On jest taki mały i niezrozumiały, czasami wydaje mi się, że mogę mu zrobić coś złego, nawet jeśli tego nie chcę, wygląda tak krucho Nie zawsze wiem, jak sobie z nim poradzić, jak dostosować się do jego pragnień i potrzeb, wciąż się go boję. Wszystko to jest bardzo dziwne i niezwykłe. Ale wiem na pewno, że kiedy się pojawił, poczułam się najszczęśliwsza na świecie. Jest taka wielka i niezrozumiała, czasami wydaje mi się, że niechcący mogłaby mi zrobić coś złego, wygląda tak niezdarnie i groźnie, że nie zawsze wiem, jak jej wytłumaczyć, czego chcę, trochę się staram, ale ona nadal nie robi tego, czego chcę, wciąż się jej trochę boję. To wszystko jest bardzo dziwne i niecodzienne. Ale wiem na pewno, kiedy po raz pierwszy przytuliła mnie do siebie i zaczęła głaskać, poczułem się najszczęśliwszy na świecie. Jest taki mały i cudowny, bardzo go kocham i z każdym dniem zaczynam coraz lepiej rozumieć, no cóż, czasem zdarzają się błędy, ale już się tego nie boję, staję się przy nim coraz pewniejsza. Bardzo lubię patrzeć, jak zmienia się, gdy radzi sobie z nowymi rzeczami. Czuję, że mogę go chronić, czuję, że chcę to zrobić. Jest taka duża i cudowna, bardzo ją kocham, czuję, że z każdym dniem zaczyna mnie lepiej rozumieć, oczywiście, czasami nie wszystko jej się udaje, ale już mnie to nie przeraża, czuję się taki spokojny przy niej bardzo mi się podoba, kiedy mnie obserwuje i zachęca do podejmowania nowych wysiłków, czuję jej ochronę, to bardzo miłe. Jest taki mały i silny, że tak mocno potrafi chwycić mnie za palec, albo obrócić krzesło nad głową, jestem tym ogromnie zaskoczona, czuję moc w tym małym stworzeniu. Próbuję dać mu pewną swobodę, wiem że pomimo tego, że jest jeszcze mały, dokładnie wie, czego potrzebuje, staram się mu nie przeszkadzać, aby dokonać jego wyboru, czuję się przy nim bardzo dobrze. Jest taka duża i słaba, widzę, jak czasami płacze, i chcę jej współczuć, dziwię się temu, czuję w niej dużo czułości, miło jest czuć jej wsparcie, a prawie jest żadnych ograniczeń, płynnie popycha mnie do wyboru nowych działań, wspiera mnie i radzę sobie coraz lepiej. Czuję się przy niej bardzo dobrze. Jest taki mały i kochany. Dom z nim staje się żywy i jasny, kiedy go nie ma, robi się jakoś smutno i niekomfortowo. Już się do niego przyzwyczaiłem, jest taki fajny, uśmiecha się i śmieje się ze mnie tak słodko, a ja odwzajemniam uśmiech i mówię. miłe słowa, o tym jak bardzo go kocham obok niego czuję się bardzo szczęśliwa. Jest taki duży i blisko. Kiedy jest w domu, w domu jest ciepło i przytulnie, a kiedy jej nie ma, tęsknię za nią, za jej zapachem. Już się do niej przyzwyczaiłam, jest taka fajna, tak miło się do mnie uśmiecha, a ja się uśmiecham zwróć się do niej i wyraż swoje uczucia dźwiękami miłości. Przy niej czuję się bardzo szczęśliwy. Jest taki mały. Ze zdziwieniem patrzę na niego, nie było go tam, ale już jest, taki fajny, sympatyczny i bliski człowiek, to po prostu jakiś cud, wcześniej czułam tylko jego niejasne drżenie, a teraz jest w całej swej okazałości przede mną, tak żywy i prawdziwy. Wypełnia moje życie, czyni je różnorodnym i ciekawym, jest jego częścią, przyjemną częścią, czuję się spełniona i potrzebna. Ona jest taka duża. Wcześniej raz słyszałem jej głos, słyszałem bicie jej serca i czułem, jak mnie głaskała, ale to wszystko wydawało się jednocześnie tak odległe i bliskie. A teraz wszystko jest trochę inne, zawsze mogę na nią patrzeć, mogę dotykać jej twarzy, ust i oczu, może być blisko, blisko, a czasem nawet bardzo daleko. Jest taka miła i kochana. Wypełnia moje życie, czyni je interesującym i ekscytującym, jest jego częścią, ważną częścią. Czuję, że mnie potrzebuje, a ja naprawdę jej potrzebuję. Jest taki mały i niezwykły, ciekawe jakie uczucia i myśli krążą po jego małej główce? Jest taki skoncentrowany, kiedy coś robi, albo śmieje się tak żarliwie z jakichś prostych bzdur. Czy to naprawdę wszystko.