Od autorki: „Wulgarność” to nowotwór charakterologiczny, który hamuje nie tylko rozwój osobisty samej kobiety, ale ma także przemożny wpływ na bliskie osoby. Co zaskakujące, słownik objaśniający Dahla definiuje pojęcie „suki” jako „padlinę”, „padlinę”. Na pierwszy rzut oka jakoś nie wpisuje się to w ogólnie przyjęty wizerunek upartej kobiety, która za wszelką cenę stara się, aby wszystko było tak, jak chce. Obraz może być dowolny: elegancki lub swobodny, pewny siebie lub neurasteniczny, seksowny lub lodowaty. Wszystkie łączy jedno – te kobiety budują relacje ze światem zewnętrznym w myśl zasady: „Wszystko będzie po mojej myśli”. Czasami chęć upierania się przy swoim pozwala pokonać trudności i zamienia się w wektor rozwoju. Czasami przemienia się w niszczycielską siłę i może zniszczyć samą kobietę. W wytrwałości kobiet bardzo trudno jest wyznaczyć granicę pomiędzy stworzeniem a zniszczeniem. Wikingowie budowali swoje domy wokół drzewa. Drzewo było święte i uważane było za symbol rodziny. W rodzinach rodziły się dzieci i wnuki, rozbudowywano domy, budowano nowe mury. Ale jedna rzecz pozostała niezmieniona: drzewo, które było centrum domu. On także urósł. Jeśli drzewo wyschło, było to postrzegane jako zły znak; z martwym drzewem nie można było żyć. W rozwoju relacji kobietom rzeczywiście przypisuje się szczególną rolę, nieco podobną do roli drzewa w życiu starożytnych Skandynawów. Jest duchowym centrum rodziny, zdolnym organizować i strukturyzować przestrzeń nie tylko w domu, ale także w pracy. W swoich działaniach realizuje własne wyobrażenia o tym, „co jest dobre, a co złe”. Ważne jest, aby zrozumieć, że ta realizacja odbywa się na tle życia innych ludzi i wiąże się z ich bezpośrednim udziałem. Osoby, które odnajdują się w przestrzeni kobiecej samorealizacji, niezależnie od tego, jak banalna może ona być, są inne. Mieli także własne drzewa genealogiczne. Okazuje się zatem, że jeśli kobieta chce zarządzać innymi ludźmi, musi brać pod uwagę ich cechy. Aby to zrobić, musisz wykazać się elastycznością i odwagą. Żywa kobieta zamienia się w sukę, czyli zaczyna odpowiadać definicji Słownika wyjaśniającego Dahla, w wyniku mieszaniny uporu i strachu. Jedna z moich klientek powiedziała, że ​​myśl o konieczności nauczenia się ufania bliskim przerażała ją, porównywalna do skoku na bungee bez siatki zabezpieczającej. Oddzielnie te dwie cechy są wygodne do przetrwania. Ale po zmieszaniu z koktajlem stają się trucizną. Paradoksalnie taka „zatruta” kobieta ma najpotężniejszą siłę sugestii i jest o wiele bardziej przekonująca niż żywa. Kiedy zapytałem klienta, co stoi na przeszkodzie, aby opuścił żonę, która jego zdaniem poniżała go przez całe 20 lat ich małżeństwa, odpowiedział: „Ona mnie kocha i martwi się o mnie”. Antidotum jest tylko jedno – odwaga i wytrwałość otaczających Cię osób i bliskich. Nie powinieneś walczyć z suką, żeby ją przekonać. To jest bezużyteczne. Warto bronić swojego prawa do życia.