Od autora: Artykuł ukazał się w czasopiśmie „Słoneczny Krąg”, kwiecień 2012. Nadwaga to przyjaciel czy wróg? „Kto jest głową w tym domu? Ja czy Klop? Odpowiedzią jest Pluskwa.” Anegdota Wiosna nadchodzi... a my już marzymy o tym, żeby szybko powiesić płaszcze i kurtki w szafie, już myślimy o naszej letniej garderobie i myślimy o tym, co założymy na plażę a potem w myślach rozbieramy się i... Och! Och! Eksperci, kupując suplementy diety, a nawet tabletki, niektórzy (szczególnie okrutni wobec siebie) stosują nawet lewatywy, pasy do masażu wibracyjnego bez obawy, że nabawią się choroby wibracyjnej (która jest nabyta). bardzo łatwo i niezauważalnie) itp. Waga jest postrzegana jako wróg zewnętrzny jak pluskwa w domu, a przeciwko „wrogowi”, jak wiadomo, wszystkie środki są dobre. A kiedy podczas kolejnego programu normalizacji wagi powiesz zawodnikom, którzy przegrali więcej niż raz w tej „nierównej walce”, że nadwaga nie jest wrogiem, ale przyjacielem i obrońcą, i nie należy z nią walczyć, ale być przyjaciele, słuchajcie jego sygnałów i podążajcie za nimi „wiadomościami”, krzyk zaskoczenia przepływa falą przez grupę. Na poziomie psychologicznym waga jest wskaźnikiem tego, jak dana osoba wchodzi w interakcję z otaczającym ją światem. Jeśli jest to nadwaga, to jest to ten sam „błąd”, który zamiast niego zarządza relacją ze Światem. Nadwaga jest zbroją ochronną między mną a światem; im jest ona trudniejsza, im więcej lęków w głowie i ciele, tym zbroja większa. A brak wagi to odwrócony „błąd”, mówiąc w przenośni: „oddaję się innym, jestem zbyt otwarta i biorę wszystko bardzo blisko serca”. Zatem waga zawsze zależy od poczucia osobistych granic, granic swojego osobistego „ja”. Terytorium osobiste to mentalno-emocjonalne dominujące poczucie Ja, które obejmuje wszystkie wartości danej osoby (to, co jest dla niej ważne), wszystkie fizjologiczne odczucia siebie w jego ciele, wszystkie życiowe cele osoby, osobiste doświadczenia, nawet te, które nie są świadomie zapamiętywane, w tym doświadczenia rozwoju wewnątrzmacicznego i dziedziczne stany emocjonalne: nie wszystkie uczucia okazują się „nasze”; część z nich nasz organizm nosi na poziomie pamięci genetycznej (więcej na ten temat - http://www. nlptherapy.ru/hellinger-placements/ wyjaśnienie-metody). Zatem problemy z wagą w swej najgłębszej istocie nie są problemem wagi, ciała, organicznego poziomu egzystencji, ale wynikiem samoświadomości i świadomości własnego Terytorium. I tutaj najważniejsze jest uświadomienie sobie: czy moje terytorium osobiste jest małe czy duże? Czy za bardzo chronię jej granice (im grubsze granice, tym grubsza warstwa tłuszczu)? Lub odwrotnie: pozwalam sobie „wkroczyć na swoje osobiste terytorium”, wydaje mi się, że nadmiernie się rozpuszczam – topię” (niedowaga). Na ile jestem świadomy siebie, na ile ufam sygnałom mojego ciała. Kiedy jem, co? czy odnoszę emocjonalną „korzyść”? Jakie lęki nawiedzają mnie podczas diety? Nasza podświadomość spełnia swoją główną funkcję – ZACHOWAJ nas zarówno na poziomie fizycznym, jak i osobistym. I jak każdy przyzwoity instynkt samozachowawczy, ma on po prostu obowiązek chronić integralność i bezpieczeństwo powierzonego mu organizmu – tak „działa” mechanizm ochrony granic osobistych pod hasłem: „Najważniejsze, żeby przetrwać” , ale waga... jak się okazuje.” Dlatego bardzo ważne jest ROZPOZNANIE: dlaczego moje ciało poświęca wagę w imię zbawienia i przed czym oszczędza? Ratuje cię od czegoś bardzo negatywnego, od czegoś bardzo nieprzyjemnego. Dlatego diety i dobre intencje typu „teraz będę codziennie rano biegać” zawodzą: na początku staram się/zmuszam się do optymizmu, ale mimo to WYMUSZAM go, więc napięcie stopniowo kumuluje się i w pewnym pięknym momencie , następuje awaria. Podświadomość stwierdziła, że ​​granica bezpieczeństwa jest już blisko i czas przerwać nasze dobre intencje, jakby z uśmiechem mówiąc: „Bawimy się, nieprzytomne dzieci”. . Diety są zbyt surowe: 36 30 30