Otrzymałam pozwolenie i zgodę na publikację tego materiału od jednej dziewczyny, która jest narkomanką. Nazwijmy ją Lina (sama wybrała taki pseudonim). Lina jest (to znaczy żyje) czysta od ponad 7 lat. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie AWARIA SUCHA. „Byliśmy ekspertami w oszukiwaniu siebie i usprawiedliwianiu się” Tekst podstawowy, s. 33 czerwca 21. „Kiedy przychodzimy na nasze pierwsze spotkanie i słyszymy, że musimy być uczciwi, możemy pomyśleć: „Co w tym takiego trudnego. Tylko nie kłam.” Niektórzy robią to bez trudności. Nie musimy już okłamywać naszych szefów w sprawie nieobecności w pracy. Nie ma potrzeby kłamać i uchylać się od tego, gdzie byliśmy ostatniej nocy. Nie zażywając już narkotyków, mamy mniej powodów do kłamstwa. Ale nawet z taką prawdą są trudności. Nawet ten rodzaj uczciwości jest czymś, do czego większość z nas powinna dążyć – z odwagą, determinacją, wsparciem innych członków NA i pomocą naszej Siły Wyższej Bycie uczciwym nie oznacza jednak po prostu niekłamania. Szczerość, której absolutnie potrzebujemy w procesie zdrowienia, to uczciwość wobec samych siebie. Trudno to osiągnąć. Używając narkotyków, stworzyliśmy taką mgłę samooszukiwania się i wymówek, taki wir kłamstw, że nie słychać było słabego i spokojnego głosu uczciwości wobec siebie. Aby stać się ze sobą szczerym, musisz najpierw przestać się okłamywać. Medytujemy nad Jedenastym Krokiem i stajemy się spokojni. Następnie, kiedy już osiągniemy stan spokoju, musimy słuchać prawdy. Kiedy milczymy, szczerość wobec siebie przychodzi do nas właśnie DZIŚ: w ciszy i spokoju będę słuchać wewnętrznego głosu prawdy. Będę szanował prawdę, której się uczę.” Tak więc 13. grupa Akademii Nauk, do której Lina się wybiera, oraz początek historii można znaleźć tutaj https://www.b17.ru/article/450407 /?prt=111260 Oświadczenie na grupie z dnia 21.06.23 Lina zaczyna swoje oświadczenie: „Zwrot z Dziennika „Byliśmy specjalistami w dziedzinie samooszukiwania się i wymówek” wywołał u mnie uśmiech. Rzeczywiście, bez narkotyków jest mniej powodów do oszukiwania. Ale dzisiejszy pamiętnik najwyraźniej próbuje mi powiedzieć coś więcej niż tylko „Lina, nie kłam”. Zwrócił moją uwagę na szczególny rodzaj uczciwości, jakim jest uczciwość wobec samego siebie. Dziennik zachęca do usłyszenia głosu w sobie, a ten głos ma swoją nazwę – jest to Sumienie. Następnie Lina zaczyna zgłębiać temat, który ją zainteresował: „Chciałam lepiej zrozumieć, co to jest, więc zaczęłam czytać. I oto co znalazłem. Okazuje się, że sumienie to zdolność spojrzenia na siebie z zewnątrz, a także wydawania o sobie sądów, składania świadectwa o sobie. Jest to wewnętrzna świadomość lub poczucie tego, co jest dobre, a co złe; sumienie usprawiedliwia lub oskarża, czyli sądzi. Uczy się na podstawie myśli i działań, a także przekonań, które człowiek rozwija i zasad, które przyjmuje poprzez zdobywanie wiedzy i doświadczenia życiowe. Sumienie trzeba trenować, w przeciwnym razie będzie ono dawało błędne wskazówki. Lina ma wtedy przemyślenia i wnioski: „Interesujące jest to, że niekoniecznie musisz zażywać narkotyki, żeby przestać być ze sobą szczery. W moim przypadku wystarczyło po prostu zaprzestanie uczęszczania na grupy na nieco ponad 3,5 roku. Poza grupami moje sumienie uległo zepsuciu. Tak często postępowałem przeciwko niej, że nie była już czysta i otwarta. Nie dawała już sygnałów alarmowych i nie była dla mnie godną zaufania wskazówką. Kierował mną strach przed zdemaskowaniem i karą, a nie chęć posiadania czystego sumienia. Lina jak zwykle dzieli się przykładami ze swojego życia: „Przypomniałam sobie jeden przykład. Mam problem z punktualnością, wszędzie spóźniam się 10 minut, ale nie do pracy, bo tam grozi mi kara. I tak idę do pracy i przechodząc przez przejście podziemne zaczynam szukać ludzi, którzy potrzebują mojej pomocy, którzy pilnie potrzebują mojej uwagi. To może być kobieta z.