Każdy człowiek żyje dwoma życiami: Pierwsze - od poczęcia do narodzin, drugie - od narodzin do śmierci. Pierwsza ma miejsce podczas całkowitego, fizycznego zespolenia się z matką. A to wpływa na to drugie. Płód jest całkowicie zależny od matki. Niezależnie od tego, czy ciąża była pożądana, czy nie. Czy były próby przerwania ciąży? Jakie życie prowadziła moja mama, jak się odżywiała. Czy spodziewa się narodzin dziecka? Jak przebiegł poród, czy matka cierpiała podczas porodu (trudny poród, pęknięcia, cesarskie cięcie...). Wszystko to determinuje postawę matki wobec noworodka. Jeśli ciąża jest planowana i pożądana. Cały okres ciąży przebiegł pomyślnie – bez chorób, ciężkiej zatrucia i powikłań. Okres ten zostanie zapamiętany jako życie w raju. Świat jest przedłużeniem mnie, poczuciem wszechmocy i wszechmocy. W naturze młode wielu zwierząt rodzą się całkiem przystosowane do życia. Dziecko ludzkie rodzi się „przedwczesne”, nieprzystosowane do życia i całkowicie zależne od matki. Sam fakt porodu jest traumą zarówno fizyczną (przejście przez kanał rodny) jak i psychiczną - zostałam wyrzucona ze świata wewnątrzmacicznego. I znalazłem się w innym nieznanym świecie. Jak mnie przyjmie? Co się ze mną tutaj stanie? A ten świat jest matką. Jak przyjmuje nowo narodzone dziecko, jak będzie się nim opiekowała. Jak ona go pokocha. Wszystko to zadecyduje o „podstawowym zaufaniu do świata”, w którym przyszło narodzone dziecko. Dziecko rodzi się całkowicie zależne od matki, a następnie od rodziców. A potem rozpoczyna się proces separacji (separacji-indywidualizacji), który za 20 lat powinien się zakończyć. A syn lub córka muszą zacząć żyć niezależnymi emocjami i uczuciami. We wczesnym dzieciństwie dziecko kocha swoją matkę, bez względu na to, jak go traktuje. Ale tej miłości towarzyszy strach przed utratą jej i jej miłości. Lub strach przed karą za pewne działania i dowcipy. Jeśli nagle matka zmieni swoje nastawienie do dziecka (stres, depresja, problemy w pracy w rodzinie......), a dziecko nie jest w stanie zrozumieć, dlaczego tak się stało, wówczas bierze na siebie odpowiedzialność i czuje się winne. Jeśli rodzice się rozstają, dzieci również często uważają, że zrobiły coś złego i są winne rozwodu. Rodzice nie powinni znikać z życia dzieci poniżej 13-15 roku życia, ponieważ jest to postrzegane jako zdrada. Niezależnie od przyczyny śmierci jednego z rodziców. Kiedy matka obraża i karze, może pojawić się nienawiść, a jest to pragnienie śmierci. Co powoduje strach przed stratą i poczucie winy, że życzyłem sobie śmierci. Odrębną kategorią w odniesieniu do tych uczuć i dotkliwości poszczególnych ich składowych jest dystans. Kiedy mama jest daleko, jest więcej miłości i tęsknoty za nią, a mniej strachu przed karą. Ale tę myśl u dziecka można przekształcić: „Jeśli nie ma matki, nie ma kary”, co naturalnie natychmiast wywołuje poczucie winy, że życzył jej śmierci. Te uczucia (miłość, strach, nienawiść, poczucie winy) się odwracają zostać ze sobą powiązane już na najwcześniejszych etapach rozwoju i pozostać nierozerwalnie ze sobą powiązane przez całe życie. Dlatego też, jeśli w trakcie psychoterapii pojawi się jedna rzecz, zawsze należy spodziewać się poszukiwania pozostałych brakujących. Aby przepracować osobisty lub interpersonalny konflikt, który trwa od dzieciństwa. Ponadto istnieją bezpośrednie i odwrotne zależności pomiędzy wszystkimi tymi uczuciami. Im mniej miłości, tym więcej strachu. Ale może się zdarzyć coś odwrotnego - miłości i strachu jest tak dużo, że „zalewają” wszystkie inne uczucia. Jeśli miłość w ogóle nie została otrzymana w wystarczającej ilości i jakości, w wieku, w którym potrzeba jej jest szczególnie duża (do 13-15 lat). Kompensacja może nigdy nie być możliwa. I w tym przypadku rekompensata może nastąpić z powodu strachu, poczucia winy i nienawiści. Kiedy klient pomyślnie przejdzie terapię, sytuacja zwykle zmienia się jakościowo. I ponownie rozważa swoje relacje i psychiczne traumy z dzieciństwa, ponownie doświadczając frustracji, a nawet złości z powodu swojej dziecięcej bezradności i bezbronności. Nigdy nie przestaje kochać swoich rodziców. Ale jego uczucia są wolne od negatywności