Nie wyrzucaj pereł... Psychologia związków Na wizytę przyszła zalana łzami dziewczyna, było jej smutno, że nikt w zespole jej nie kochał i nie rozpoznawał. Podczas rozmowy zdałem sobie sprawę, że dziewczyna była bardzo utalentowana, piękna, zdobyła dwa wyższe wykształcenie, ale na tym nie poprzestała, co charakteryzowało ją jako osobę rozwijającą się i efektywną. Wszędzie wyróżniała się głębią myśli, doskonałymi studiami, elokwencją i pracowitością. Stało się dla mnie jasne, że tak bystrej osobie trudno jest żyć w świecie, w którym jest więcej otoczenia i przeciętności. Jeśli ktoś nie może osiągnąć jasnej indywidualności, łatwiej jest obniżyć ją do jej poziomu lub niżej. Dziewczyna nie była nowicjuszką, ale jeśli jako pierwsza broniła swoich zajęć, to po niej pozostali uczniowie wyglądali blado, ich mowa. było nie na temat i nie na temat. Ostatnią kroplą jej pretensji do kolegów z klasy było to, że zmusili ją do ostatniej obrony zajęć. Moja klientka połączyła naukę z pracą w banku, więc przystępowanie do egzaminów po wszystkich kolegach z klasy było dla niej bardzo frustrujące, ponieważ starała się nie przeszkadzać. jej praca. Jej rodzice nie pomagali finansowo, mieszkali w innym mieście i mieli niskie dochody, więc mogła liczyć tylko na siebie. Moja piękna pacjentka ze łzami w oczach powiedziała mi, że rówieśnicy jej nie rozpoznali, chociaż nauczyciele uważali ją za najbardziej utalentowaną . Ze względu na nawał pracy nie mam siły na trzeźwo spojrzeć na siebie i ocenić sytuacji. Choć dziewczyna miała rozsądne pytanie: Czy naprawdę tylko ja jestem dobra, a wszyscy inni są źli, może powinnam być taka jak wszyscy? Na co odpowiedziałem, że nie można zdradzać swojej osobowości, bo inaczej skończy się to chorobą psychiczną lub fizyczną. Aby uniknąć rywalizacji z innymi, powinieneś podnieść swoją samoocenę. Musiałem poważnie popracować z dziewczyną, zajrzeć w głąb podświadomości, stosując metody psychologii transpersonalnej. Dzięki temu dostrzegliśmy przyczyny jej nieuznania przez społeczeństwo. Ta świadomość była dla dziewczynki wielkim odkryciem. Na tym etapie nie ma problemów zakłócających życie. I jestem dumna, że ​​mogłam pomóc. Powiem więcej po śmierci klinicznej, kiedy zacząłem widzieć rzeczy niewidzialne, było to trudne, ponieważ wulgarni materialiści tego nie rozpoznawali, a jest ich znacznie więcej niż ludzi o subtelnych uczuciach. Jednak wiedza i doświadczenie dodały mi pewności siebie. Życie wielu osób zmieniło się po moich sesjach. Uratowałem niektórych od samobójstwa, uratowałem od kompleksów, od niepłodności psychicznej itp. A kiedy dopada mnie zmęczenie, przypominam sobie ludzi, którym pomogłem i rozumiem, że nie żyję na próżno i to dodaje mi sił. Morał z tej historii jest taki, że nie próbuję schylać się do szarych osobowości i nie porzucać swoich perły u nikogo. Podnieś swoją samoocenę, poszerz swoją świadomość, poznaj siebie, a to doda Ci siły i pewności siebie.