Wciąż pojawia się pytanie: co jest lepsze, zawsze w odpowiedzi pytam: czy trzeba porównywać? Cóż, spróbujmy. W grupie Balint, jak gdzie indziej, tworzona jest bezpieczna atmosfera o niezawodnej strukturze. Natomiast grupa Balinta skupia się na relacji psychoterapeuty z klientem, na procesach zachodzących między nimi, na procesach równoległych w grupie. Sprawa opowiedziana jest w formie swobodnej, z naciskiem na trudności emocjonalne w interakcji z klientem. A grupa zwraca doświadczenia, obrazy, fantazje i refleksje bez niepotrzebnego teoretyzowania, terminologii i diagnozy. A co najważniejsze – bez krytyki i oceny pracy kolegi. Inne formy superwizji na pierwszym miejscu stawiają teorię i diagnozę. A superwizant w szczególny sposób przygotowuje się do przedstawienia sprawy. (Dlatego też grupa Balinta charakteryzuje się większym stopniem poufności, gdyż dużo mniej uwagi poświęca osobowości klienta. A to może być szczególnie istotne dla psychoterapeutów pracujących z bardzo rozpoznawalnymi osobami). Podobnie jak wiele innych, grupa Balinta ma charakter stacjonarny, czyli regularnie spotyka się w określonym miejscu z określonymi umowami dotyczącymi płatności i innych. Zarówno tu, jak i tam zwracamy uwagę na historię referenta i analizę grupy. Równowaga wsparcia i frustracji. Standardy etyczne. Superwizja i grupa Balinta pomagają opróżnić przepełniony „pojemnik” specjalisty i wyjaśnić napięcie pomiędzy nim a klientem. Jednak grupa Balinta, w odróżnieniu od superwizji, nie posługuje się językiem klinicznym w stawianiu diagnoz i zaleceń. Mówi językiem uczuć, doznań cielesnych, metafor, obrazów. Wykrywanie i analiza równoległych procesów w grupie Balinta pomaga odkryć ciemne i ciche plamy w pracy specjalisty. Superwizja wyjaśnia poziom rozwoju psychicznego klienta, jego konflikty i patologiczne wzorce w związkach. Grupa Balinta monitoruje także przeniesienie i przeciwprzeniesienie, ale poprzez rozwój i zrozumienie uczuć, emocji i doświadczeń, doznań cielesnych w interakcji z danym klientem. Pomaga to zrozumieć naturę problemu klienta i jego relacji. Krótko mówiąc, superwizja pomaga złagodzić stan specjalisty i uczy go klinicznej wizji w jego pracy (poziom rozwoju psychicznego klienta, struktura jego psychiki, jego konflikty itp.). Wymagane jest tu powiązanie materiału klinicznego z różnymi koncepcjami teorii i technologii. Ocena, zalecenia i recepty są ważne. Grupa Balinta ma także na celu rozwój i doskonalenie specjalnych umiejętności i praktyk, poprawę jakości życia desygnatu, zarówno zawodowego, jak i osobistego, ale uczy go rozumieć i rozpoznawać symboliczne znaczenia uczuć, doświadczeń, doznań na poziomie ciała związanych z do jego interakcji z klientem i grupą. Jest to doskonała metoda zapobiegania wypaleniu emocjonalnemu. Opiekunem jest nauczyciel, starszy kolega lub lekarz z większym doświadczeniem w pracy i praktyce klinicznej i dydaktycznej. Rozwija kliniczne zrozumienie przypadku wśród członków grupy i przedstawia własną wizję kliniczną. Lider grupy Balinta to także bardziej doświadczony kolega, który otrzymał specjalne wykształcenie. Ale jego rola jest mniej wyraźna, ma więcej tła. Promuje tworzenie przejściowej, symbolicznej przestrzeni lub pola gry w celu rozwijania i dekodowania symbolicznego języka interakcji psychoterapeuta-klient. Można śmiało powiedzieć, że nadzór i grupa Balinta nie konkurują ze sobą i nie są wymienne. Ale uzupełniają się. Chociaż bardziej doświadczeni specjaliści często zauważają szczególną wartość praktyczną grupy Balint, dla początkujących okazuje się ona bardziej przyjazna dla środowiska i wspierająca. Superwizja wymaga pewnego rodzaju gotowości i dojrzałości specjalisty. Komponent ewaluacyjny zawarty w superwizji, konieczność jasnego przygotowania i znajomości teorii,