Napisano wiele artykułów i prowadzi się rozmowy na temat miłości własnej. Na temat miłości własnej napisano wiele różnych szkoleń dla kobiet. Jak pokochać siebie, co robić. Mogę jednak powiedzieć z całą pewnością, że być może treningi wyznaczają kierunek, w którym można pójść dalej, ale poza tym, co możesz zrobić dla siebie, żadne rady i instrukcje nie pomogą. To ciągła czujność i łagodność wobec siebie. Podchodzi do mnie dziewczyna i mówi: „Nienawidzę siebie, nienawidzę swoich włosów, swojej figury, moich nóg, swojej twarzy. Jestem brzydką, grubą osobą. Mam dość siebie. Patrzę na nią, przede mną siedzi piękna, zadbana kobieta w rozmiarze 44, o wyglądzie modelki. Patrzę na nią i myślę, o co tu chodzi? Co się dzieje lub co stało się z tą kobietą, gdy uważa się za grubą i brzydką. Tak właśnie się czuje, ona się nie bawi. Uważa, że ​​ma grube nogi, okropne włosy i brzydką twarz. Uważam, że jest to wczesna trauma zadawana przez rodzica płci przeciwnej i wzmacniana przez rodzica tej samej płci. Oczywiście sam system rodzinny również odgrywa rolę, jak nie tylko rodzice traktowali dziecko, ale także dziadkowie, bracia, siostry, inni krewni, jak go nazywali, czy szanowali, czy nie szanowali jego psychologicznych granic osobowości, i wiele więcej Kiedy dziecko zaczyna identyfikować swoją płeć, dzieje się to w wieku od 3 do 4 lat, dziewczynka zaczyna rozumieć, że jest dziewczynką i że są chłopcy. A pierwszym mężczyzną, który zwraca na siebie jej uwagę, jest oczywiście tata. Kompleks Edypa to okres od 4 do 6 lat, w którym dziecko doświadcza kazirodczych pragnień skierowanych przeciwko własnym rodzicom oraz oczywiście poczucia winy i strachu, które powstają w wyniku tych kazirodczych pragnień, zaproponowanych przez Junga, używając określenia „Kompleks Elektry”. ” » w odniesieniu do dziewcząt, dla których okres edypalny nie dobiegł końca lub zakończył się głęboką traumą. Dziecko nie rozumie, że w tym momencie zaczyna się kształtować jego seksualność; nie rozumie, czym jest seksualność w ogóle. Wie już, że są rodzice, są różnej płci, mama i tata. W tym okresie tata dziewczynki przyciąga wiele uwagi. Chcę, żeby się z nią bawił, żeby był dla niego pięknością, najlepszą i ukochaną. A dziewczyna zaczyna uwodzić ojca – aby przyciągnąć jego uwagę. Pierwszą rzeczą, którą deklaruje, jest: „Kiedy dorosnę, wyjdę za tatę!” Co dzieje się w tej chwili z tatą? A tacie może przydarzyć się wszystko, od jego reakcji, zachowania i stosunku do córki zależy, czy dziewczyna poczuje się wtedy piękna, pożądana, kochana. Albo przez całe życie będzie próbowała być dobra, odnosząca sukcesy, piękna i zdobyć miłość mężczyzn. Dobrze, jeśli tata jest osobą rozsądną, bliską zdrowej pozycji psychicznej. A jeśli nie? Ale jeśli nie, dziecko doznaje poważnej traumy psychicznej. I w życiu dziewczyny dzieje się największa tragedia – nie czuje swojej wewnętrznej wartości (to samo w życiu chłopców, tylko w relacjach z matkami), nie wierzy, że można ją kochać za to, kim naprawdę jest! Zaczyna starać się być tą, która jej zdaniem będzie kochana. Dziewczyna przychodzi do ojca, przychodzi po miłość, czułość, potwierdzenie, że jest najlepsza. I co w tej chwili może zrobić ojciec: bać się jego podniecenia wobec niego i odepchnąć dziewczynę, może to wykorzystać i zbudować z nią psychologicznie kazirodczy związek; matka” lub wręcz przeciwnie, ukrywa przed matką ciepłą relację z córką – żona może ją wykorzystać, manipulować nią, zdarzają się także przypadki, gdy dochodzi do kazirodztwa fizycznego między ojcem a córką (ojciec może dotykać miejsc intymnych córki). , uprawiać seks z córką, kąpać ją itp.); może też poniżać, obrażać, wyzywać; może dewaluować jej działania, wygląd, osiągnięcia, seksualność córki, wyśmiewać ją, a może nawet bić (; jak powiedziała mi jedna z klientek, że ich ojciec bił ją i jej siostrę, kiedy to robilibyły małe z każdym dniem). Mam szczęście w kazirodczych związkach moich klientów z rodzicem lub obojgiem rodziców; wielu klientów miało