Od autorki: Refleksje o tym, jak pozbyć się samotności Albo żart, albo kobieca mądrość: „Jeśli jesteś gwałcona, spróbuj się zrelaksować i dobrze się bawić”. Oczywiście, że w przemocy nie ma nic zabawnego. Jednak w życiu trzeba stawić czoła konieczności podjęcia kroków sprzecznych ze swoimi pragnieniami, bądź przeżywania emocji, które powodują dyskomfort, a może nawet ból. Jedynym sposobem, aby poczuć się szczęśliwym, jeśli okoliczności Cię zgwałcą, jest zmiana swojego nastawienia do nich i cieszenie się tym, co masz tu i teraz. Jeśli pomyślisz o tym, co jest najczęstszym kobiecym cierpieniem, innymi słowy, jaka jest najbardziej subtelna przemoc w życiu przeciwko kobiecie, odpowiedź będzie jasna: kobiety myślą, że samotność jest okrucieństwem losu. Walka z samotnością zmusza kobiety do rzucania swojej krótkiej płodności pod nogi żonatych mężczyzn w oczekiwaniu na decyzję o wymianie więdnącej macicy na świeższą i wydajniejszą. A jeśli licznik czasu się skończy, będą gotowe rodzić „dla siebie”. Tak naprawdę, nie zdając egzaminu ze sztuki budowania relacji ze światem w ogóle, a z jednym człowiekiem w szczególności, przegrani wykorzystują swoje małe życie, aby utwierdzić się przed Panem Bogiem. „Jestem taki niezależny! Nie potrzebuję nikogo! Potrafię wychować dziecko bez pomocy z zewnątrz!” Ale skoro jestem tak samowystarczalny, dlaczego miałbym udowadniać słuszność swoich zasad, wykorzystując czyjeś niewinne życie, poświęcając je na ołtarzu fałszywych ambicji. Dlaczego to wszystko robię? Samotność kobiet to plaga XXI wieku. Feminizm, zmiana orientacji seksualnej to żałosne próby osiągnięcia szczęścia pomimo niemożności nawiązania harmonijnych relacji ze światem mężczyzn lub z jednym wybranym mężczyzną. Pragnienie równości, a właściwie wyższości nad światem ludzkim, jest konsekwencją chęci zemsty za to, że nie zostałam wybrana, pozbawiona uwagi i miłości. W końcu jeśli kobieta jest kochana i pożądana, nie konkuruje z nikim, jest po prostu szczęśliwa. Ale to nie wszystko. Samotność jest podstępna i okrutna. Atrakcyjne kobiety sukcesu, pożądane przez setki mężczyzn, często są nie mniej samotne niż niepozorne Kopciuszki, obdarzone przez naturę ani urodą, ani talentem. Zjawisko paradoksalne: kobietę wybierają setki mężczyzn, a jednocześnie nie ma innego wyjścia, jak tylko pozostać sama z tęsknotą za jedyną ukochaną osobą. Samotność może zrównać wszystkich. Powstaje pytanie: jak pokonać tę przypadłość, która potrafi zniszczyć marzenie każdej normalnej kobiety o szczęśliwej rodzinie z mężem i dziećmi? Przecież wychowywanie dziecka w rodzinie niepełnej, choć budzi szacunek dla zdesperowanej, czy raczej zdesperowanej kobiety, która ryzykuje wyrwanie się z labiryntu beznadziei wykorzystując swoje wrodzone zdolności reprodukcyjne, nie czyni losu tego dziecka bezchmurnym szczęśliwy. Szansa na zawarcie związku małżeńskiego z dzieckiem, mimo że bez dziecka były spore trudności, nie wzrasta. A ojciec to osoba, która uczestniczyła w narodzinach małego człowieka. Bez względu na to, jak wspaniały jest ojczym, nigdy nie zastąpi własnego ojca. Prawo harmonii, wymyślone przez samego Stwórcę, jest w ten czy inny sposób już naruszane. A najbardziej niewiarygodne jest to, że dziecko prawie nigdy nie rozwiązuje problemu samotności matki. Wirusa samotności nie da się wyleczyć macierzyństwem! Jak uciec od tego koszmaru? A czy jest sens uciekać od tej nieuchronności? Być może mój przepis wyda Wam się cyniczny, ale opiera się na moich osobistych doświadczeniach i doświadczeniach wielu kobiet, którym udało się pokonać tę chorobę? Ta metoda zbawienia odpowiada dokładnie żartowi, od którego rozpoczęłam moją refleksję: jeśli jesteś gwałcona, zrelaksuj się i ciesz się tym. Przecież wszystkie zdarzenia i zjawiska są takie, jakie mamy do nich podejście. Nic na świecie nie jest obiektywnie dobre ani złe. Istnieje również opinia, że ​​podobne można traktować podobnie. Okazuje się, że jedynym niezawodnym wyjściem z samotności jest to, do czego z pasją dążą wszystkie samotne kobiety na świecie, a czego nie otrzymują bez względu na wszystko: miłość. Kocham twoje!