Dorastanie to trudny okres dla całej rodziny. Dlatego przede wszystkim rodzice muszą być psychicznie przygotowani do przeżycia tego etapu swojego życia z synem lub córką, a jednocześnie starać się utrzymywać ciepłe relacje w teraźniejszości i przyszłości.1. Kiedy zaczyna się okres dojrzewania? Mniej więcej od 11 roku życia, a kończy w wieku 15-17,2 lat. Jakie są cechy dojrzewania W tym wieku nastolatek chce być dorosły, ale jeszcze nie nauczył się brać odpowiedzialności za swoje czyny. Często nie rozumie swoich impulsów emocjonalnych i podejmuje pochopne działania, nie myśląc o konsekwencjach. Stale doświadcza wewnętrznego konfliktu pomiędzy tym, co chce zrobić, a tym, co powinien zrobić. Nastolatek może zbuntować się przeciwko zasadom, które narzucają mu rodzice, zamknąć się w sobie, być marudnym, agresywnym, mściwym. W tym stanie jest z siebie niezadowolony, ale nie wie, jak zachować się inaczej. To sprawia, że ​​​​człowiek staje się bezbronny, bezbronny, drażliwy, nawet jeśli na zewnątrz tego nie okazuje. W okresie dojrzewania człowiek nie czuje się już dzieckiem, ale nie wkroczył jeszcze w dorosłość. Nastolatek dopiero zaczyna szukać swojego miejsca w życiu, próbując odnaleźć idoli i autorytety, aby brać z nich przykład i ich naśladować. Próbuje więc zrozumieć, kim chce być i jak właściwie zachowywać się w życiu, aby odnieść sukces i być szczęśliwym. W tym wieku układ nerwowy staje się niestabilny, w organizmie zachodzą harmonijne zmiany, zachodzą procesy dojrzewania. . Wszystkie te zjawiska fizjologiczne wpływają na nastrój i zdrowie nastolatka.3. Jak postępować z trudnym nastolatkiem? Obserwując impulsywne i nieprzewidywalne zachowanie nastolatka, rodzice często są zagubieni i nie wiedzą, jak nie stracić kontroli nad sytuacją. W tym przypadku wyrzuty, naciski, groźby i szantaż są mało skuteczne. To tylko rozzłości nastolatka i wywoła jeszcze bardziej gwałtowną falę oporu, co doprowadzi do tego, że całkowicie przestanie ufać rodzicom i zacznie postrzegać ich jako wrogów, którzy chcą odebrać mu wolność i zdeptać jego ideały. W głębi duszy nastolatki oczekują czegoś zupełnie różnią się od swoich rodziców. Każdy nastolatek chce, aby jego rodzice go rozumieli, kochali i byli jego przyjaciółmi, aby zwracali uwagę na jego życie, ale nie narzucali się. Wykazali udział w jego życiu, ale nie wymagali od niego całkowitej szczerości i posłuszeństwa. Konflikt między rodzicami a dzieckiem można rozwiązać jedynie poprzez konstruktywny dialog, cierpliwość i elastyczność. Co więcej, lepiej, aby rodzice zrobili pierwszy krok w kierunku pojednania, ponieważ nastolatki nie mają odwagi nawiązać kontaktu jako pierwsze. W okresie dojrzewania autorytet rodziców gwałtownie spada, a nastolatek zajmuje pierwsze miejsce sfera komunikacji z rówieśnikami, budowanie bliskich relacji z płcią przeciwną. Po prostu zapominają o bliskich, którzy dali im życie, opiekują się nimi, a nawet tolerują ich wyzywające zachowanie. 1) Okaż cierpliwość i zrozumienie dla zachowania nastolatka. Stańcie się dla niego ludźmi, którym może zaufać, którzy nie będą go osądzać, a mimo wszystko będą go kochać. Stańcie się ludźmi, z których może brać przykład 2) Traktujcie swoje dziecko jak osobę dorosłą. Daj mu wolność wyboru, ale wyjaśnij, że wolność wyboru oznacza odpowiedzialność i zrozumienie konsekwencji swoich działań. A rodzice nie zawsze będą w pobliżu, aby naprawić sytuację. 3) Zainteresuj się życiem dziecka, ale nie krytykuj jego działań i nie pouczaj go. Możesz jedynie wyrazić swoją opinię i powiedzieć: „Czy na pewno zdecydowałeś się to zrobić? Czy dobrze wszystko przemyślałeś?”, „Powiedz mi, czy będzie tam bezpiecznie? Martwię się o ciebie.” „Czy jesteś ze mną szczery? Możesz mi spokojnie powiedzieć wszystko, nie będę Cię osądzać”, „Jak mogę Cię wesprzeć? W każdej chwili możesz się ze mną skontaktować, aby uzyskać pomoc”, „Czy jesteś gotowy na jutrzejszą naukę? Wiesz, że jutro jest ważny dzień.”4) Zawsze podawaj powody swojego zakazu lub odmowy, aby nastolatek zrozumiał powody Twoich działań. Pozwól mu udowodnić, że ma rację i wysłuchaj jego opinii. daj mu.