w swoim życiu kazirodztwo. Podobnie jak moja historia z tatą, mamą i synem. Niektórzy ludzie mają to z ojcem, niektórzy z ojczymem, niektórzy z matką. Kiedy słucha się takich historii, włosy stają im dęba, ale najważniejsze jest to, że te kobiety (a także mężczyźni) mają bardzo niską samoocenę, nie mają wewnętrznej wartości siebie jako osoby, jednostki , kobieta. Są całkowicie pewni, podobnie jak dziewczyna, o której pisałam na początku, że są brzydcy. Oczywiście trzeba zrozumieć, że relacja z ojcem, stosunek ojca do córki nie jest jedyną przyczyną powstawania „nie”. nie miłość własna.” Przyczynia się do tego wiele różnych czynników. Jest to jeden z czynników, który ma wpływ. Albo jedna z głównych przyczyn. Zwątpienie w siebie odbija się w ich ciele. Może to wyglądać jak skrajna pełnia lub, odwrotnie, niezdrowa szczupłość. A jeśli sylwetka jest piękna i harmonijna, to ta dziewczyna będzie krzywa, garbowana, jej ramiona będą napięte, jakby się w nich ukrywała, ciało ma tendencję do zwijania się, miednica ściśnięta, seksualność ukryta Jeśli wydarzy się wszystko, co wymieniłem, wówczas w dziewczynie tworzy się kompleks „Jestem brzydka”. I może być ukryte głęboko w środku. I niekoniecznie przełoży się to na narzekanie na Twój wygląd. Wręcz przeciwnie, kobieta lub mężczyzna mogą bardzo uważać na swój wygląd i uważać się za bardzo pięknych, ale to jest to samo. To rekompensata za zwątpienie. Pięć lat temu w Moskwie poznałem bogatego człowieka, milionera. Marzenie każdej kobiety (uśmiecham się smutno), gdybym wtedy nie była taka smutna. Nie chodziło o mój wygląd, wyglądałam dobrze, ubierałam się drogo, czułam się dość pewnie. I wtedy uświadomiłam sobie coś o sobie. Z jakiegoś powodu bałam się go spotkać. Nie rozumiałam, co się ze mną dzieje; z jednej strony oczywiście chcę z nim być, ale z drugiej chcę uciec. I zacząłem domyślać się, co się dzieje. Wtedy byłem już zaznajomiony z medytacją i wiedziałem, jak używać medytacji, aby zrozumieć jakąś sytuację. A podczas medytacji zdaję sobie sprawę, że tak naprawdę boję się, że on dowie się, jaka jestem zła. Za całym tym otoczeniem, głęboko we mnie kryje się straszna, brzydka, obrzydliwa Jaźń, która jest po prostu okropna. A jeśli nagle się o tym dowie, będzie zawiedziony, odejdzie, odrzuci, porzuci. Wygląda jak coś, co kiedyś zrobił mój tata. I z jakiegoś powodu w tym momencie zacząłem rozumieć, że nie kocham mojego ojca, chociaż zawsze myślałem, że bardzo go kocham, a on bardzo mnie kochał. Ale okazało się, że NIENAWIDZĘ go! Teraz już wiem, że zdrowa postawa psychologiczna to właśnie wtedy, gdy człowiek odczuwa ambiwalentne uczucia wobec ważnego obiektu: miłość i nienawiść jednocześnie. „Kocham mojego ojca, ponieważ jest moim ukochanym i drogim ojcem, i nienawidzę go za to, że mnie opuścił”. I za normalne uważa się jednoczesne odczuwanie miłości i nienawiści. To było nieoczekiwane odkrycie! Co się wydarzyło lub wydarzyło w mojej relacji z ojcem w dzieciństwie? Są różne wspomnienia. Mam dobre wspomnienia, kiedy mój ojciec traktował mnie ciepło i troskliwie. Kiedy robiliśmy coś razem z nim lub gdzieś wyjeżdżaliśmy. On i ja łączyła nas „szczególna relacja, pełna czułości i ciepła”, relacji, której on nie miał z matką, no cóż, przynajmniej ja tego nie widziałam w ich relacji. Pozwolił mi robić, co chciałem, kupił wszystko, o co prosiłem. Kultywował we mnie chłopięce przejawy, chciałam go zadowolić, a w domu była nawet taka legenda, że ​​kiedy tata zobaczył mnie po raz pierwszy, kiedy przywieźli mnie ze szpitala położniczego, powiedział: „Uch, dziewczyno”. Jest wspomnienie, jak mało kręciłam się w tańcu, a on siedział, patrzył i śmiał się ze mnie. Naśmiewał się z mojej matki, a czasem może i ze mnie. Nigdy nie chronił mnie przed mamą, chłopcami, bratem ani kimkolwiek innym, nie pamiętam tego. Mieszkałam z babcią i on mi pozwoliłMoże nawet chciał, żeby tak się stało, bo tak było wygodniej. A potem zniknął całkowicie z mojego życia i pojawił się wiele lat później, kiedy