Od autora: publikacje w magazynie Special 2011; w magazynie internetowym „Eniostyle i samowiedza” 2011; na stronie internetowej w 2012 roku. Futro w kolorze pieczonego mleka, para uważnych brązowych oczu, ogon merdający serdecznie na boki, czarujący uśmiech - poznajcie mnie, to mój golden retriever, a na pół etatu nasz terapeuta rodzinny. Mówię do niego „kochanie” i w tajemnicy uświadamiam sobie, że to nasz dobry anioł, który w psiej postaci zstąpił na ziemię. Pies hojnie obdarza nas swoją miłością i odpowiada oddaniem, niezależnie od tego, czy jesteśmy bogaci, czy biedni, młodzi czy starzy. udany lub nieudany. Zwierzęta kochają nas szczególną bezwarunkową miłością, z wyczuciem i taktem zajmują nasz czas i przestrzeń. Generalnie pies jest zwierzęciem społecznym i będąc w rodzinie staje się jej pełnoprawnym członkiem i wrażliwie integruje się z hierarchią rodzinną. I tu sytuacja staje się dziwna: pies może się wyróżnić i zająć wiodącą pozycję w rodzinie, w której wyraźnie brakuje lidera. Ona, niczym papierek lakmusowy, reaguje na wszelkie zakłócenia w strukturze rodziny i może służyć jako swego rodzaju diagnostyka relacji wewnątrzrodzinnych. Zawsze zadziwiała mnie zdolność psa do wyczucia stanu emocjonalnego człowieka. Jeśli w duszy była burza, to pies kładł się u moich stóp i chrapał rytmicznie, a ja, czując stopami ciepło psiego ciała, stopniowo się uspokajałem, oddech się wyrównywał, myśli były uporządkowane i zmarszczki „zaniepokojenia” zostały wygładzone na mojej twarzy. Psy pełnią szczególną funkcję edukacyjną w rodzinach z dziećmi. W takich rodzinach dziecko rozwija się bardziej harmonijnie zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Można głaskać psa, delikatnie głaskać jego futro, bawić się z nim w różne zabawy na świeżym powietrzu, a nawet zdradzać czworonożnemu przyjacielowi swoje sekrety. Od dzieciństwa dziecko w takich rodzinach uczy się opiekować kimś, dawać ciepło i czułość, trenując swoje mięśnie umysłowe i budując swoje „człowieczeństwo”. Ponadto pies nieświadomie przyczynia się do uporządkowania naszego dnia poprzez spacery, karmienie schematów, a nawet czyni nas zdrowszymi. "Jak?" - ty pytasz. Oto przykład z mojej osobistej historii: dzięki naszemu zwierzakowi ja, mieszkaniec miasta, codziennie spaceruję lub jeżdżę na rowerze kilka uzdrawiających kilometrów, zaopatrując się w życiodajną energię i dobry nastrój: „Temu, kto wcześnie wstaje, Bóg daje go” – oczywiście, słyszeliśmy to powiedzenie. Pies budzi się wcześnie i delikatnie skomląc motywuje właściciela do wstania i wyjścia na dwór, aby nowy dzień rozpocząć od powiewu świeżego, porannego powietrza. Nawiasem mówiąc, jeśli Twoje dziecko ma trudności ze wstawaniem do szkoły lub przedszkola, możesz zaoszczędzić nerwy i przekazać władzę „porannego budzika” swojemu psu. Uwierz mi, zrobi to po mistrzowsku, delikatnie i czule, a Twoja relacja z dzieckiem nie ucierpi na tym. Psy odgrywają szczególną rolę w życiu starszej osoby. Doświadczenie samotności jest jednym z najbardziej bolesnych doświadczeń i być może osoby starsze muszą mierzyć się z nim częściej niż inni. Osoba starsza odchodzi na emeryturę i przenosi się do innej matrycy społecznej; jest to czas poważnego kryzysu związanego z wiekiem, który dla wielu jest trudny do przeżycia. Dzieci z reguły żyją osobno przez długi czas; kończy się działalność zawodowa; Jednocześnie spada motywacja do aktywnego życia i pojawia się egzystencjalne pytanie o sens życia: „Po co żyję? Dla kogo? Po co?". Zwierzę mimowolnie motywuje właściciela lub kochankę do częstszego ruchu, częstszego wychodzenia na dwór, wymaga regularnej pielęgnacji i wnosi ten sam sens do ich życia. Kiedyś miałem okazję spotkać psa przewodnika. Satynowoczarny, przyjazny labrador retriever był jeszcze bardzo młody, ale już służył niewidomej kochance jako wierne wsparcie w życiu i niezawodny przewodnik. Często obserwowałam ich spacerujących razem po ulicy, mimowolnie dostrzegając niuanse ich związku: on wierny i powściągliwy, ona ufna i kochająca. To były prawdziwe partnerstwa, ona karmiła psa i z miłością się nim opiekowała, a on ją zastąpił!