Od autorki: Oryginalny tekst artykułu znajduje się na stronie: Jak odróżnić miłość od uzależnienia od miłości To bardzo palące pytanie, które zadają sobie zarówno kobiety, jak i mężczyźni. O ile wcześniej długotrwałe uzależnienie od miłości było charakterystyczne głównie dla kobiet, to ostatnio coraz więcej mężczyzn szuka pomocy psychologicznej z takim problemem. To są trendy naszych czasów. Jak często słyszysz takie zwroty: „Nie mogę bez niego żyć”, „kiedy go nie ma, nie znajduję dla siebie miejsca”. Patrząc na to z zewnątrz, prosty człowiek z ulicy mógłby powiedzieć, że jest to „wielka miłość”, chociaż po bliższym przyjrzeniu się okazuje się, że są to pierwsze przejawy uzależnienia od miłości. Czym więc jest uzależnienie od miłości i jak się objawia? Uzależnienie od miłości to stan emocjonalny, na który składają się głównie cierpienie, ogromny strach przed utratą partnera, poczucie słabości, małej, samotności i zagubienia bez niego. Wyraża się to w ciągłej chęci kontrolowania partnera i stąd rozwija się silna zazdrość. Często na poziomie świadomym osoba widzi wszystkie wady swojego partnera, ale nadal go desperacko potrzebuje. Kolejną charakterystyczną cechą uzależnienia od miłości jest chęć rozpuszczenia się w partnerze, zjednoczenia się z nim, życia swoim życiem i swoimi zainteresowaniami . Jednocześnie własne pragnienia i zainteresowania schodzą na dalszy plan lub znikają: „Nie interesuje mnie nic poza nim”. Z psychologicznego punktu widzenia za uzależnieniem od miłości kryje się niska samoocena, siebie -wątpliwość i strach przed samotnością. Różnice między miłością a uzależnieniem od miłości są szczególnie widoczne w sytuacji rozstania. W przypadku uzależnienia od miłości osoba doświadcza ambiwalentnych (sprzecznych) uczuć, w których jest dużo zazdrości, a nawet nienawiści. Jeśli w przypadku uzależnienia od miłości zadasz osobie pytanie: „Czy byłoby ci łatwiej, gdyby twój partner cię nie zostawił, ale umarł?” – z wystarczającą szczerością otrzymamy jednoznaczną odpowiedź: „Tak”. Oczywiście nie! Kiedy osoba, którą kochamy, opuszcza nas, jest to bolesne i trudne, ale nie pojawia się zazdrość i nienawiść. „Prawdziwa miłość odpuszcza” (B. Hellinger). Temu odpuszczeniu towarzyszy smutek i tęsknota, ale dla partnera pozostają ciepłe uczucia i miłość. Kochająca osoba mówi: „Pragnę szczęścia temu, kogo kocham, a jeśli będzie mu lepiej z kimś innym niż ze mną, pozwolę mu odejść”. Słynny psycholog i psychoterapeuta Erich Fromm w swojej książce „Sztuka kochania” zdefiniował miłość: „Miłość to aktywne zainteresowanie życiem i rozwojem obiektu miłości”. Ta definicja pomaga nam zobaczyć, jak miłość objawia się w związkach. W miłości, w przeciwieństwie do uzależnienia od miłości, każdy z partnerów czuje i realizuje swoją indywidualność, każdy widzi i bierze pod uwagę interesy drugiego oraz utrzymuje swoją przestrzeń i zainteresowania. W miłości akceptujemy naszego partnera ze wszystkimi jego cechami i nie staramy się go zmieniać. W przypadku uzależnienia od miłości kochamy nie prawdziwą osobę, ale fantastyczny obraz, który z reguły przypomina nam kogoś z dzieciństwa. Uzależnienie od miłości opiera się na mechanizmach projekcji psychologicznych: „jeśli cię wymyśliłem, stań się tym, kim chcę!” Związki zależne charakteryzują się ciągłymi roszczeniami do siebie i chęcią przerobienia partnera tak, aby spełniał Twoje oczekiwania. Jeśli mówimy o uzależnieniu od miłości, to partnerzy są w związku, ponieważ czują się źle bez siebie, jeśli mówimy o miłości - wtedy ludzie starają się być razem, bo dobrze się razem czują, ale jednocześnie spokojnie doświadczają separacji i samotności. Jeśli mówimy o pomocy psychologa z uzależnieniem od miłości, to jej głównymi zadaniami jest: podniesienie poczucia własnej wartości, odnalezienie wewnętrzne zasoby akceptacji siebie, a także przepracowanie doświadczeń z dzieciństwa, w których zapisane zostały wzorce bezradności i zależności Autor artykułu: Dmitry Basov Przeczytaj inne artykuły/