Od autora: Miłość to słowo bardzo pojemne i wielowymiarowe. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że większość ludzi nazywa miłość podstawą szczęśliwej i spełnionej rodziny. Czy jednak warto skupiać się na miłości jako podstawie zgodności małżeńskiej? Jaki sens ma opieranie się głównie na pojęciu „miłości” w małżeństwie, skoro każdy nadaje mu swoje własne, dostępne tylko dla niego znaczenie? A co z tymi, których poczucie miłości z czasem osłabło i osłabło? Czy to oznacza koniec szczęśliwego małżeństwa? Może jest coś jeszcze oprócz tego tajemniczego słowa - bardziej dostępne i zrozumiałe dla dwojga? Jeśli ktoś cię denerwuje, oznacza to, że wybrałeś go źle (R.V. Mogilevsky). Jestem prawie pewien, że udane małżeństwa nie są zawierane w niebie, ale właśnie na ziemi. Od samego początku są niemal matematycznie „skazane” na sukces. I nie jest tak ważne, jak podeszli do tego małżonkowie. Ktoś postawił sobie za cel „przybliżoną kalkulację”, ale pamiętajcie, czy kalkulacja była prawidłowa, czy nie jest to szczęście? Ktoś po prostu długo i uporczywie szukał „swojej osoby”, ale jeśli pomyślisz o takich poszukiwaniach, okaże się, że dana osoba najpierw wyraźnie wyobraziła sobie kogoś, kto mógłby stać się jego „drugą połówką”, dlatego została znaleziona. Czyli dla szczęśliwego życia małżeńskiego. W życiu bardzo ważny jest początkowy właściwy wybór towarzysza, który stworzy niezbędną glebę, platformę do budowania dalszych relacji, do rozwinięcia ich w coś więcej niż wspólne zamieszkiwanie na tym samym terytorium całe pytanie brzmi jak dokonać tego wyboru. Moja hipoteza udanego małżeństwa jest prosta i bezpretensjonalna: aby związek dwojga ludzi się udał, przyszli małżonkowie muszą mieć jak najwięcej wspólnych (lub uzupełniających się) wskazówek życiowych, tzw. zwane punktami styku, podkreślam pewną liczbę takich punktów i uważam, że im więcej zbiegów okoliczności, tym większe szanse na dożycie z wybrańcem „do sędziwej starości i śmierci tego samego dnia”, nawet biorąc pod uwagę względy praktyczne. niemożności porozumienia się we wszystkich punktach na raz, myślę, że jeśli chcesz, możesz przyjrzeć się bliżej, spróbować „wejść na widownię ze sceny własnego życia rodzinnego” i przewidzieć przyszłość rodziny, lub spojrzeć od strony. na zewnątrz i zobaczyć, co się dzieje. Ponadto terminowa „inwentaryzacja relacji” to kolejna szansa na wzmocnienie związku i przemyślenie celów, z jakimi każdy z małżonków zawiera małżeństwo, analizując własne oczekiwania i korelując je z rzeczywistymi możliwościami pary. Jakie są te wskaźniki zgodności? Zatem moim zdaniem, aby życie rodzinne rozwijało się możliwie harmonijnie i komfortowo dla wszystkich w parze, wskazane jest, aby małżonkowie zbiegali się lub uzupełniali na różnych poziomach interakcji małżeńskiej, które podzieliłbym na 4 główne grupy: - poziom psychofizjologiczny; - poziom psychologiczny; - poziom społeczno-psychologiczny; - poziom społeczno-kulturowy. Na poziom psychofizjologiczny składają się takie parametry jak: ● zgodność wiekowa (uwzględniająca wiek chronologiczny, a także dojrzałość psychiczna małżonków); ● indywidualne cechy psychofizjologiczne jednostki (takie jak np. temperament, poziom emocjonalności i reaktywność organizmu, stabilność psychiczna itp.); ● Zgodność fizjologiczna (tzw. „lubię” według szeregu wskaźników); ● Zgodność seksualna; ● Ogólny poziom zdrowia fizycznego, a zwłaszcza psychicznego; ● Codziennie dopasowujące się biorytmy itp. Na poziom psychologiczny składają się: ● Zgodność charakterów; ● Zgodność pod względem inteligencji; ● Brak barier w komunikacji; ● Stosunek do złych nawyków (takich jak alkohol, palenie itp.) ● Upodobania kulinarne małżonków; itp. Do poziomu społeczno-psychologicznego można przypisać następujące istotne czynniki: ● Środowisko społeczne i poziom wychowania małżonków; ● Stosunki małżonków ze swoimi rodzicami, przyjaciółmi i krewnymi, a także osobiste relacje każdego z małżonków ze swoimi rodzicami. najbliższe otoczenie; ● Poziom wykształcenia małżonków; ● Jedność poglądów na sprawy rodzinne,