byłam już dorosła. Miałem 14 lat, brat zginął już w wojsku, chłopcy zaczęli zwracać na mnie uwagę i zalecać się do mnie, chociaż czasami te zaloty nie wyglądały na zaloty. I pamiętam, jaki byłem smutny, że teraz nie było brata ani taty i nie było nikogo innego, kto by mnie chronił. Długo nie wiedziałam, co zrobić ze swoją nienawiścią. Pięć lat pracy, pięć lat terapii. Włożyłem wiele pracy, aby nie wybierać dla siebie kolejnych „tatusiów” i nie próbować im udowadniać, że zasługuję na ich miłość. Jeśli mężczyzna zaczyna żądać, a ja staram się sprostać jego wymaganiom, to na pewno nie chodzi tu o miłość własną, ale znowu o udowodnienie, że potrafię być kochana, o spełnienie wymagań, oczekiwań „tatusia”, próbę zrobienia mu przyjemności, uwiedzenia Kultywowanie lub kultywowanie miłości własnej. Akceptowanie siebie takim, jakim jesteś. Przy tak odmiennej i różnorodnej osobowości nie jest to proces szybki. Żaden trening nie pomoże Ci nagle szybko zakochać się w sobie. Jest to proces powolny i stopniowy, to ciągła praca nad sobą, to ciągły szacunek do siebie. Pierwszą rzeczą, która jest ważna w procesie kultywowania miłości własnej, jest poznanie wszystkich różnych części swojej osobowości. : brzydka, piękna, ostatnia suka, suka, dziewczyna, która szyje i robi na drutach, a nie mówi ani słowa” (z tym zazwyczaj nie ma problemów). Większych problemów jest z akceptacją swoich negatywnych części osobowości, które z reguły są spychane „w cień”. Musisz zrozumieć, że jeśli nie zaakceptujesz siebie jako osoby negatywnej, to ta część Twojej osobowości zacznie się manifestować się w różnych negatywnych działaniach w najbardziej nieodpowiednich momentach życia, a wtedy zaczynasz się mścić. Mścić się na wszystkich, a przede wszystkim na sobie. Swoją drogą, nienawiść do mężczyzn jest właśnie charakterystyczna dla tych dziewcząt odrzuconych przez ojców. I ta mizoginia rozciąga się na wszystkich: ojca, partnerów, przyjaciół, kolegów i, co najgorsze, synów. Jeśli kobieta nienawidzi mężczyzn, nienawidzi także swojego syna, nie zdając sobie z tego sprawy, wierzy, że bardzo go kocha, próbując zrekompensować swoją nienawiść takimi warunkami życia, w których poniża się jako mężczyzna i jako osoba dla kobiety bardzo ważne jest, aby zaakceptowała siebie jako taką samą, jak jej matka. Z reguły te dziewczyny zawsze mają złe relacje z matką. Matki również wnoszą duży wkład w kształtowanie samoakceptacji i miłości do siebie. Matki nie uważają za konieczne wychwalanie swoich dziewcząt i mówienie im, że są piękne. O ile pamiętam, mama mówiła, że ​​jestem brzydka i mam bardzo brzydkie włosy. A jeśli ona też zobaczy, że jej mąż i córka poświęcają więcej uwagi niż ona, to zaczyna rywalizować z córką o uwagę męża, czyli „moczyć” córkę. A więc jak kochać siebie i co oznacza kochać siebie do mnie: Przestań się oszukiwać, bądź ze sobą szczera. Zaakceptuj siebie taką, jaką jestem, ze wszystkimi moimi negatywnymi i pozytywnymi cechami charakteru. Przyznaj, że jestem taka sama jak moja mama. Przestań spełniać oczekiwania mężczyzn, bliskich i wszystkich wokół Rób tylko to, czego ja chcę, a nie to, czego ktoś potrzebuje, czy potrzebuje, bo tak jest konieczne i słuszne. Pozwól sobie na bycie sobą. Nie uciekaj od swoich lęków, ale żyj nimi, wyjdź im naprzeciw. Przestań udowadniać „mamie i tacie”, że możesz mnie kochać. Wykonuj ćwiczenia fizyczne, jogę, qigong, taniec, spacery, bieganie, pływanie, praktyki bioenergetyczne A. Lowena, somatykę, lekcje Feldekraisa, medytację itp., wszystko, co może. pasuje i lubi tylko mnie. Przestań szkodzić sobie jedzeniem, alkoholem, paleniem, upokarzającymi relacjami. Zaangażuj się w swój własny rozwój. Wyjdź z relacji z ludźmi, którzy próbują narzucać mi swoje zdanie, udzielają rad lub nalegają, co mam zrobić ich zdaniem w życiu słuchaj siebie, idź dla siebie, a nie dla innych. Zanim się w coś zaangażujesz, zadaj sobie pytanie: „Czy tego chcę? Czy podoba mi się to, co oferują? Czy chciałbym wziąć w tym udział?».