Podekscytowanie lub strach to różne pojęcia, które niektórzy często mylą. Podniecenie to stan niepokoju, który pojawia się w oczekiwaniu na coś, co jeszcze się nie wydarzyło i dlatego jest przerażający. Czyli w zasadzie nie ma się czego bać i martwimy się o jakieś nadchodzące wydarzenie. Na przykład o wystąpieniach publicznych. Występ mamy dopiero za tydzień, a już teraz możemy doświadczyć nieprzyjemnych wrażeń. Tak, możemy nie lubić tego stanu, ale musimy nauczyć się traktować go pozytywnie. Dokładnie. Często niedoświadczony mówca chce całkowicie pozbyć się tego uczucia, ale doświadczony mówca zawsze jest z tego powodu szczerze szczęśliwy. To stan podniecenia, który zmusi Cię do przygotowania się i przemyślenia występu w najdrobniejszych szczegółach. To znaczy, że mówiącemu zależy, że z jakiegoś powodu ta mowa jest dla niego ważna, ważne jest to, co i jak powie. Oczywiście, jeśli temat przemówienia nie jest dla Ciebie nowy, emocje będą mniejsze i odwrotnie. Strach to emocja, która powstaje w reakcji na jakiś bodziec. Podczas wystąpień publicznych jest to głównie reakcja na publiczność. Podekscytowanie i strach to energia, która pomoże Ci odnieść sukces w wystąpieniach publicznych. Głównym zadaniem na ścieżce nauki wystąpień publicznych jest nauczenie się przekładania tych emocji na energię działania, nauczenie się radzenia sobie i pokonywania trudności. Aby więc nauczyć się pokonywać strach, musisz pokochać emocje i nie próbować się ich pozbyć. Udawać martwego? Idziesz dalej? Często ludzie chcą całkowicie pozbyć się strachu i nigdy więcej go nie doświadczać. Przypomina mi kreskówkę o kocie Leopoldzie, który zjadł pigułkę bestii. Niestety, a może na szczęście nie wiem, czy istnieje taka pigułka. Czym jest strach przed wystąpieniami publicznymi? Myślę, że nie ma osoby, która tego nie doświadczyła. Co więcej, ten test zaczyna nam zagrażać od dzieciństwa. Opowiedz wierszyk, podejdź do tablicy i odpowiedz, zaśpiewaj, zatańcz itp. Często w małych głośnikach powoduje to niezbyt przyjemne emocje nie tylko strachu, ale także wstydu i zakłopotania. Następnie zaczynamy przekazywać to doświadczenie jako dorośli. Złóż raport, rozmawiaj, sprzedawaj, prezentuj, negocjuj itp. Kiedy dorosły zaczyna mówić, zaczynają go przytłaczać te same emocje, które towarzyszyły mu od dzieciństwa. Nie ma i nie może być zadania usunięcia strachu. Wystąpienia publiczne są zawsze czymś nieznanym, odskocznią do improwizacji i kreatywności, niezależnie od tego, jak bardzo jesteś przygotowany. Właśnie tego bardzo nieznanego się boimy. Jeśli przestaniesz się bać, przestaniesz być mówcą. Często tacy nieustraszeni mówcy są po prostu zasadniczo obojętni na swoją publiczność, nie mają celu w wystąpieniach publicznych lub nie ma dla nich nic ważnego ani znaczącego. Tak, oczywiście, masz wybór. Jeśli za tydzień masz występ, równie dobrze możesz po prostu uciec. Czyli zachorować, zrzucić odpowiedzialność na kogoś innego, odmówić, znaleźć powód, żeby tego nie robić... itd. Druga opcja to „udawać martwego”. No tak, bądź bierny, udawaj obojętność, nie przygotowuj się, dewaluuj i ponieś porażkę, ale z pozorem, że nie było warto. Cóż, ostatnia opcja jest najtrudniejsza: podjąć działania. To znaczy: bądź agresywny! Uwaga, agresja nie jest zła. Nie zawsze jest to złość na kogoś lub na coś. W takim przypadku musisz być agresywny nie wobec publiczności, ale wobec sytuacji. Agresja to Twoja energia, która pomaga Ci pokonać trudności. Zatem niezależnie od tego, jak banalnie to zabrzmi, musisz oswoić się ze strachem. Trzymaj się, a wszystko się ułoży!