolorem te części ciała, w których odczuwali różne zmiany doznań. Oznacza to, że istnieje związek pomiędzy doświadczaniem sytuacji na poziomie emocjonalnym i cielesnym. Często jednak doświadczanie emocji zachodzi bardziej na poziomie cielesnym. A to prowadzi do chorób psychosomatycznych: serca i naczyń krwionośnych, chorób przewodu pokarmowego, chorób skóry, astmy oskrzelowej, onkologii i innych. Dlaczego określenie, w jakim stanie emocjonalnym się znajdujemy w danej sytuacji, może być trudne? Tak, ponieważ nie zwracamy wystarczającej uwagi na te warunki. Jesteśmy zajęci problemami zewnętrznymi, które stawia przed nami życie. A wtedy nie zauważamy sygnałów, jakie daje nasze ciało. Dlatego najskuteczniejsze metody poprawy zdolności.