Część 1 Część 2 Jeśli raz za razem zostajesz sam i niezależnie od tego ilu kochanków zmienisz, poczucie bezużyteczności nie znika, to powinieneś zadać sobie pytanie: „Czy umiem kochać? Może po prostu wykorzystuję innych ludzi? A jeśli w odpowiedzi na to pytanie chcesz zawołać: „Tak, wszyscy mnie wykorzystują!”, to rzeczywiście jest problem. Paradoksalnie pojawia się jednocześnie poczucie bezużyteczności i użycia, chociaż mogłoby się wydawać, że są używane, czyli potrzebne. Na przykład, jeśli używam czajnika, to znaczy, że go potrzebuję, prawda? Człowiek jest bardziej złożony niż czajnik, ale potrafi też gotować i chłodzić. Aby nasze uczucia się zagotowały, musimy je nakarmić; nasz „wewnętrzny czajniczek” nieustannie potrzebuje ognia – emocje, które zainwestowaliśmy w innych ludzi, muszą powrócić. Jeśli tak się nie stanie, albo wysyłamy niewłaściwe emocje, albo kierujemy je do niewłaściwych osób. W obu przypadkach to, co do nas wraca, wcale nie jest tym, czego oczekiwaliśmy. Okazuje się: energia została wydana na osobę, ale oczekiwana odpowiedź nie została otrzymana, dlatego „wykorzystana”. Natychmiast wewnętrzny głos radośnie podpowiada: „jesteś bezużytecznym frajerem!”, „wszyscy mężczyźni to dupki”, „wszystkie kobiety to suki”, „wykorzystuj wszystkich tak, jak oni wykorzystali ciebie” i tak dalej w tym samym duchu jest popyt, jest propozycja: wielu utalentowanych i szczęśliwszych obywateli jest gotowych podzielić się z Wami sekretami swojego sukcesu i podpowiedzieć, jak zostać prawdziwą suką lub zaciągnąć młodą damę do łóżka w pięć minut. Nie osądzajmy nikogo, jeśli te metody przyniosły komuś szczęście, to ma prawo istnieć, prawda? Kolejna smutna rzecz. Stając się cyniczni, możemy faktycznie osiągnąć rozwój kariery i stworzyć pozory osobistego sukcesu. Ale problemu samotności nie da się rozwiązać. Można nauczyć się uwodzić, ale nie kochać. Do wszystkiego trzeba ćwiczyć, sercem, skórą, na poziomie uczuć nieświadomych dla umysłu, trzeba nauczyć się odróżniać stan miłości i uczucia od innych. Zakochanie, podobnie jak pożądanie seksualne, wiąże się z chemią, hormonami, feromonami i innymi modnymi hasłami. Naukowcy wyjaśnili nam to już dawno temu. A miłość to emocjonalne przywiązanie, przebaczenie, cierpliwość, troska, czyli nie „ogień namiętności”, ale spokojne ciepło. (Wróćmy do czajnika – lubimy gorącą herbatę, ale nikt nie zgodzi się na gotowanie we wrzącej wodzie). Aby zrozumieć, o jakim uczuciu mówimy, przypomnij sobie siebie jak najwcześniej w dzieciństwie, przypomnij sobie uczucie, jakie dałeś swojej matce. Tego nam potrzeba i będziemy to szkolić. (A co by było, gdyby tak się złożyło, że takich wspomnień nie ma? W życiu wszystko się może zdarzyć, nie znaczy to jednak, że trzeba się poddawać i pogrążać w lamentowaniu i użalaniu się nad sobą. Tak, będzie trudniej, ale nic jest niemożliwe.) Co jest dla nas ważne w terapii samotności? Wypełnij pustkę, usuń poczucie bezużyteczności. Zacznijmy od znalezienia tego, który Cię potrzebuje. I wcale nie jest to przystojny książę ani księżniczka. Można ich szukać latami i nigdy ich nie znaleźć. Dlatego trzeba już teraz szukać kogoś, kto potrzebuje ochrony i pomocy. Dzieci bez rodziców, starcy bez krewnych, chorzy bez nikogo, kto by się nimi opiekował, nigdy nie wiadomo kto! Nie wiesz od czego zacząć? Obecnie istnieje wiele organizacji charytatywnych, które nie jest trudno znaleźć. Bardzo ważne jest, abyśmy nie mówili o pomocy materialnej, ale o komunikacji. Nie dawaj pieniędzy na prezenty, ale osobiście przynoś prezenty i podawaj je z rąk do rąk, a także rozmawiaj, baw się, czytaj książkę. Można na przykład przyjść do domu dziecka bez prezentu i pomóc dzieciom w odrabianiu zadań domowych lub pomóc w opiece nad chorymi, jak wiadomo, nie ma wystarczającej liczby personelu medycznego. Cokolwiek robisz, musisz to robić regularnie. / I już nawet nie mówimy o tym, że Twój podopieczny jest szczęśliwy i czeka na spotkanie z Tobą, tylko mówimy o terapii Twojej samotności. W twoim interesie leży podjęcie wysiłku, ponowne pokonanie strachu, wstrętu i lenistwa! (Dodatkowa korzyść: zdobywane jest nowe doświadczenie emocjonalne i wolicjonalne, które będzie bardzo przydatne w życiu). Teraz najtrudniej jest przestać myśleć o sobie. Możesz zrobić pierwszy krok.