Teraz myjemy ręce, myjemy powierzchnie, których dotykamy, zachowujemy dystans i bardzo o tym wszystkim myślimy. Pragniemy chronić zdrowie i życie swoje i swoich bliskich. Ale czy przestrzegamy higieny emocjonalnej? W imię zapewnienia sobie zdrowia psychicznego i ocalenia rodziny – zwłaszcza gdy jesteśmy stale razem, w czterech ścianach. Tak naprawdę emocja jest naszą naturalną reakcją na to, co się dzieje. Dlatego może być zarówno negatywny, jak i pozytywny. Zatem żadna emocja nie jest gorsza od innej. Przecież każda reakcja ma prawo istnieć, odzwierciedlając prawdziwy stan rzeczy danej osoby. Jak radzić sobie z emocjami? 1) Wyrażać je na zewnątrz - poprzez śmiech, łzy, krzyk, grymasy, ruchy lub działania, mowę itp .; 2) przeżyć wewnętrznie – poprzez świadomość, zrozumienie, refleksję, wnioski, wnioski, a także reakcję somatyczną; 3) wstrzymać się na chwilę, aby żyć później; b) „zapomnieć” – stłumić, stłumić, rozproszyć , przełącznik itp. (ta ostatnia metoda jest uważana za nie do końca przydatną). Teraz jest wiele powodów do zmartwień. Wszyscy używamy jednej lub drugiej z metod wymienionych powyżej. Oczywiście lepiej jest je różnicować, niż trzymać się tylko jednego. Najważniejsze jest zrozumienie, że 1) każdy ma prawo do emocji i przeżyć; 2) nikt nie ma obowiązku być zakładnikiem emocji innych ludzi; 3) każdy ma prawo do współczucia; 4) każdy ma prawo wybrać, komu współczuć; 5) każde dziecko i dorosły ma prawo do akceptacji i zrozumienia w reakcjach emocjonalnych lub w związku z przeżyciami (czasami przy pomocy specjalistów; i to nie zawsze od razu - ale lepiej później niż wcale) );6) każdy zdrowy na umyśle dorosły ma obowiązek zachować higienę emocjonalną, rozpoznać i w porę odpuścić swoje emocje, nie szkodząc sobie i innym; 7) każde dziecko (i osoba dorosła) ma w tym prawo do otrzymania pomocy; prawo do życia w zdrowej atmosferze emocjonalnej i zgadzania się na jej utrzymanie z innymi. W przypadku zawarcia takiej umowy wszystkie strony zobowiązane są do jej przestrzegania..