W wielu obszarach psychoterapii z pewnością poruszana jest postać matki. I nie jest to zaskakujące, ponieważ związek z nią jest pierwszą bliską relacją w życiu każdego człowieka. 🤔Ale co kryje się pod typowym zwrotem „Ćwicz swoją mamę” podczas sesji z psychologiem? Oczywiście pierwsze skojarzenie jest takie: 👀 *Siadasz naprzeciw psychologa, wyjmujesz serwetki i zaczynasz opowiadać o tym, jak Twoja mama nie kupowała Ci zabawek w dzieciństwie, zmuszała Cię do mycia naczyń jako nastolatka i w ogóle przytulał Cię za mało i żądał zbyt wiele. Jak moja matka była zimna i odwrotnie, nadopiekuńcza. Jak wybrała nie ciebie, ale twojego brata/ojca/siostrę/ciotkę/psa. Jak sfrustrowała Cię i odrzuciła, albo wręcz przeciwnie, wylała na Ciebie swoje emocje i nie pozwoliła Ci wyjść z totalnego połączenia. Jaka była nieprzewidywalna, a nawet zbyt dziecinna*. To ważne historie i niuanse. Rzeczywiście czasem trzeba podnieść na duchu warstwy opowieści i uczucia z nimi związane. Bolą wtedy i mogą mieć wpływ na życie tu i teraz. 🤏 Ale w pracy z mamą jest coś jeszcze ważnego i tylko częściowo jest to powiązane z Twoją prawdziwą mamą.❗Masz już osobną, umieszczoną wewnętrznie (interiorowaną, jeśli mówiąc psychologicznie) „postać matki” – powiedzą w gestalt . „Archetyp matki” – powiedzą w analizie jungowskiej. „Scenariusz rodzinny od matki” będzie omawiany w psychoterapii rodzinnej. „wzorzec zachowania wyuczony od matki” – zrelacjonuje CBT. „wewnętrzny rodzic” – będą głosić w analizie transakcyjnej. 🤷‍♀️ Ale w zasadzie wszystkie mówią o tym samym: konflikt z matką może dotyczyć nie tylko zewnętrznej, prawdziwej osobowości, ale także wewnętrznej – i to, jeśli można tak powiedzieć, jest twoje własne wewnętrzne świat. Jest przepełniony doświadczeniem interakcji z prawdziwą matką; doświadczenia i obserwacje innych kobiet w twoim życiu; pogląd społeczeństwa na macierzyństwo, doświadczenia artystyczne i wiele innych rzeczy, głównie nieświadomych; (py.sy. I dla mężczyzn też) Twoja percepcja rosła i zmieniała się pod wpływem czynników, które ukształtowały indywidualny obraz wewnętrznej relacji z „matką” w najszerszym tego słowa znaczeniu. Wpływa to na postrzeganie siebie, swoich relacji ze znaczącymi osobami i społeczeństwem, otaczającego ich świata, zachowań własnych i innych. Co może się rozegrać, jeśli w temacie relacji z matką (zewnętrznych i wewnętrznych) pojawia się zaprzeczenie, brak akceptacji, negatywne aspekty lub fuzja: - brak dbałości o siebie, słabe zrozumienie swojego ciała i jego potrzeb, zaburzenia odżywiania . - autoagresja różnych typów; nadmierna, afektywna agresywność. - oczywista nieakceptacja i zaprzeczenie własnej matki, a co za tym idzie - brak akceptacji własnego wewnętrznego obrazu matki, który jest integralną częścią osobowości (swoją drogą także dla mężczyzn!) - niemożność uświadomienia sobie , rozpoznawać, regulować swoje emocje: albo niewrażliwość i zahamowanie emocjonalne, albo silne zaangażowanie, emocjonalne zespolenie ze wszystkimi i wszystkimi. - tendencja do wtapiania się w relacje z innymi ludźmi, nieświadome poszukiwanie „matki-partnerki”, która będzie kochała, ogrzewała i opiekowała się. - nietolerancja samotności. - ciągłe poczucie niepokoju, brak podstawowego poczucia bezpieczeństwa i zaufania i wiele więcej.