Od autora: Opublikowano w zbiorze „Wizyta po lustrze” Instytutu Map Projekcyjnych, Odessa, 2013, wydanym z okazji I Międzynarodowego Festiwalu Psychologii Praktycznej „42” To można kupić tutaj Asocjacyjne mapy metaforyczne są moim ulubionym narzędziem w pracy z klientami, a także tematem moich głównych seminariów szkoleniowych dla specjalistów. Inna nazwa to karty emocjonalne. Nie sposób pozostać wobec nich obojętnym, każda karta wywołuje inne emocje, uczucia i wydobywa z naszej nieświadomości głębokie pokłady. Karty emocjonalne są na tyle uniwersalne, że można nimi posługiwać się u klientów w każdym wieku i na zupełnie innym poziomie intelektualnym i warstwie społecznej. Karty wykorzystuję na różnych etapach poradnictwa i psychoterapii. Oto mała lista problemów i tematów, z którymi pracowałam przy użyciu kart emocjonalnych: 1. „Nie mam siły, ciągle czuję się zmęczona”2. Zdrada.3. Rozwód.4. Poczucie winy wobec własnego dziecka, którego matka chciała się pozbyć przed jego urodzeniem.5. Poczucie winy po aborcji.6. Agresja dziecięca, nadpobudliwość.7. Brak motywacji do nauki u dzieci.8. Konflikty rodzinne z powodu napaści.9. Depresja nastoletnia z próbą samobójczą.10. Separacja nastolatka i jego orientacja zawodowa.11. Znalezienie celu i sensu życia.12. Problem wyboru. I wiele więcej. Od dzieciństwa bardzo lubiłem pasjansa i wszelkiego rodzaju wróżby, jednak nigdy nie chodziłem z przyjaciółmi do wróżek. Bałem się, że przepowiedzą coś złego, w dzisiejszym profesjonalnym języku „zakotwiczą” coś negatywnego. Zostałem psychologiem, opanowałem różne metody i techniki, kilka lat temu przypadkowo przeczytałem o kartach na tej stronie, zainteresowałem się. , zacząłem się w to zagłębiać i zdałem sobie sprawę, że to było to, czego szukałem od dawna, nie tylko do pracy, ale także do własnego życia. Kupując swoją pierwszą talię, pracowałem z nią bez końca: ze sobą, z klientom, znajomym i przyjaciołom. Mając w tej chwili 9 talii, stale korzystam z 3-4, reszta jest w przygotowaniu. W obliczu faktu, że wielu klientów nie pamięta dobrze nazw „metaforycznych” lub „projekcyjnych”, zacząłem nazywać te karty „emocjonalnymi”, nazwa utknęła. Pod tą nazwą aktywnie popularyzuję karty w mediach: telewizji i radiu. Sprawa nr 1 Klientka, 25 lat, nazwijmy ją Lisa. Prośba: zerwij, jak twierdzi, więź z byłym chłopakiem. W tej chwili nie ma już związku, ale kiedy przypadkowo go spotyka, pogrąża się w stanie depresyjnym. Proponuję wybrać trzy karty z talii „Persona”: jak go kochała, jak go nie kochała, jak tylko ona go znała. Wtedy na każdej karcie podaję słowa Klienta Karta nr 1 – otwarta, miła, aktywna. Karta nr 2 – zamknięta, wycofana, odgrodzona, agresywna, urażona, z powodu jakiejś dawnej traumy (ktoś go obraził). Klient zaczyna płakać. Karta nr 3 – bardzo miły, bardzo otwarty. Mówię klientowi: wyobraź sobie co sam wybrałeś, które z wymienionych cech masz w sobie. Wylicza prawie wszystko, co powiedziała o młodym mężczyźnie i sama dochodzi do wniosku, że jest on dla niej lustrem i irytuje ją w nim to, czego nie robi. zaakceptować w sobie, pytam Lisę: dlaczego mogłaby mu być wdzięczna, wymienia wiele rzeczy. Sugeruję wybranie dla niego prezentu z talii „Saga” nr 4. (wybiera kartę „Świt” z talii „Saga”) Wybiera ze łzami w oczach Opowiada, co daje mu świt w życiu. Uspokoi się trochę. Wtedy sugeruję wybrać prezent dla siebie. Lisa na oślep wybiera kartę z „Sagi”. Długo patrzy na kartę nr 5 (na mapie widać dolną część drzewa z dziurą w dnie pnia, z której wyłania się głowa zwierzęcia). widoczne) Czas już wyczołgać się z dziury między drzewami, przestać siedzieć, wokół jest tyle pięknych rzeczy. Przestań zagłębiać się w przeszłość, trzeba żyć teraźniejszością. Na jej policzkach igrają rumieńce. Potem opowiada o tym, że nie akceptuje siebie, wiedziała o tym od dawna, ale tak nie uważała. wokół niej pokazywało jej to tak wyraźnie..