Czasami zdarza się, że idziesz ulicą, siedzisz w szkole czy w pracy i chce Ci się płakać. Wokół nie dzieje się nic strasznego ani smutnego, ale wyraźnie czujesz, że to „nadchodzi”. Jesteś zagubiony, nie rozumiesz, co się dzieje. W końcu tam, gdzie jesteś, nie ma powodu do płaczu. W takich sytuacjach myślisz, że chcesz tak po prostu płakać, bez powodu, i to jest złudzenie. Ale jak to jest naprawdę? W takiej sytuacji człowiek płacze, bo ma powody. Po prostu nie „widzi” ich teraz, ponieważ są w przeszłości lub przyszłości. Na przykład: student płacze z powodu egzaminu, do którego ma przystąpić; żona płacze z powodu konfliktu z mężem wydarzyło się kilka dni temu i podczas którego nie płacze, bo nie chce wyjść na słabą, dziecko płacze na lekcjach, bo rodzice jej dokuczają, poniżają, obrażają; mężczyzna płacze, siedząc w samochodzie, kiedy wrócił z pracy do domu z powodu tragedii (śmierć matki 2 lata temu), której nigdy nie przeżył. I tak odkryliśmy, że płaczemy nie bez powodu. Ale nie o to chodzi, ale o ból, który żyje w środku. A główne pytanie pozostaje otwarte: co zrobić z „nią”? Co zrobić, jeśli ciągle płaczesz bez powodu. Problemy z przeszłości. W życiu są różne okoliczności i warunki. Na niektóre rzeczy można mieć wpływ, na inne nie. Weźmy przykład chłopca, którego rodzice czepiali się, poniżali i obrażali. Czy to było tylko w przeszłości? A co jeśli tak będzie do dziś? W zależności od sytuacji rozwiązanie będzie inne. Na przykład zdarzyło się to w przeszłości i teraz nic takiego się nie dzieje, ale ból żyje „w sercu” i nadal dokucza. Następnie musisz sobie poradzić z: akceptacją sytuacji (przyznać, że wydarzyło się to w życiu, bez wymyślonych wyjaśnień i wymówek ze strony rodziców); wnioskami (dla każdego mogą być inne. Ważne jest tylko to, że afirmują życie, zrób to). nie przygnębiać, nie motywować, nie dawać nadziei itp. d.) przebaczenie (w takiej sytuacji przeżycie poczucia urazy to nie los, tylko wybór. To od nas zależy, czy będziemy żyć z tym uczuciem przez całe życie) i dręczyć się, albo pozbyć się tego i uczynić życie szczęśliwszym). Może być jeszcze inna sytuacja, gdy poniżanie i znęcanie się trwa do dziś. To już jest trudne. W takim przypadku powyższe metody nie będą działać. Idealnym rozwiązaniem problemu jest praca z rodzicami, a nie z dzieckiem, wyjaśnię to na przykładzie. Wyobraź sobie, że w Twoją dłoń wbity został gwóźdź. Rodzice stukają w ten gwóźdź, wbijając go coraz głębiej. To nie są wspomnienia wydarzenia, ani obawy o to, co to było. To właśnie dzieje się teraz, w tej chwili. Powiedzieć w takiej sytuacji: zaakceptować, wyciągnąć wnioski, przebaczyć, to według mnie po prostu głupota. Taka sytuacja może być beznadziejna, jeśli rodzice są ze wszystkiego zadowoleni, a to jest bardzo smutne. Problemy przyszłości. Przyszłość przeraża nas nieznaną i całkowitą pewnością. Wiemy dokładnie, co się wydarzy, albo nie mamy pojęcia, co nas czeka. Kiedy uczeń płacze z powodu egzaminu, może się martwić, bo wątpi w swoje „siły” (lęk przed nieznanym) lub może być pewien, że mu się uda. nie przejdzie (strach przed pewnością). Jeśli masz wątpliwości co do swojej „siły”, musisz „dać” pewność. Zrób coś, co demonstruje wiedzę i umiejętność jej zastosowania. Na przykład testy próbne, które pokażą „pewny” wynik. W przypadku „Zdecydowanie nie zdam” ratunku należy szukać w niepewności. Trzeba się dobrze uczyć i nie martwić egzaminami. A te działania zmniejszą pewność. Jeśli wcześniej była pewność, że „nie zdam”, teraz są co do tego wątpliwości i nadzieja, że ​​może…, a to daje zachętę i motywację do dalszej i lepszej nauki. Płacz jest emocją, jest jak energia. nie pojawia się znikąd i nigdzie nie prowadzi. Emocja może nadal w nas żyć, świadomie lub nie. Może się to zmienić, uraza może przerodzić się w gniew, a złość w nienawiść. Jeśli płaczesz bez powodu i myślisz, że „nic się nie stało”, być może tak jest. Ale co jeśli nie? Napisz komentarze lub prywatne wiadomości. Chętnie nawiążę kontakt.