Wiele osób słyszało kierowane do nich nieprzyjemne słowo „leniwy”, ale czy leniwi ludzie naprawdę istnieją? Wszyscy wiedzą, że nudności to tylko objaw wskazujący na problemy fizyczne (na przykład chorobę wątroby, pęcherzyka żółciowego, zatrucie) lub psychiczne - wstręt, odrzucenie sytuacji, krytyka, agresja wobec siebie itp.). Oznacza to, że za nudnościami zawsze kryje się coś, co samo w sobie nie pojawia się bez powodu, gdyż jest po prostu reakcją organizmu. Ale kto powiedział, że nudności nie istnieją? Każdy, kto chociaż raz w życiu poczuł się chory, wie, że jest to bardzo realne i dość nieprzyjemne uczucie. Bardzo podobne rzeczy dzieją się z lenistwem: za lenistwem zawsze kryje się coś. Na przykład: Strach (dziecko mówi, że nie chce myć naczyń, ale tak naprawdę boi się to zrobić źle i byłoby lepiej, gdyby mama krzyczała na niego za lenistwo niż za nieumiejętność), Wyczerpanie (pracoholizm, wypalenie zawodowe) - w takich przypadkach, gdy człowiek żyje i pracuje wyczerpująco, ze szkodą dla siebie i swojego zdrowia, lenistwo może stać się wybawieniem, jeśli zwrócisz na to uwagę, a nie będziesz go forsować słowami „bierz się w garść, szmato” !” Protest (np. przeciwko naciskom rodziców, przeciwko skryptowi rodzicielskiemu (opcja antyskryptowa) Samolubstwo. Lenistwo z nawyku: jeśli tego nie zrobię, zrobi to matka (od dzieciństwa przyzwyczaja się do dziecko do bezradności, uczy go potrzebowania siebie i swojej opieki, aby zwiększyć swoje znaczenie – egoizm matki, okryty ofiarą, kultywuje kolejny egoizm). Silne przeżycia, upadki emocjonalne i wzloty (w takim stanie człowiek jest pogrążony w swoich uczuciach i nie może (nie chce) zrobić nic innego, a jeśli spróbuje coś zrobić, wszystko wymyka mu się z rąk. Kryzysy osobiste i kryzysy w relacjach. W tym okresie osoby wokół niego mogą odczuwać zewnętrzną bezczynność spowodowaną przeszacowaniem i ponowne przemyślenie tego, co się dzieje, jako lenistwo. Tak naprawdę człowiek może być zajęty poważną pracą wewnętrzną, co w czasie kryzysu jest priorytetem. Choroba fizyczna (zaprzeczanie chorobie, niemożność wsłuchania się w swój organizm i zaopiekowania się na czas, gdy pojawiają się objawy choroby, osłabienie fizyczne). może być odbierane zarówno przez pacjenta, jak i inne osoby jako lenistwo). Stany depresyjne, graniczne, a nawet choroby psychiczne mogą mieć objaw podobny do lenistwa, gdy dana osoba traci zainteresowanie jakąkolwiek aktywnością, nie chce się nic robić i unika nawet wykonywania drobne obowiązki domowe, nie mówiąc już o pracy. Okazuje się, że lenistwo istnieje jako zjawisko, ale kim są leniwi ludzie? W końcu, jeśli lenistwo jest tylko objawem, wówczas nazwanie osoby leniwą jest tym samym, co nazwanie osoby, która ma mdłości, jakimś „mdłościami” - może to przynajmniej wskazywać na pragnienie osoby wzywającej ją do pokazania swojej wyższości , podobnie jak niższość leniwego, jest jedną z opcji „niezdrowej” samoafirmacji. A jeśli będziemy kontynuować analogię z kondycją fizyczną, to nie ma takiej „diagnozy” - lenistwo, ale osoba. Leniwemu można doradzić „zbadanie” przez psychologa (psychoterapeutę) w celu ustalenia przyczyn jego stanu lenistwa. Dlatego też, drogi czytelniku, jeśli od dzieciństwa bardzo żywo reagowałeś na słowo „leniwy”, to mogę cię zadowolić ty: twoi rodzice, delikatnie mówiąc, nie mieli racji, dołączając do ciebie ten znak. Możesz go znaleźć (ten znak) już teraz (gdzie się znajduje i w jaki sposób jest zabezpieczony) i usunąć go własnymi rękami raz na zawsze, a następnie natychmiast spłukać w toalecie lub zrobić coś podobnego według własnego wyboru i wreszcie poczuć lekkość bezstołowej egzystencji. Kochaj siebie! Swietłana Leontyjewa