Zasada dobrowolności. Mój zawód był początkowo hobby mojej młodości, a psychologią praktyczną zajmuję się całkowicie dobrowolnie. Moi klienci mogą być pewni, że komunikacja z każdym z nich jest dla mnie ekscytującym wydarzeniem. Daję mojemu Klientowi pełną swobodę w wyborze stopnia otwartości swojego wewnętrznego świata. Zasada bezpieczeństwa. Udzielam moim Klientom niezbędnych informacji o sobie, swoim wykształceniu i doświadczeniu zawodowym. Wspólnie z klientem sporządzamy umowę, która pomoże nam zorganizować pracę. Umowa zawiera harmonogram spotkań, miejsce spotkań, sposób płatności. Zasada poufności. W tajemnicy przechowuję informacje o kliencie: sam fakt kontaktu ze mną, treść rozmów, imię i nazwisko. Możesz nazywać się innym imieniem lub przyjąć pseudonim. Zastrzegam sobie prawo do powiadomienia osób trzecich jedynie w przypadku zgłoszenia przez Klienta zamiaru popełnienia samobójstwa lub wyrządzenia krzywdy innym osobom. Zasada kompetencji. Na pierwszej konsultacji ustalam, w jaki sposób mogę pomóc i przekazać tę informację. Jeśli problem Klienta nie leży w mojej specjalizacji, rozmawiam o nim i mogę polecić odpowiednich specjalistów. Zasada czystości relacji terapeutycznej. Ta relacja jest wyjątkowa. Mogą być głębokie i szczere, a jednocześnie ograniczone ramami kontraktu terapeutycznego. Relacja terapeutyczna budowana jest po to, aby nieść pomoc i dlatego klient nie może być moim przyjacielem, dziewczyną, kochankiem. Terapeuta pozostaje terapeutą dla klienta nawet po zakończeniu współpracy. Zasada odpowiedzialności. Ja odpowiadam za swoją część pracy, a klient za swoją. Wysokość odpowiedzialności ustalana jest w zależności od żądania Klienta i jego indywidualnych cech.