Czasami w życiu codziennym i na konsultacjach spotykam się z następującymi stwierdzeniami. Wczoraj rozmawiałam z jedną osobą i dzięki temu czuję się jak ocalała. On (ona) jest prawdopodobnie wampirem energetycznym, właśnie mnie wyssał (la). Chciałem więc nieco rozjaśnić kwestię „utraty energii” w komunikacji z innymi ludźmi. Od razu powiem, że nie jestem jasnowidzem, nie widzę pól energetycznych, nie wiem jak wyregulować aurę i tym podobne. Ale pracuję jako psycholog i moje doświadczenie zawodowe oraz wiedza na temat kontaktów międzyludzkich daje mi możliwość poczynienia pewnych założeń w tej kwestii. A co się dzieje w kontakcie dwojga ludzi. Tak, w zasadzie kontakt następuje. Co więcej, moim zdaniem kontakt między ludźmi to coś więcej niż suma energii dwojga ludzi, którzy go tworzą. I w zasadzie nie mamy bezpośredniego dostępu do kontaktu, a oceniamy go (kontakt) jedynie po tych zjawiskach, które jesteśmy w stanie zauważyć, uświadomić sobie, poczuć, zrozumieć. Do zjawisk zaliczam emocje, myśli, obrazy, idee, które rodzą się w kontakcie z drugim człowiekiem. Co więcej, wszystkie te zjawiska odnoszą się konkretnie do tego kontaktu, a nie do jakiejkolwiek osoby z osobna. Dlatego bardziej szczegółowo omówię emocje. W kontakcie z drugą osobą każdy z nas doświadcza pewnych emocji. I bardzo różne. Zarówno pod względem modalności (zła i dobra), jak i pod względem intensywności. Z łatwością możemy doświadczyć pewnych emocji. A niektórych w ogóle nie możemy zrobić. Zamykamy się przed nimi i uciekamy, nie oglądając się za siebie. Co się stanie, jeśli w kontakcie z drugą osobą zaczniemy zdawać sobie sprawę z takiej emocji (lub nie, ale nadal jest ona obecna). Weźmy jako przykład złość. Jeśli dana osoba uważa, że ​​złość na innych jest zła, wówczas, gdy w kontakcie pojawia się taka emocja, musi jakoś na nią zareagować. Spróbuj na przykład przejąć nad tym kontrolę siłą woli, albo zamknij się, przestań być tego świadomy. Jeśli więc walczymy z taką emocją, to potrzeba dużo (w zależności od emocji i jej intensywności) energii wewnętrznej. Czasami trzeba powstrzymać tę emocję na długi czas i wydać dużo energii. I oczywiście prędzej czy później zasoby wewnętrzne się wyczerpią, zwłaszcza jeśli nie można ich uzupełnić w inny sposób. A potem, po pewnym czasie tego kontaktu (a może to być kilka minut lub kilka godzin), osoba zaczyna odczuwać poważne zmęczenie komunikacją z tą osobą i zastanawia się, gdzie podziała się energia? Może mi to ukradł? Może jest wampirem? I można znaleźć na to wiele dowodów. Na przykład ktoś powiedział coś podobnego do ciebie o tej osobie. Wtedy wszystko jest jasne, jak u wampira energetycznego. A zatem pojawia się pewność i wyjaśnienie tego, co się dzieje. W rzeczywistości w większości przypadków dzieje się, co następuje. Osoba wyczerpuje się swoimi reakcjami i tak naprawdę jest dla siebie wampirem energetycznym. Może trochę szorstko, ale tak to właśnie wygląda. Jak to się stało? Zanim ty i ja doświadczymy emocji, odczuwamy pewne zmiany w ciele. Za ich pomocą definiujemy i nazywamy emocje. A doświadczanie emocji wydaje się być sposobem redystrybucji, recyklingu i strukturyzacji stanu fizycznego, którego doświadczamy. Jeśli nie chcemy doświadczać emocji, zaczynamy zużywać dodatkowe siły, aby je powstrzymać, aby się przed nimi zamknąć, zatrzymać je i zapobiec ich wybuchowi. A czasami marnuje się tak dużo energii, że dosłownie po kilkudziesięciu minutach człowiek czuje się wyczerpany. I co dzieje się z tą osobą, obok której większość ludzi doświadcza podobnych wrażeń (utrata energii). Wydaje się, że ze względu na pewne cechy psychiczne, przeżyte lub nie przeżyte traumy, człowiek stale (lub często) znajduje się w takim stanie, że chce kogoś „ugryźć”, wyrazić negatywność lub rozzłościć rozmówcę (na przykład) . Jednak ta emocja (na przykład złość) stanowi w społeczeństwie niewypowiedziane tabu, więc ludzie tego nie robią».