Często można usłyszeć, że trójkąt to figura bardzo stabilna i ta forma miłości, a nawet geometria rodziny ma prawo istnieć, bo tak czy inaczej pasuje każdej ze stron. Trzecia strona służy jako niezbędne wsparcie, które wspiera gorszą relację w parze, z jej niewidzialną, ale namacalną obecnością. Jeśli myślisz logicznie, w trójkącie nie ma nic zaskakującego ani strasznego. Osoba (zarówno mężczyzna, jak i kobieta, ale w naszej praktyce oczywiście częściej mężczyzna) otrzymuje na boku to, czego brakuje mu w parze. Może to być regularny seks, romantyczne relacje, uznanie, uwaga i miłe słowa, których wszyscy, niezależnie od płci, potrzebujemy. W rezultacie możesz usiąść na dwóch krzesłach - możesz zdobyć to, czego chcesz, nie niszcząc rodzinnego gniazda, które jest również ważnym elementem życia. W domu jest wygoda, przytulność, dzieci, droga żona, wszystkie atrybuty zamożnej rodziny. Wracając do domu usatysfakcjonowany relacją zewnętrzną, możesz przez długi czas zachować równowagę w upadającym życiu rodzinnym i nic z tym nie robić. Po co poprawiać relacje, skoro „wszyscy są zadowoleni ze wszystkiego” i znaleziono rozwiązanie. Dla żony kobieciarza taki stan rzeczy jest również na swój sposób korzystny. Przecież jej zadaniem jest także prowadzenie bilansu tego, co nabyła przez wiele lat, aby miała „męża” w paszporcie i na kanapie w domu, pieniądze na domowe wydatki w portfelu, a ojciec dla jej dzieci. Jedyne, co musisz zrobić, to nie zauważać tego, co dzieje się za Twoimi plecami. Kochanka ma swoje, także iluzoryczne, korzyści. Dostaje „mężczyznę”, z którym może czasami spędzić czas, choć z wyjątkiem weekendów i świąt, a nawet uważać ją za „swoją”, jeśli mężczyzna też to zapewnia, to jest bardzo dobrze, a związek nie jest obciążony obowiązkami prasowanie koszul i gotowanie barszczu Zastanówmy się, jakie uczucia odczuwa każdy z uczestników trójkąta miłosnego i czy wszystko jest tak mocne, jak się wydaje, i na czym z reguły opiera się cała konstrukcja trójkąta od dawna była wewnętrznie gotowa na nowy związek. W rodzinie odczuwa niezadowolenie, irytację, „presję” obowiązków, samotność. Uczucia te równoważą się, gdy na boku pojawia się romans. Zastępuje je jednak poczucie winy i właśnie słuchając tego poczucia, mężczyzna często staje się bardziej uważny i troskliwy w rodzinie, co może zostać błędnie zinterpretowane przez jego legalną żonę. Można założyć, że osoba, która decyduje się na romans na boku, jest w zasadzie podatna na poczucie winy - w końcu nie odważył się zakończyć związku z żoną, chociaż istnieją ku temu wszystkie przesłanki . Z poczucia winy nie opuszcza rodziny, ale zaczyna prowadzić podwójne życie Oboje małżonkowie, którzy znaleźli się w trójkącie miłosnym, z pewnością mają tendencję do budowania relacji zależnych. Mąż, jeśli zdradza, nie odważy się opuścić rodziny, jest zależny emocjonalnie, nie może podjąć radykalnej decyzji i opuścić związku, który już stał się obrzydliwy. Poza tym chyba dość trudno mu podejmować decyzje związane z odpowiedzialnością – zniszczenie rodziny to bardzo decydujący krok. Jednak najtrudniejsza sytuacja jest dla tego, który jest zdradzany. W naszym przypadku jest to kobieta. Niemal zawsze za niewiedzą żony o istnieniu rywalki kryje się chęć nie stawienia czoła prawdzie. To, co staje się oczywiste dla kolegów, przyjaciół i bliskich, okazuje się „niespodzianką”. O wiele łatwiej jest usprawiedliwić zmianę zachowania męża, własne oderwanie się w relacjach rodzinnych i brak kontaktu z współmałżonkiem, niż przyznać się do tego, co się naprawdę dzieje. Życie z iluzjami staje się wygodniejsze. Jeśli kobieta jest emocjonalnie zależna od męża, nie ma własnego życia, zainteresowań, zainteresowań, ulubionej pracy, a jej życie kręci się wokół rodzinnego ogniska i dzieci, to jak najdłużej będzie odmawiała zmierzenia się z prawdą, ze względu na podświadomy strach przed utratą wszystkiego, co ma w życiu i pozostaniem samotnym. Kiedy prawda wyjdzie na jaw, kobieta może przez bardzo długi czas próbować zaprzeczać temu, co się dzieje, odmówić przyjęcia tego, jeśli nie.