Od autora: W przenośni o poczuciu własnej wartości i miłości do siebie. 18+Jeszcze przed spotkaniem z moim obecnym mężem najważniejsza odpowiedź na pytanie: „Po co mi mężczyzna?” brzmiało tak: zaakceptować i pokochać siebie przez to. Przez całe życie odczuwałem brak tej miłości i nie mogłem do końca zrozumieć słynnego biblijnego wyrażenia: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego”. Jak to jest kochać siebie? Podchodziłem do tego tematu na różne sposoby. A jedną z nich była ścieżka odnalezienia bratniej duszy nie gdzieś na zewnątrz, ale w sobie. Oznaczało to rozpoznanie Światła i Cienia, moich mocnych i słabych stron. Wypowiedź Fainy Ranevskiej doskonale odzwierciedlała moje rozumienie istoty: „Mózg, tyłek i pigułka mają bratnią duszę. I jestem cały od początku.” Ale aby osiągnąć tę integralność, miałam przed sobą jeszcze długą drogę, którą idę do dziś. Mój mąż ma niesamowitą cechę – autoironię. Łatwo śmieje się z siebie i dyskretnie wytyka moje wady. Na początku byłem zły, urażony i w odpowiedzi użądlony, jak przystało na wszystkie Skorpiony. Ale później przestałem opierać się samowiedzy z zewnątrz i zacząłem czerpać z niej dreszczyk emocji. Dziś coraz bardziej pociągają mnie ludzie z subtelnym poczuciem humoru, realistycznym i holistycznym spojrzeniem na siebie. Myślę, że autoironia jest przepełniona wewnętrzną siłą, akceptacją wszystkich stron i prawdziwą miłością. Jest to moim zdaniem przejaw najwyższej formy inteligencji i twórczej percepcji całej ludzkości – A kto usiądzie obok Iriny? – pan młody, przyjaciel naszej rodziny, zadał ostatnio pytanie, sadzając swoich gości przy weselnym stole. – Oczywiście rodzice panny młodej! Cóż, odwaga, odwaga dla ciebie, droga mamo i tato! Te organy beczkowe działają nieprzerwanie, nawet jeśli nie wrzucisz do nich monet” – mój przyjaciel Filip zażartował z mojej gadatliwości. A potem gestem wskazał, aby obrócić uchwyt organów beczkowych i wypowiedział długi łańcuch sylab: a-pa-pa-pa-pa-pa-pa. Wszyscy się roześmiali, ja też: „Kto inny pracowałby jako wznoszący toasty za darmo i zabawiaj gości na swoim weselu?” Nie wiem, czy humoru i autoironii można się nauczyć? Chociaż podziwiam genialne frazy innych. A oto kilka moich ulubionych aforyzmów Fainy Ranevskiej: • Kobiety nie są słabszą płcią, słabsza płeć to zgniłe deski. • Tylko mężczyzna bez zmarszczek może szukać kobiety bez wad. • Nawet za najpiękniejszą skórą pawia najzwyklejszy kurczak. A zatem mniej patosu, panowie. • Zauważyłem, że jeśli nie je się chleba, cukru, tłustego mięsa, nie pije się piwa z rybą, to twarz staje się mniejsza, ale smutniejsza. • Wiele osób narzeka na swój wygląd, ale nikt nie narzeka na swój mózg. • Jaki jest sens poddawania się operacjom plastycznym? Odnawiasz fasadę, a kanalizacja jest wciąż stara! • Byłem na tyle mądry, że głupio przeżyłem swoje życie. Czy masz swoje ulubione dowcipy i potrafisz je opowiadać sobie? Napisz w komentarzach!