Warto od razu powiedzieć, że wkład każdego z rodziców nie może być ważny ani nieważny – po prostu różni się konkretnymi przejawami w życiu dziecka. Każdy z nas ma coś, co otrzymuje od mamy – „kobiecą energię, część, składnik” – można to nazwać inaczej, a od ojca – „część męską”, niezależnie od płci. Nawet słowa w naszej mowie częściowo odzwierciedlają rolę, jaką odgrywa każdy z rodziców. Na przykład dziecko bez matki nazywa się sierotą, a bez ojca – bez ojca. Posłuchaj siebie – jakie skojarzenia budzą w Tobie te słowa? Matka zapewnia dziecku przede wszystkim podstawową, bezpieczną i pełną zaufania egzystencję w świecie. To jest dokładnie ten rodzaj doświadczenia, który można wyrazić prostym stwierdzeniem „Jestem” lub „Jestem, ponieważ czuję się bezpieczny i prawdziwy”. Rola ojca w tym momencie polega bardziej na trosce o matkę dziecka. Nie oznacza to jednak, że ojciec w ogóle nie powinien spędzać czasu ze swoim dzieckiem; na tym etapie ważne jest nawiązanie więzi. A poczucie zaufania i miłości, które kiedyś otrzymał od matki, pomoże w tym ojcu. Idealnie byłoby, gdyby rodzice byli parą, w której matka uosabiała dzieciństwo – przytulny, ciepły świat, w którym wszystkie życzenia są zawsze odgadywane i spełniane, gdzie niczego nie żądają i zawsze pomogą. A tata jest posłańcem z innego, dorosłego świata, gdzie każdy człowiek jest odpowiedzialny za siebie, gdzie panuje niepewność, ryzyko i sukces. Miłość matki jest bezwarunkowa, na miłość ojca trzeba zapracować. Dalszy rozwój następuje poprzez stopniowe oddzielanie matki od dziecka. Pierwszą osobą, której dziecko nie słyszy bicia serca, jest ojciec. Pomiędzy dzieckiem a mężczyzną istnieje pewien dystans, który pozwoli dziecku, gdy nadejdzie czas, nauczyć się samodzielności. . Tutaj głównymi kwestiami stają się kwestie władzy, dyscypliny i zdolności do „działania”. Jednocześnie matka bierze w tym pełny udział. Jej zadaniem jest inteligentne angażowanie się w te procesy. I oczywiście nie można ignorować kwestii związanych z wpływem rodzica własnej i płci przeciwnej. Są to tematy bardzo obszerne, dlatego wspomnę tylko o kilku kwestiach. Rola rodzica tej samej płci jest wzorem do naśladowania, dla dziewczynki to rozwój kobiecości, dla chłopca to męskość. Kluczowym słowem jest tutaj przykład. Rodzic płci przeciwnej to rozwój seksualności. W wieku 4-5 lat dziecko wykazuje pierwsze zainteresowanie płcią przeciwną i ważne jest, aby rodzic się nie bał, nie wstydził i nie wstydził, ale uważał na te przejawy, wspierając te procesy, na przykład mówiąc córce, jak pięknie jest w nowej sukience. Ważną rolę odgrywają także relacje między małżonkami. Na przykład, jeśli córka widzi, jak ojciec poniża matkę, zrani to jej kobiecą tożsamość. Chłopiec uczy się traktować dziewczyny, obserwując, jak jego ojciec traktuje matkę. Jest takie powiedzenie: jeśli mężczyzna traktuje swoją żonę jak księżniczkę, to jego matka jest królową.