Każdy wyobraża sobie swoje życie na swój sposób, niektórzy uważają, że jest to ścieżka lub droga, inni, że jest to rzeka, a niektórzy ogólnie uważają, że życie jest wulkanem. Większość tych obrazów łączy jedna cecha: wszystkie kojarzą się z ruchem i zmianą. Ludzie ciągle się zmieniają, pozostając jednocześnie sobą. Wielu psychologów uważa, że ​​chęć rozwoju i samodoskonalenia jest naturalną, wrodzoną funkcją jednostki, wrodzoną w naturę; aby ją zrealizować, wystarczy usunąć przeszkody stojące na jej drodze. Ale jak rozumiesz, do czego musisz dążyć? Nauczyć się być liderem, jak oferuje wiele programów rozwoju psychologicznego? Zarabiać dużo pieniędzy? Porzucić wszystko, co materialne i zwrócić się w stronę poszukiwań duchowych? Kontynuować karierę czy poświęcić się rodzinie? Jak wybrać kierunek rozwoju? Jak mówią, niestety lub na szczęście, nie ma uniwersalnej odpowiedzi, tak jak nie ma „właściwych” celów rozwojowych. Każda osoba ma swoją własną odpowiedź w każdym indywidualnym okresie czasu. Ktoś teraz, w tej konkretnej sytuacji, musi stanąć na czele firmy, a ktoś za kilka lat musi zostać podróżującym muzykiem, być może jego potrzeby życiowe zmienią się diametralnie. Głównym zadaniem jest znalezienie SWOICH celów i nie marnowanie życia na spełnianie oczekiwań innych. Większość z nas była „wychowywana” jako dzieci, co dało nam wygląd, jakiego oczekiwali nasi rodzice. Dzięki ich wysiłkom mogliśmy nawiązywać kontakty towarzyskie, nauczyliśmy się współistnieć z innymi i zarabiać na życie. Dopiero w procesie edukacji wielu straciło własne przewodnictwo, umiejętność słuchania wewnętrznego głosu, który L.N. Tołstoj nazwał sumienie lub „głos Boga” w nas. Czasami konieczne jest porzucenie utartych przekonań i wartości, aby móc usłyszeć ten głos, prowadzący nas do naszych prawdziwych celów i zamierzeń. Usuwając przeszkody we własnym rozwoju, ucząc się słuchać swojego sumienia (zwanego także intuicją), uczymy się żyć w harmonii ze sobą i światem.