Dużo piszę i mówię w filmach o związkach, ale ciągłe pytania moich czytelników i klientów zachęcają mnie do dalszego pisania na ten temat z różnych punktów widzenia, zwłaszcza że jestem leniwy i łatwiej mi napisz raz niż 10. Gdy odpowiesz ustnie, to jest optymalizacja))) A więc relacje, to jest postawa ja, w jakiś sposób odnoszę się z czymś swoim, do drugiej osoby. To, jak postrzegamy siebie w relacji z kimś, zależy od tego, co świadomie i nieświadomie manifestuję, demonstruję i przeżywam w relacji między nami, gdzie z konieczności jest nas dwoje. Istnieje zatem relacja tylko ze mną i z przedmiotem, podmiotem mój stosunek zależy tylko ode mnie np. do książki, pomnika, obrazu, ale w relacji dwojga ludzi następuje przemieszanie, reakcja wymiany, interakcja pomiędzy tym, co wnosimy do naszego wspólnego świata, a tym, co zostawiamy za kulisami. . Przypisaliśmy sobie i odnosimy się do siebie, a niektóre ukrywamy, na razie tego nie pokazujemy, ale ponieważ są nasze, z czasem się to ujawni. Są bardziej złożone relacje, w których cudze ja, mama i tata, dziewczyny i przyjaciele, władze, ingerują w relację między dwojgiem ludzi, a wtedy okazuje się, że w początkowej fazie relacji między mężczyzną wchodzą w interakcję osoby z zewnątrz i kobietę, zwłaszcza w młodym wieku, którą uważam za lekką, wesołą, spontaniczną, zabawną, pewną siebie, dzięki czemu relacje zaczynają się rozwijać szybko i łatwo, spontanicznie, naturalnie, jak w dziecięcych zabawach. Dwoje dzieci gra w skomplikowaną, ale dziecinnie łatwą grę. I wiele par też łatwo zaczyna żyć, rodzi dzieci, a jeśli nikt dodatkowo nie przyprowadza do nich siebie (mamy-tatusiów), to stopniowo dorastając, odkrywając swoje drugie strony, dochodzą do porozumienia i poprzez konflikty i kompromisy, para się rozwija. Zjednoczenie i zjednoczenie nowych jaźni uzupełnia poprzedni format relacji. Bardzo podoba mi się metafora relacji jako relacji darów, daję drugiemu jakiś prezent, oferuję wymianę, uczestnictwo, szansę, interakcję, gdzie oboje jesteśmy bogatsi niż każdy z nas indywidualnie. Pracujemy nad negatywnymi przejawami Jaźni, rozpuszczamy ją, ale nie w odniesieniu do innej osoby; jeśli jest ona kochana i droga, wtedy naturalnie się nią opiekujemy. Nie ukrywamy się z nimi, nie gramy miło, ale rozumiemy, że to są nasze części siebie, z którymi osobiście musimy sobie poradzić. Ale są relacje, w których włączamy inne siebie – strach, konsumpcjonizm, długi , żale, upokorzenia, obelgi, żądania, gdzie pozytywne „ja” częściej manifestuje się w kontaktach z innymi nieznajomymi, a w związkach jest to format negatywny. W takich relacjach następuje drenaż minusów Ja w innego, o innego, gdzie nie ma mowy o trosce o siebie, o drugiego, o nas i o relację. Zwłaszcza jeśli przeżyliśmy wiele niepowodzeń i upadków, traum, szczególnie ukrywamy swoje negatywne ja (Cień) przed innymi ludźmi, ale z tym, z którym wchodzimy w związek, postępujemy odwrotnie zadajmy sobie pytania przed relacjami, a tym bardziej w związkach, jak chcemy się zachowywać i odnosić do drugiej osoby, co zmieniamy, co tworzymy poprzez wymianę Ja, jak pokazuje praktyka, szczere odpowiedzi na te pytania ułatwiają zrozumieć, dlaczego relacje się nie układają, czego się w nich boimy, dlaczego ulegają zniszczeniu i jak można je poprawić. Świadomie zrozum i zaakceptuj, że jeśli noszę w sobie strach, urazę, ból, głód z przeszłości i teraźniejszości, wtedy trudno sobie wyobrazić piękną i szczerą relację między nami zrodzoną z tych „darów”. Bądź ze sobą szczery i świadomy, wtedy znacznie chętniej spotkasz i stworzysz dokładnie takie relacje, które będą Cię zachwycać i inspirować przez wiele lat, w których nadal będziesz chciał nieść swoje dary i otrzymywać owoce mojego związku i Twoje..