Od autora: Należy zaznaczyć, że każdy psycholog ma prawo posługiwać się posiadanymi narzędziami diagnostycznymi. Proponowane metody dają możliwość pogłębionego badania zarówno całego spektrum stanu wyższych funkcji psychicznych, jak i sfery emocjonalno-wolicjonalnej dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, a także oceny podstawowych składowych rozwoju umysłowego . Wskazane jest przeprowadzenie badania dziecka w obecności rodziców lub przedstawicieli prawnych. Jednak w niektórych przypadkach (przy określonych opcjach badania relacji rodzic-dziecko i innych podobnych badaniach) obecność rodziców może znacząco zniekształcić wyniki badania. W niektórych przypadkach można uzyskać zgodę rodziców lub opiekunów na badanie pod ich nieobecność, co należy odnotować w odpowiednich dokumentach wypełnianych dla dziecka i jego rodziców. Niezbędnymi warunkami przeprowadzenia badania psychologicznego są: - pomieszczenie wyposażone do pracy indywidualnej; - obowiązkowy rozwój dziecka w pomieszczeniu, w którym przeprowadzane jest badanie; - nawiązanie wystarczającego kontaktu dziecka z psychologiem przed badaniem; - adekwatność zachęty i stymulacji dziecka; - względność cech ewaluacyjnych. Bezpośrednio przed badaniem należy poznać charakter skarg lub roszczeń wobec dziecka, jakie mają towarzyszące dziecku osoby dorosłe. Nie zaleca się obecności dziecka podczas tej rozmowy. Może w tym czasie bawić się w innym kącie sali, w której odbywa się egzamin, czerpać z dowolnego lub zadanego tematu i zapoznać się z wystrojem sali. Jeśli dziecko ma lęki lub fobie, to taka rozmowa powinna odbyć się po spotkaniu dziecka ze specjalistą i otoczeniem. Wskazane jest, aby w pomieszczeniu, w którym odbywa się badanie, nie znajdowały się żadne przedmioty ani urządzenia, które mogłyby odwrócić uwagę lub przestraszyć dziecko (jaskrawe kolorowe plakaty, oryginalne meble, szklane szafki z instrumentami medycznymi). Wskazane jest również, aby przed badaniem dowiedzieć się, jak dziecko chce być nazywane przez psychologa, jak ma na imię w domu, do czego jest przyzwyczajone. To dodatkowo tworzy atmosferę zaufania i ciepła. W żadnym wypadku nie należy zwracać się do dziecka po nazwisku. W niektórych przypadkach, gdy dziecko jest szczególnie niespokojne, nadpobudliwe, odmawia badań, nie nawiązuje kontaktu, nie należy go do niczego zmuszać, tłumacząc matce, że jest negatywne i przestraszone. Warto zrobić sobie przerwę od dziecka, pozostawiając go samego na 10–15 minut na swobodną zabawę. W przypadku niektórych dzieci, z którymi szczególnie trudno się porozumieć, pomocne mogą być wspólne zabawy (gry w piłkę lub arteterapia). W krytycznych przypadkach warto przerwać badanie na etapie znajomości i zaprosić rodziców na następny raz. Podczas badania lepiej jest, jeśli dziecko nie znajduje się po drugiej stronie stołu od psychologa (zasada unikania pozycji „oko w oko”), ale w pobliżu lub z boku. W takim przypadku kontakt nawiązuje się szybciej, a komunikacja jest łatwiejsza. Jednocześnie nie można zapobiec dziecku, jeśli nie chce zejść z kolan matki. W takim przypadku wskazane jest przeprowadzenie badania w tej pozycji. W zależności od sytuacji i wieku dziecka, w niektórych przypadkach pozycja psychologa ma sens, gdy jego oczy znajdują się na tym samym poziomie co oczy dziecka; jest to szczególnie przydatne w nawiązywaniu i utrzymywaniu produktywnego kontaktu z dziećmi w wieku przedszkolnym, a także z dziećmi dzieci, z którymi szczególnie trudno nawiązać kontakt. Zabronione są jakiekolwiek uwagi i oceny psychologa, kierowane nie tylko do rodziców, ale także do kolegów obecnych na badaniu. Co więcej, psycholog musi prawidłowo stłumić w trakcie badania wszystkie cechy oceniające rodziców (takie jak „łopian”, „nieświadomy” itp.)..