Od autora: Na podstawie wykładów A. Lorgusa, prawosławnego psychologa i księdza. Miłość leczy choroby, leczy rany duszy. Tylko dojrzałość jest zdolna do prawdziwej miłości. Dojrzałość przychodzi, gdy w duszy króluje miłość. Dojrzałość to pełnia sfery mentalnej i emocjonalnej. Z natury MĘŻCZYZNA i KOBIETA WZAJEMNIE UZUPEŁNIAJĄ SIĘ, a nie WYŁĄCZAJĄ, RÓWNE W GODNOŚCI OSOBOWOŚCI, a wtedy: ŻADNEGO KONFLIKTU, ŻADNEJ KONFRONTACJI, ŻADNEJ NIERÓWNOŚCI, LĘKU PRZED SOBĄ, ŻADNEJ KONKURENCJI Miłość jest najwyższym otwarciem na świat . Miłość, która według słów ap. Paweł „nie szuka swoich”, otwiera się na „innego”, ryzykując bólem lub ciosem. Kochać to podejmować ryzyko, jak mawiał Werner May. Ryzyko miłości polega na jednostronnym wyjściu poza bezpieczną i przejrzystą strefę jednostki. Kochanek oddaje się „innemu” nie „wiedząc” dokładnie, co otrzyma w zamian. W miłości nie ma podziału, nie ma czasu. Miłość zwycięża próżność, pośpiech, strach, niepokój, niepewność. Miłość pokonuje kompleksy i mechanizmy obronne. Miłość objawia człowiekowi piękno i pełnię jego własnej natury oraz wielkość jego drogi, życia i czynu. Miłość nie potrzebuje cierpliwości, cierpienia i udręki. Miłość nie zna bólu. Ból rozlewa się tam, gdzie strach zastępuje miłość. Psychoterapia może poprowadzić jednostkę ku świadomości swoich problemów i celu. Osobowość to akceptacja i miłość do własnej natury, zarówno duchowej, jak i fizycznej.