Wczoraj odbyło się ważne dla każdego w naszym kraju święto - Dzień Wiedzy. Każdy był kiedyś uczniem, rodzicem ucznia lub dziadkiem ucznia. 1 września oficjalnie uznawany jest za święto. Ale czy to naprawdę święto? Sama byłam już studentką, a teraz jestem mamą dzieci w gimnazjum i liceum. Pracowałem też w systemie edukacji przez 14 lat. I oczywiście od wielu lat konsultuję się z rodzicami uczniów i samymi dziećmi. I na tej podstawie też powstała pewna opinia (a może ta opinia jest konsekwencją deformacji zawodowej - praca z problemami!). Wczoraj w Radiu Majak, a także w innych rozgłośniach toczyły się różnego rodzaju dyskusje na tematy szkolne. jedno z nich brzmi: „Co w trzech słowach oznacza dla Ciebie szkoła?” (co byś odpowiedział? Napisz w komentarzu!) Nie wiem, może prezenterzy wybrali te odpowiedzi, ale istnieje poczucie, że prawda jest taka – większość ludzi ma negatywne skojarzenia ze szkołą. Niestety nie mogę teraz podać konkretnych przykładów, ale moja świadomość połączyła je w grupę negatywnych spostrzeżeń. Pozytywnymi często były Komunikacja i Jedzenie (pączki!). Obecnie nasze dzieci wydają się stale uczestniczyć w różnego rodzaju eksperymentach edukacyjnych - reformach, ulepszaniu systemów edukacyjnych, wprowadzaniu technologii informacyjno-komunikacyjnych itp. i tak dalej. , ale jak to się dzieje, że skojarzenia ze szkołą nadal nie są zbyt dobre? (Ile dzieci wzdycha na słowo „szkoła”?) A najgorsze jest to, że następuje zmiana relacji w systemie „nauczyciel-uczeń”.. Myślę, że koledzy nie raz pracowali z traumą u dzieci spowodowaną przez Nauczycieli (przemoc psychiczna i fizyczna). Wiem, że wszystko zależy od konkretnej szkoły i są dzieci, które szkołę kochają (w mojej rodzinie dzieci też mają zupełnie inny stosunek do szkoły), ale jeśli spojrzeć na to globalnie, to ogólnie jest to smutne... Uczyliśmy się języków obcych od lat, ale nie umiemy mówić... Uczymy geografii, ale nie znamy nazw krajów i stolic (dopóki nie zaczniemy podróżować!)... Nie pamiętamy ważne daty wydarzeń i nazwiska postaci historycznych, ale pamiętamy nauczycieli, którzy zrobili coś dobrego lub złego... Automatycznie przeglądamy dzieła szkolnego programu nauczania, a zaczynamy je czytać i przeżywać dopiero, gdy dorastamy.. .Czego brakuje szkole, aby dzieci zapamiętały ten ważny okres w życiu jako „Radość. Zainteresowanie. Komunikacja” lub „Twórczość”. Mądrość. Wsparcie." ?