Od autora: Materiał z raportu i artykułu konferencji praktycznej „Psychologia adaptacji dzieci w kontekście zmian społecznych i społecznych we współczesnym świecie”, 19 maja 2015 r., organizowanego przez KRO OOBF „Rosyjski Fundusz na rzecz Dzieci” w ramach programu „Będę mieszkał w Rosji” przy wsparciu Administracji Terytorium Krasnodarskiego. Nie trauma wojny z dzieciństwa. Wojny powodują najstraszniejsze zniszczenia, będąc ekstremalnym wydarzeniem życiowym, które powoduje zespół pourazowy u zdecydowanej większości osób, które mają z nimi kontakt. Trauma psychiczna u dzieci. Wewnętrzny świat dziecka jest pełen kolorowych fantazji, nadziei i szczęśliwych wspomnień. I nagle wojna, myśli o wojnie, strach wkraczają w tę spokojną i znajomą egzystencję! Dorośli uważają, że małe dzieci nie rozumieją nic z tego, co się wokół nich dzieje, ponieważ nie potrafią reagować tak jak ich starsi na różne stresujące sytuacje, dlatego starają się je chronić, ukrywając przed nimi jak najbardziej prawdziwy stan rzeczy. Co prawda przedszkolaki, ze względu na swój wiek i niedojrzałą psychikę, wciąż nie są w stanie zrozumieć stopnia zagrożenia, ale są wrażliwe na stan emocjonalny bliskich i w pełni dostrzegają niepokój i strach dorosłych. A próby ochrony dziecka tylko zwiększają jego poczucie niepokoju i winy. Uczeń, nawet jeśli był jedynie naocznym świadkiem tragicznego wydarzenia, a nie jego bezpośrednim uczestnikiem, może przeżyć szok psychiczny. Jednocześnie siła jego emocji jest tak duża, że ​​zakłóca wszelkie prawidłowo funkcjonujące psychologiczne mechanizmy obronne. Zanika u dziecka poczucie bezpieczeństwa i integralności własnego ciała, a także poczucie pewności siebie i bliskich. Postrzeganie zdarzenia jako traumatycznego jest kwestią bardzo indywidualną i zależy od jego osobowości, stopnia w nie zaangażowania , wcześniejsze doświadczenie percepcji i umiejętność przezwyciężania dramatycznych sytuacji. Jeśli dziecko było bezpośrednio zaangażowane w tragiczne wydarzenie, często rozwija się zespół objawów zwany zespołem stresu pourazowego, w którym zachodzą zmiany na poziomie biologicznym, psychologicznym i behawioralnym. Jest to tragiczne wydarzenie wykraczające poza ludzkie doświadczenie: zagrożenie życia, szkoda wyrządzona osobie lub jej rodzinie, nagłe zniszczenie (utrata) domu lub rodziny, zobaczenie przez osobę gwałtownej śmierci lub obrażeń. Wojna, której celem nie jest terytorium, ale populacja, jest wojną psychologiczną. Okrucieństwa, masakry ludności cywilnej, represje, zamachy bombowe, ostrzały, zaginięcia i tortury stają się normą. Konsekwencje wszystkiego, czego doświadczasz, dla zdrowia psychicznego dorosłego i nieukształtowanej psychiki dziecka, mogą być znaczące. Chciałbym przypomnieć Ci o tych 3 grupach objawów. Objawy ponownego przeżywania (obsesyjne negatywne wspomnienia, koszmary senne, nagłe działania i uczucia, tak, jakby wydarzenie miało miejsce teraz (retrospekcje). Objawy unikania (unikanie myśli, uczuć, działań związanych ze zdarzeniem, oderwanie, izolacja, brak orientacji na przyszłość). Objawy wzmożonej pobudliwości (bezsenność, drażliwość, trudności z koncentracją). , podejrzliwość, wybuchy niemotywowanej złości). W rozwoju zespołu stresu pourazowego u dziecka Istnieje 5 faz, prawdopodobnie wszyscy je znacie, ale myślę, że warto o nich teraz pamiętać: 1) rozpacz – natychmiastowa reakcja na co się dzieje, czemu towarzyszy ostry niepokój. 2) zaprzeczenie – niechęć do wiary i zrozumienia tego, co się dzieje, letarg 3) obsesja – strach, podekscytowanie, bezsenność, fobie, zaburzenia odżywiania, zaburzenia snu 4) przetwarzanie i zakończenie – świadomość tego, co się wydarzyło, zdobywanie nadziei i zdolność żyć dalej. Dzieci, podobnie jak dorośli, którzy przeżyli traumę, potrzebują specjalistycznej opieki. Dobrze, jeśli ta pomoc jest możliwa natychmiast, jednak my pracujemy w szczególnych warunkach, pracujemy z ludźmi, którzy nie tylko doświadczyli wojennego stresu i nie otrzymali tam odpowiedniej specjalistycznej pomocy, ale także opuścili swoje dawne znajome miejsce.