Każdego dnia w procesie komunikacji spotykamy się z manipulacją. Manipulatory otaczają nas wszędzie: w szkole i w pracy, czekają w domu, uśmiechają się do nas z jasnych plakatów reklamowych i ekranów smartfonów. Często sami celowo lub nieświadomie próbujemy pełnić tę, na pierwszy rzut oka, niepożądaną rolę. Zastanówmy się, czym jest manipulacja i jak akceptowalna jest ta metoda wpływu. Najpierw zdefiniujmy terminologię. Manipulacja to ukryte oddziaływanie na człowieka w celu nakłonienia go do podjęcia określonych działań sprzecznych z jego własnymi interesami. Uczestnikami każdej manipulacji są manipulator (osoba wywierająca wpływ) i ofiara (ten, na kogo jest ona skierowana). Chociaż termin „manipulacja” w życiu codziennym ma negatywną konotację, ludzie, którzy odnoszą największe sukcesy w życiu, to wykwalifikowani manipulatorzy. I tu nasuwa się logiczne pytanie: „Czy źle jest być manipulatorem?” Dziecko słuchając bajek spotyka się z opisami manipulacji od dzieciństwa. Ucieleśnieniem przebiegłości w rosyjskich baśniach jest Lis. To Lis oszukał i zjadł Koloboka. Rudowłosy oszust trzykrotnie zwabił Koguta z chaty. W bajce „Lis i zając” chata lisa stopiła się, poprosiła o spędzenie nocy w domu zająca i wyrzuciła go. Jednak nie tylko Lis słynie z zaradności w folklorze. Nawet tak pozytywny bohater jak Iwan Carewicz poślubi ocaloną księżniczkę, zdobędzie bogactwo i władzę królewską - wszystko to dzięki jego przebiegłości i pomysłowości, które również są manipulacjami. Zatem manipulacje z jednej strony mogą zostać wykorzystane do podstępnych i cele destrukcyjne, z drugiej strony mogą być wymierzone w korzyść partnera (aby obie strony były zadowolone z komunikacji). Nie mówienie całej prawdy, aby chronić partnera. Udawanie słabości, aby uniknąć niebezpieczeństwa. Udawanie pewności siebie tam, gdzie jej brakuje. Opisywanie sytuacji w bardziej dramatyczny sposób, aby wywołać u rozmówcy emocje. Wszystko to jest manipulacja. Czy są akceptowalne? Zależy od konkretnej sytuacji. Przyjrzyjmy się niektórym przejawom manipulacji w komunikacji. Wpływ miłości. Tutaj nie mówimy o „dużym i czystym”, ale o przypadku, gdy dana osoba otrzymuje uznanie dopiero po spełnieniu określonych wymagań lub warunków. Na przykład: „Jeśli zrobisz to i to, będę cię kochać”. Jeden z najskuteczniejszych, a jednocześnie okrutnych sposobów na zmuszenie bliskiej osoby do działania na szkodę własnych interesów. Oczywiście nie mówimy tutaj o jakiejkolwiek harmonii w relacjach. Wpływ strachu Osoba przestraszona łatwiej staje się ofiarą manipulatora. W sytuacji stresu i braku informacji ma tendencję do przenoszenia odpowiedzialności na kogoś innego, często działając ze szkodą dla własnych interesów. Wpływ poczucia winy Podobnie jak „wpływ miłości” często występuje w życiu rodzinnym. Obwiniając partnera o coś, małżonek niejako otrzymuje przywilej żądania jakiegoś działania, jakby w ramach zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę. Wpływ poczucia winy często widać w relacjach rodzic-dziecko. Pamiętacie odcinek z radzieckiej kreskówki „Prostokvashino”, w którym matka wujka Fiodora lamentuje: „Wychowałam cię, ja w nocy nie spałam, a ty…”? Nikt nie lubi być winny. Narasta napięcie i oburzenie z powodu niesprawiedliwości. Czy warto mówić o destrukcyjności tej metody interakcji dla związków? Wpływ zwątpienia w siebie Osoby niepewne siebie częściej stają się ofiarami manipulatorów. Kłaniając się przed (często wyimaginowaną) władzą innego, uważają swoje stanowisko za niewystarczająco prawdziwe i zgadzają się z tym, co im zasadniczo nie odpowiada. Wpływ pychy - i jest w moich rękach. Korzystając z dumy i próżności danej osoby, możesz zmusić ją do zaakceptowania warunków, które nie do końca mu odpowiadają. Wyobraźmy sobie rozmowę szefa z podwładnym, podczas której zauważa on wszystkie zalety pracownika, obciążając go nowymi obowiązkami jako obiecującego personelu, jednak wynagrodzenie nie wzrasta. Im bardziej odczuwamy litość!