„Nie czytaj sowieckich gazet przed lunchem” – ostrzega klasyk. Ale jestem ryzykowną dziewczyną. Postanowiłem zaglądać do wiadomości raz na pięć lat. Cóż, nigdy nie wiesz, co się dzieje na świecie, ale ja nawet nie wiem, przebiegam wzrokiem po nagłówkach, zastanawiając się, czego się złapać. Oto wywieszone brudy Pałacu Buckingham - nie, nie moje. Tutaj ktoś się z kimś dogadał, zerwał, pokłócił się i wdał się w bójkę. Kim są ci wszyscy ludzie? Jestem beznadziejnie za życiem. Cóż, Manizha i Konczałowski to już chłopcy. Żuł i żuł. Wiadomości naukowe ratujące życie Ciekawe obserwacje (moje osobiste) - trzy najważniejsze tematy: ludzki mózg, koronawirus i kosmos. Cóż, korona od ponad roku jest królową wszelkich nowości we wszystkich sekcjach. Szczerze mówiąc, jestem już tym zmęczony. Jakoś jestem od niego nieskończenie daleko. Ale mózg jest już czymś interesującym. A oto niesamowite odkrycie, o którym powiedział mi kanał informacyjny. Ludzki mózg zniekształca wspomnienia, dzięki czemu dana osoba może je lepiej zapamiętać. „Ha, dla mnie też nowina!” – natychmiast zareagował profesjonalista we mnie. Wypacza to jeszcze bardziej! Przesadza, bagatelizuje, a nawet potrafi się na czymś wzorować, jeśli odpowiada to aktualnemu obrazowi świata. To „czerpanie” jest sprytnie nazywane – konfabulacjami – fałszywymi wspomnieniami. W szczególnie szczerej formie, gdy powstają całe historie, które ktoś myli z prawdziwymi wspomnieniami, zdarza się to w przypadku organicznych zaburzeń mózgu. Cóż, wszyscy możemy mieć drobne epizody. Na przykład przez długi czas byłem pewien, że jako dziecko widziałem przechodzącego obok naszego domu białego konia z jeźdźcem. Dopóki nie rozmawiałam o tym z mamą, a ona podała mi mocne argumenty, dlaczego w rzeczywistości nie mogłoby się to zdarzyć. Ktoś może pamiętać taką grę dla dzieci - mozaikę. Tam, gdzie było wiele elementów o tym samym kształcie, ale różnych kolorach, które można było przymocować do panelu, można było z niego złożyć zupełnie różne obrazy. Nasza pamięć jest więc mozaiką. Możemy go kolekcjonować i składać na nowo w zależności od tego, co chcemy w nim dzisiaj zobaczyć. Chcesz to osobiście zweryfikować? Zapisz na kartce papieru jakieś wspomnienie z dzieciństwa i ukryj je po kilku tygodniach, napisz je ponownie, nie patrząc na pierwszą kartkę. Możesz to zrobić co najmniej trzy razy. Następnie wyjmij wszystko i przeprowadź analizę porównawczą - jak w grze „Znajdź 10 różnic”. Zapewniam, że znajdziesz jeszcze więcej. A jeśli napiszesz je także w różnych nastrojach, możesz otrzymać radykalnie różne obrazki. W mojej pracy oczywiście nie mogę obejść się bez wspomnień. To jest podstawa osobowości. Ale dla mnie to nie fakty, ale fantazje na temat spraw z dawnych czasów. Czy ufasz swojej pamięci??